Հեռավորություն
Նվիրվում է... վերջոմ կիմանաք
Պտույտները չէին դադարում, իսկ մեծն Մեկը՝ նույն ինքը միակն ու անկրկնելին, առանց հոգնելու դիտում էր: Թռչում էր պտույտին համաչափ՝ հետևում էր հատկապես իր բազմաթիվ մասնիկներին, որոնց հենց ինքն էր ուղարկել: Մյուս օտարականները՝ ի տարբերություն նրա, եթե անգամ հաջողացնեին տեսնել պտույտը, կարծելու էին շատ դանդաղ է: Նրա շատ կարևոր մասնիկը` հենց առաջնայինը միշտ հույսով ու սպասումով նայում էր վեր՝ երազում այն օրվա մասին, երբ իր քույրերի ու եղբայրների հետ, կմիանա Մեկին՝ առաջվա մեծ ամբողջությունը կկազմեն: Մինչ այդ ինքն էլ մյուս մասնիկների պես հետևում էր ներքին անցուդարձին՝ օգնում էր մարդկանց ու այնտեղ բոլորը շատ էին սիրում փոքրիկ այլմոլորակային Ալֆային:
Մեջբերել
Էջանիշներ