artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
Mephistopheles (12.01.2015)
Դե ինչ-որ մեկը կակռազ ծաղրել էր ցեղասպանությունը, սպասի բառացի պատմեմ...
Ֆրանսիացի կատակերգակ Dieudonné-ը ասել էր ցեղասպանությունը նույնքան իրական է, որքան Սանտա Կլաուսը, սրանք ծաղրանկար էին դրանից հետո տպել, ֆրանսիացի զիինվորը հրամանատարին ասում ա՝ արդյո՞ք մենք ցեղասպանություն չենք գործում իմ գեներալ, գեներալը պատասխանում ա՝ այսօրայո, բայց դա մի դար հետո լինելու ա Dieudonné-ի համար կատակ: Այսինքն, իմ հասկանալով իրանք ծաղրում են ցեղասպանության թեմայով կատակողին, այսինքն՝ ունեն իրենց սահմանները կատակելու թեմաների: Բայց էդ հոդվածում ինձ թվում ա այլ կերպ ա մատուցվում: Լինկը չեմ ուզում դնեմ, բայց թերթ.էյեմում ա:
Աթեիստ (12.01.2015)
Արտ ջան, զինվորնեից քանի՞սն են ինքնակամ գնում բանակ։ Իսկ իրանցից քանի՞սն են հոգեբանորեն պատրաստ, որ դիրքերում են ծառայում։ Իսկ էն մարդը գիտակցաբար ու ինքնակամ էդ քայլին ա գնում։ Չուկի մեջբերած խոսքերից երևում է, որ էդ մարդը գիտակցաբար է գնում էդ քայլին, շատ լավ իմանալով, որ էդ կարող է իր կյանքն արժենալ։
Ու ուզում եմ տպավորություն չստեղծվի, թե ես արդարացնում եմ էդ տականքներին։ Բայց հիմա որ Սանկտ-Պետերբուրգի կենտրոնական հրապարակում կանգնեմ ու քրֆեմ սաղ ազգայնամոլների մերը, հաստատ մի ազգայնամոլ կծլի անկյունի դալանից ու լավագույն դեպքում կծեծի ինձ։ Ու ես դրանում մեղք չե՞մ ունենա ձեր ասելով։
Աթեիստ (12.01.2015)
Աթեիստ (12.01.2015)
artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
Որ իմանամ իմ ծեծ ուտելով օգուտ կտամ, գուցե և արժի, բայց ի՞նչ օգուտ կտամ ու ո՞ւմ։ Ես նախկին ազգայնամոլ չեմ ճանաչում, չգիտեմ տենց մարդ, որ եսիմոնց հեղափոխվել ա։
Ու մարդ կա, որ զինվորական երդում տալուց հետո կարա ասի, որ չի ուզում պոստերում ծառայի, ու, եթե չդատեն էլ իրան, ապա ծառայությունը դժոխքի չե՞ն վերածի։
Օրինական տեսանկյունից հա, մեղք չեմ ունենա, բայց ես հո գիտե՞մ, որ գիտակցել եմ, որ ծեծ եմ ուտելու ու արել եմ։ Ու էլի նույն հարցը, էդ ծեծ ուտելովս ո՞ւմ եմ ինչ ապացուցելու, կամ ի՞նչ օգուտ եմ տալու։Քո արարքի պատճառով դա կլինի, բայց դու մեղք չես ունենա:
Մեռած պռինցիպիալնի տղեն մեռած տեռոռիստից շատ բանով չի տարբերվում, երկուսն էլ մեռած են․․․ Ու երկուսն էլ գիտակցել են, որ իրանց քայլերի որոշակի հաջորդականությունը կարա բերի տենց հետևանքի, ու մեկ ա երկուսն էլ կանգ չեն առել, իրանց սկզբունքների խաթր մինչև վերջ գնացել են։ Ո՞ւ։ Արդյունքում ո՞վ շահեց, ի՞նչ շահեց։
Հոս, «մեղք» ասելով ես հասկանում եմ սխալ բան անել: Էդ մարդը սխալ բան չի արել, կան այլ մարդիկ, որ իրա չսխալին սխալ բան անելով են պատասխանել, այսինքն մեղք են գործել, մեղավոր են:
Մնացածն էլ ավելի փիլիսոփայական ոլորտ ա: Օրինակ էս զոհված տղերքը չզոհվածներից նրանով են տարբերվում, որ հիմա կարող ա սկսեն վերանալ էդ տաբուները՝ կրոնական թեմաներով ծաղրանկար չանելու: 2011-ին ինչքան հիշում եմ ոչ մեկը ռիսկ չէր անում տենց ծաղրանկար տպել ու իրանք առանձնանում էին, էսօր համաշխարհային սաղ մամուլը տպում ա ու սաղով պայքարում են էդ խոսքի, մտքի ազատության համար: Ու էդ էս տղերքի պայքարի արդյունք կարելի ա համարել, որտև արատավորի դեմ ծաղրանկարով պայքարելն էլ ա պայքար:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Հարց չկա Արտ ջան, բայց «արատավորը» ի՞նչն ա ստեղ։ Մուհամեդը՞։ Եթե չէ՝ թող կոնկրետ երևույթին կամ մարդուն ծաղրեն գոնե, Մուհամեդն ի՞նչ գործ ունի։
Իսկ ընդհանրապես, ես ուժեղ մարդու չգիտեմ, որ ինչ որ երևույթ կամ ինչ-որ մեկի դեմ պայքարելու համար վերջինիս ծաղրի։ Էդ թուլության, իրավիճակը չվերահսկելու հետ ա ասոցացվում իմ մոտ։ Էն որ էլ ոչ մի տարբերակ չկա ուրիշ, էդ ա մնում․․․ Էս էն դեպքի մասին է, երբ ծաղրը ներկայացվում է որպես պայքարի միջոց։
Կարող ա իմ պատկերացումը սխալ ա կամ ուղղակի «ուժեղի» մասին իմ պատկերացումներն են տարբեր ձերինից․․․ Ու մի անգամ էդ մասին գրել եմ, էլի ասեմ, ավելի շատ, քան քաղաքական գործիչները, Հայաստանում ոչ ոք չի ծաղրվել։ Եթերում, բեմում ու ամենուր։ Դրական փոփոխություն՝ զրո։ Ուղղակի հասարակ qաq սրտի մխիթարանք․ «Սաշիկի մասին էս վերջի անեկդոտը լսե՞լ ես»․․․ Էդ կարա խնդալու լինի, կամ չլինի, բայց պայքարի միջո՞ց։ ԹԵրահավատ եմ։
Հիմա նայի, եթե ի սկզբանե խոսքի ազատության հասնելն էր նպատակը, ու, հենց դրա համար է ծաղրվել Մուհամեդը, էդ մի տեսակ իմ սրտով չի։ Էդ տարբերակը խոսքի ազատության հասնելու։
Եթե ի սկզբանե նպատակը ինչ-որ այլ արատավոր երևույթի դեմ պայքարն էր․․․ Որի հետ Մուհամեդը անմիջական կապ ուներ՝ էլի չեմ հասկանում, մի՞թե լավագույն տարբերակը պայքարի ծաղրն է։ Հա, պայքարի ձև է, հարց չկա, ոնց որ աղոթելը, որ երկնքից վեց զրոյով դոլլար ընկնի, էլի տարբերակ է, բայց ՕԳԳն․․․ Չեմ փորձել, բայց երևի զրո։
Ու հա՝ ես խիստ կասկածում եմ, որ բոլոր էն երկրներում, որտեղ կրոնական թեմաներով ծաղրանկարներ են սկսել անել Շառլի Էբդոյի օրինակից ոգևորված՝ բացի էդ ծաղրանկարներից այլ կերպ անդրադարել է էդ խոսքի ազատության վրա։ Եթե խոսքի ազատության չափանիշը կրոնական թեմաներով ծաղրանկարներն են, ուրեմն էդ խոսքի ազատությունը մեղմ ասած միֆ է, պատրանք։
Ի դեպ, Շառլիում Քրիստոնեությանն էլ էին ծաղրում, մեկը սուրբ երրորդության թեմայով ծաղրանկարը, որը սակայն այն արձագանքը չունեցավ, ինչ Մուհամեդի ծաղրանկարի դեպքում։
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Եթե նկարը չի համապատասխանում կանոներին, խնդրում եմ մոդերները ջնջեն։
Կարծում եմ կարևոր է հասկանալ, որ սպանությունը գործել են իսլամական պետության հետ կապ ունեցող տեռռորիստները, իսկ տեռռորիստները ոչ մի առնչություն չունեն իսլամի հետ, առավել ևս իրավունք չունեն մահմեդական բնակչության կրոնական զգացմունքներից խոսեն, քանի որ իրենք հենց շատ մեհմեդական պետությունների կողմից մերժվում են ու համարվում են իսլամի թիվ 1 թշնամի։
Չի կարելի ահաբեկիչների քմահաճույքի զոհ գնալ ու ինչ-ինչ բաներ սահմանափակել։ Այսօր խոսքի ազատությունն են պահանջում սահմանափակել, վաղը ավելի լայն պահանջներ կներկայացնեն։ Պահանջում են, թող գնան իրենց մահմեդական երկրները ու իրենց իշխանություններին պահանջ ներկայացնեն, եթե չեն ուզում վերադառնան պարտավոր են հարգեն տվյալ պետության օրենքները, ավանդույթներն ու չփորձեն իրանց հիվանդ երևակայություն փաթաթեն տվյալ երկրի վզին։
Վերջին խմբագրող՝ Norton: 12.01.2015, 03:28:
Chuk (12.01.2015), Mephistopheles (12.01.2015), Աթեիստ (12.01.2015)
Ջոն ջան… բացարձակապես կարևոր չի թե ձաղրանկարի նպատակը որն ա… բայց ծաղրանկարի համար մարդ սպանողը հանցագործ ա, ֆանատ ա ու հասարակության համար վտանգավոր ա… էսի քննարկման նյութ չի կարա լինի…
…իսկ որ ասում ես խոսքի ազատություն, ապա դա չի նշանակում որ պետք ա հնչվի միայն "լավ" մտքեր… խոսքի ազատություն նշանակում ա որ ցանկացած միտք, տեսանկյուն, կարծիք իրավունք ունի արտահայտվելու և գոյություն ունենալու ու դրա համար մարդը պտի չպատժվի… ոչ մեկի կողմից առավել ևս "սամասուդի" ձևով…
…դուրս ա գալիս ամեն սայքոփաթ կարա մարդ սպանի նկարի համար ու մենք պտի զգույշ լինե՞ն… օրենք փոխե՞նք… վարյանտ չկա…
Անդ, ինչ լավն ա )
Norton (12.01.2015)
Իմ հին նեղվածությունները հիշեմ: Մի թվիակումբում Տիգրան Մեծի մասին թեմա էի բացել, հարցումով, թե ով է Տիգրան Մեծը ու հումորային տարբեևակներ էի առաջարկել, գուցե շատ անհաջող հումոր էր, բայց դե ինքան կարողացել էի: Բնականաբար ակումբում բավականին կոպիտ գանահարության արժանացա, թեմաս էլ փակվեց ինչքան հիշում եմ՝ ոչ թե որ չէր կարելի, այլ որ էդ ղալմաղալն անցնի-գնա:
Մուհամմադը պատմության մեջ ինձ համար ամենահետաքրքիր կերպարն ա, չգիտեմ՝ ես շատ բալետ եմ անում իրան, ինքը շատ մարդկային կերպար ա՝ մարդու նման, ոչ թե ինչ-որ իդեալական հերոս: Էս իմ անձնական մոտեցումն իր հանդեպ, ֆորումում չէ, բայց որ անմիջական զրույց ա լինում, ես սիրում եմ իր մասին քիչ ըմ հումորով (գուցե անհաջող) համեմած պատմեմ՝ դրական տրամադրված լինելով էդ կերպարի հանդեպ: Խի՞ եմ ես իր մասին հումորով պատմում: Որովհետև ինքը էնպիսի կերպար ա, որի մասին տեղյակ ա համարյա ողջ մարդկությունը, որը փոխել ա համաշխարհային պատմության ընթացքը, ու եթե մեկը նման մեծ ազդություն ունի նման մեծ թվով մարդկանց վրա, լիովին բնական ա, որ նման մեծ թվով մարդիկ քննարկելու են իրան՝ ամենքն իր ձևով: Մեկը գիտականորեն, մյուսը կրոնի տեսակետից, երրորդը՝ արվեստի, չորրորդը՝ բամբասանքի, հինգերորդը՝ չարախոսության, վեցերորդը՝ հումորով, յոթերորդը՝ ես՝ անհաջող հումորով ու խիստ կիսատ-պռատ, շատ բան սխալ իմանալով, ութերորդը՝ ծաղրելով: Դրանից խուսափել չի լինի, Նապոլեոնից ենք խոսում, քննարկում, պատմում անեկդոտներ, Անգլիայի թագուհուց, Պուտինից, Օբամայից, սիրիացիք՝ Բաշարից, հայերով՝ Սերժից, Վարդան Մամիկոնյանից, Տիգրան Մեծից (փորձեցի, չստացվեց), Լևոնից, Վանոյից, Վազգենից, ու հազար ու մի բան ու հազար ու մի ձև: Ու էս բոլորը համաշխարհային պատմության մեջ իրենց դերով շատ են զիջում Մուհամմադին, ու բնական ա, որ Մուհամմադի մասին շատ ավելի են խոսում, շատ ավելի տարբեր կերպ են խոսալու, շատ ավելի հակասական կարծիքներ են հնչելու ու էդ կարծիքները լիքը հակասական ձևերով են արտահայտվելու: Էդ ըտենց ա՝ ասել Ջիգարխանյանը, ու ուրիշ կերպ չի կարա լինի՝ ուզենք ես ու դու, թե չէ:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ