Ես հարազատ ախպեր չունեմ, բայց հազարումի զարմիկ ունեմ: Ու միշտ իմ հարցերը լուծել եմ ինքս, ոչ մի անգամ իմ կյանքին չեմ թողել, որ ինչ-որ մեկը խառնվի: Ու անկեղծ ասած չեմ էլ հասկանում, ոնց պետք ա խառնվեն, որովհետև ես չգիտեմ ախպեր ունենալն ինչ ա, միշտ էլ մենակ եմ եղել ես իմ հետ. ինչ ուզել ու ոնց ուզել արել եմ: Հա մի երկու անգամ եղել ա քյառթ ազգն ասել ա որ պետք լինեմ դիմի, բայց դե նախ և առաջ պետք չեն եկել, և երկրորդն էլ պետք գային էլ չէի դիմի, որովհետև էլի եմ ասում ես մենակ՝ իմ գլխի տեր լինելուն սովոր եմ ու թույլ չեմ տա, որ ինչ-որ մեկն ինձ կառավարի, ասի ինչ անեմ ինչ չէ, ինչ հագնեմ, ոնց խոսեմ, ինձ ոնց պահեմ: Բայց խորհուրդներ ընդունվում են, եթե դրանք պարտադրանք չեն: Ես դրանց հետ հաշվի եմ նստում, լսում եմ կարղիքները, անում եմ էն, ինչ ինքս ինձ հարմար եմ գտնում:
Մեջբերել
Էջանիշներ