Lusntag Lusine (15.09.2014)
Շնորհակալություն, երեխեք ջան...
Բոլոր գործերն էլ հաճույքով կարդացի՝ բոլորն էլ հետաքրքիր են։ Ուրախալի է նաև չափածո գործերի առկայությունը։ Մեծ ուրախություն է պատճառում ձեր բոլորի հնարամտությունը, ինչպես նաև լավ երևում է, որ աճում եք շատ արագ տեմպերով։ Առանձնապես դա Սմոքի մոտ զգացի, չնայած, Սմոք ջան, ո՞վ էր՝ շատ ճիշտ նկատեց, որ չէր խանգարի քիչ-միչ "խելագարություններ" մտցնել...
Ցավոք, հեչ ժամանակ չկա մանրամասն գրելու, ներող եղեք, սիրելիներս... Հաճույքով բոլորի մասին էլ կգրեի։
Միգուցէ հաջորդ անգա՞մ...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Lusntag Lusine (15.09.2014), Smokie (16.09.2014), Նիկեա (16.09.2014)
SLG -ի գրածը շատ հետաքրքիր էր, շատ հասարակ սկսեց, ու գնալով թեժացավ, ի տարբերություն նախորդ կտրուկ ավարտի, որը մի քիչ արհեստական "խցկած" էր, էս մեկը շատ սահուն էր։
Նիկեա -ի ասելիքն էր լավ հարմարեցված նկարին. մի շնչով, սահուն կարդացվեց /հասկացվեց։
Մնացածը իմ ուղեղին հաճելի չէր։ Բայց շնորհակալություն գրողներին բազմազանությունը ապահովելու համար։
Իմ գրածին շատ լուրջ չվերաբերվեք. ես հասարակ ընթերցող եմ, որն ուղղակի ուզում/համարձակվում է իր "ճ" դասի կարծիքը հայտնել։
Կարճ
Կոնկրետ
Նիկեա (16.09.2014)
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Այս շաբաթվա առաջադրանքը արձակ էր, կամ չափածո, բայց շեշտված չէր, որ պետք է պատմվածք լինի:
Իմ գրածը համապատասխանում է պայմաններին:
Անկեղծ ասած մտածում էի, որ կլինեն կարծիքներ, որոնք կասեն սա սյուրռեալիզմ չէ, իրականություն է:
Այո, ցավոք դառը, դաժան իրականություն:
Երբ ցավն այնքան խորն է ու ծիծաղել չես կարողանում, թվում է արդեն ծիծաղը կարող է ծիծաղել քեզ վրա:
Երբ խելացի մարդկանց հալածում են, տրորում, ու երկրին միայն փորի, գրպանի մասին մտածող մարդիկ են ղեկավարում, ժողովրդին գերի դարձնելով իրենց ամբիցիաներին ու մարդիկ կամ մնում են իրենց համոզմունքին, դառնում կտրված գլուխներ, հալածված ու տրորված, կամ դառնում են լոկ փոր ու բերաններ` ապրելով ուտելու համար:Ոչ մի կերպ չեմ կարողանում հասկանալ այն ճիշտը, որը իրա նպատակին հասնելու համար կյանքերա խլում, մանկական անմեղ կյանքեր: Դաշնամուրի նվագը աղաղակ էր, մարդկանց սրտերին հասցնելու, թե ինչ է կատարվում, թե որքան մանուկներ են զոհվում ու հասկանալ չեմ ուզում` արդարացում չկա:
Գրելուց հետո որ կարդացի, ավելի շատ ասված բաներ տեսա, քան գրելուց մտածել էի: Դա էլ երևի նրանից է, որ զգացմունքներս ինձանից առաջ էին անցել:
Թե ինչքանով է հաջողված, չգիտեմ, բայց ընկերներիցս երկուսը երբ կարդացին, ասացին սա երկրորդ անգամ չենք կարող կարդալ, շատ դաժան էր ու իրական:
Վերջին խմբագրող՝ Lusntag Lusine: 22.09.2014, 17:35:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ