Դասատուի անունից գրելն իմ մտքով անցել էր, նույնիսկ մի ընտիր կերպար էի հորինել ու մտածում էի գրել իր անունից էն դեպքում, եթե Չուկը ժամանակ չգտնի, և երկրորդ մասը ես շարունակեմ։ Բայց որ Չուկն իր բաժինը գրեց, արդեն վերջին հատվածը ուսուցչին տալը կիսաստ կթողներ պատմությունը, իմ կարծիքով։
Իսկ ես որ մի օր շուտ գրած լինեի, լրիվ ուրիշ բան էի գրելու, հետո փոշմանեցի:
Քիչ էր մնում ֆորմատը եղածից էլ ավելի փոխեմ, գրեմ էլի առաջին դեմքից, էլի իրականի հիման վրա, բայց լրիվ ուրիշ ժամանակաշրջանում, ուրիշ տեղում (մասնավորապես՝ փաբում), ուրիշ գործող անձերով, տենց...
Իսկ ես որ մի օր շուտ գրած լինեի, լրիվ ուրիշ բան էի գրելու, հետո փոշմանեցի:
Քիչ էր մնում ֆորմատը եղածից էլ ավելի փոխեմ, գրեմ էլի առաջին դեմքից, էլի իրականի հիման վրա, բայց լրիվ ուրիշ ժամանակաշրջանում, ուրիշ տեղում (մասնավորապես՝ փաբում), ուրիշ գործող անձերով, տենց...
Սկզբում ես հենց տենց էլ հասկացել էի, որ ամեն մեկն իր պատմությունն է գրելու՝ մյուսինի հետ ինչ-որ ընդհանուր գիծ ունեցող, դրա համար էլ վերնագիրը «Երեք պատմություն» էի դրել։
Էջանիշներ