Տենց մի բարեկամ էլ ես ունեմ, փառք Աստծո մենք իրար նոր տարուց նոր տարի կամ տեսնում ենք կամ չէՆիկեա-ի խոսքերից
Երևի կարծիք ստեղծեց, որ իմ կյանքին թողնում եմ խառնվեն։Չէ, համ ախպերս, համ մոտ զարմիկներս ինձ ճանաչում են, գիտեն թե ոնց կջղայնանամ էդ դեպքում ու չեն խառնվում։ Իրենց խորհուրդները հիմանականում ընդունվում են, ոնց դու ասեցիր խորհուրդ ոչ թե պարտադրանք լինելու պատճառով, բայց խոսքը էն ինքնակոչների մասին ա։ Էսօր դրանցից մեկն ասում ա՝ ինչի ես էդքան կարդում, պարապում... դու որ չսովորես դս կնեղանամ, մեկ ա վերջում տանն ես նստելու էրեխեքիդ պահես
Հետո իբր կատակ էր անում, բայց ես հո գիտեմ թե ինքը ի՜նչ «բարձր» գաղափարների ու «խորը» ներաշխարհի «տեր» տղա է ։ Յախք։ Գիտեմ որ ինչ էլ ասեմ չի հասկանա ու թողեցի գնացի։Տեսնեինք էլ ինքը կփոշմաներ էդ հարցն ինձ տալու համար, որովհետև ես իրան կհիշացնեի, թե ինքն ինչի ա հասել իրա ութերորդ դասարանն ավարտելով, ոնց ա արագի մեջ ուղղակի ամուսնանալու համար ընտանիք կազմել, ու ինչ վիճակում ա թողել էդ ընտաանիքը, նենց կխայտառակեի, որ հավատացնում եմ էլ երբեք ինքն էդ հարցը ինձ չէր տա: Իսկ իրա քուրը հենց ինձ տենում ա հարցնում ա.
1. Ընգեր-մընգեր չունես (տո դե քեզ ինչ
2. Ինչի են ունքերդ սենց հաստ, արի բարակացնենք (լրում եմ)
3. Խի չես քսված, ոնց որ դպրոցական լինես- Ոնց որ ամեն ինչ դրանով ա որոշվում
Լսի թեթև տաաար, ասա հա քո ասածն ա ու վերջ, մի փորձի իրանց փոխել, օրինակ ես դրանից հետո լիքը խնդալու թեմա եմ ունենում, մի երկու օր հիշում եմ ու ծիծաղում
Մեջբերել
Էջանիշներ