Բեթհովեն
Իմ անունը Բեթհովեն է,ես կատու եմ ու ապրում եմ տիրոջս` Մեյի հետ,քաղաքի ծայրամասում տեղակայված շենքերից մեկի վերջին հարկում:
Մինչև հիմա էլ չեմ հասկանում,թե ինչու է ինձ Բեթհովեն կոչել:
Մեյը տարօրինակ աղջիկ է.սրճարաններից մեկում մատուցողուհի է աշխատում և հենց աշխատանքօ ժամանակ էլ ծանոթացել է Նիկոլասի հետ:Ազատ ժամանակ նստում է մահճակալին,ինձ քաշում ոտքերի տակ ու շրթհարմոն նվագում.ես սիրում եմ,երբ նա նվագում է:
Երբեմն մեզ հյուրընկալում է Նիկոլասը,այդ ժամանակ ես այլևս չեմ երևում Մեյի աչքին,կարծես գոյություն էլ չունեմ:
Նիկոլասը ինձ դուր չի գալիս.տարօրինակ ,ճչացող արտաքին ունի` սև կաշվե տաբատ,ձեռնոցներ,ժիլետ,հայհոյախառն գրություններով շապիկ,լաքե բատիլոններ.ռոքի մոլի երկրպագու է:Ուզում է ինձ հանել տնից,Մեյի մոտ միշտ ակնարկում է,թե ես ավելորդ բեռ եմ,ով ուտում է ուրիշի հաշվին,տեղ է զբաղեցնում,խնամք է պետք,և դեռ այսքանից հետո էր օգուտ չի տալիս:
Իմ Մեյը բանի տեղ չի դնում,բայց ես գիտեմ,որ ժամանակի հարց է.այս տղան Մեյին այնպես իր ճանկը կգցի,որ խեղճը նույնիսկ չի հասկանա,թե ինչպես խաբվեց:
Ահա եկավ` մի քանի շիշ գարեջրով ու դրանից կարելի է եզրակացնել,որ գիշերը էստեղ է մնալու:Խմում են անվերջ ու զրուցում դատարկ թեմաներից,ես էլ մի անկյուն եմ քաշվել ու ինձ ավելորդ եմ զգում իմ իսկ տանը:
Զրույցի մեջ իմ անունն էլ լսեցի,բայց հեռուստացույցի ձայնը խանգարեց,որ շարունակությունն էլ լսեի:
Վաղ առավոր է,Մեյը քնած է,իսկ այս տիպն արթնացել է ու ինձ է փնտրում:Մտա մահճակալի տակ` տեսավ,ցատկեցի սեղանին,բայց բռնեց սրիկան,մի պարկ գցեց ինձ ու կամացուկ ծածկեց տան դուռը:
Մի կերպ ազատվեցի պարկի ճիրաններից ու շուրջս միայն աղբ տեսա:
Մեյ,երջանիկ եղիր այդ սրիկայի հետ...
Մեջբերել
Էջանիշներ