Մեր խմբում էսպիսի թեմա բացվեց: Ոմանք պնդեցին, որ կհրաժարվերն ֆիզիկական կամ մտավոր արատով ծնված երեխայից. դա համարեցին անիմաստ տանջանք և՛ծնողի, և՛ երեխայի համար, իսկ ծնողի կողմից երեխային պահելը համարեցին եսասիրություն, որովհետև մեկ ա էդ ծնողը քիչ թե շատ ապրում ա, տանջվողը երեխան ա, անկախ նրանից ինքը գոնե իր տանջանքը գիտակցում ա, թե չէ: Այսինքն էդ մարդիկ պատրաստ են իրեն հիվանդ երեխային կա՛մ սպանել, կա՛մ հանձնել նման երեխաների համար նախատեսված վայր:Մնացած մասը պնդեց, որ ամեն դեպքում ծնողն իրավունք չունի որոշել արատներով երեխան ապրելու ա, թե չէ, ինքն իրավունք չունի սպանելու թե՛ հղիության ընթացքում, թե՛ ծնվելուց հետո:
Հետաքրքիր կլինի լսել նաև ակումբցիների կարծիքը: Էս պահին ես գտնում եմ, որ ես իմ երեխային չէի թողնի, ինքն իմն ա, անկախ ամեն ինչից:
Մեջբերել
Էջանիշներ