Ֆլեշմոբ «5-ը՝ 5-ում». 1-ին շաբաթ

[Այբ]

Ըստ շնորհակալությունների քանակի, ահագին մարդ կարդացել ու կարդում է:
Իսկ կարծիք թողնել չե՞ք ուզում:

Ես հերթականությամբ կարդում, կարծիքս գրում եմ:

[Այբ]

Պատահականությունը
Ըստ հերթականությամբ՝ իմ պատմվածքի հերթն է: Կարելի՞ մի երկու բառով խոսեմ:

Չգիտեմ պատմվածքս ինչքանով է ստացվել, կամ չստացվել:

Հերոսի՝ Արամի միջոցով փորձել եմ ցույց տալ, թե ինչպես շատ ջահելներ, մայրաքաղաքում սովորելով էլ գյուղ չեն վերադառնում: Բայց դա , կարելի է ասել, ունի իր արդարացում. գյուղում կյանքը կանգնած է ու շատ կրթություն ստացած ջահելներ գյուղում հեռանկար չեն տեսնում: Բայց քննադատելի է այն, երբ այդ երիտասարդները մոռանում են իրենց արմատները.

-Ոչ մեկ չի ասում, որ տեղափոխվես գյուղ, բայց կարելի է , չէ՞, գոնե հյուր գնալ: Արմատներդ մոռացել ես:

Բայց էնպես էլ չի, թե Երևանում ապրելը, աշխատանք գտնելը հեշտ է.

« Սա որտեղից հայտնվեց: Գիտեն, թե Երևանում աշխատանքը թափած է»,- մտքում դժգոհեցի ես ու ներս հրավիրեցի:

Փորձել եմ անդարադառնալ նաև վիրտուալ իրականությանը, որը դարձել է մեր կյանքի անբաժան մասը:
Ճիշտ է, թեև շատ ընտանիքներ են կազմվում վիրտուալ շփման արդյունքում, բայց ուզեցել եմ ցույց տալ, որ պետք չէ տարվել վիրտուալ իրականությամբ: Թեև Արամը մինչ Մանեի հետ շփվելը ծանոթություններ հաստատել էր համացանցի միջոցով, բայց ռեալում Մանեի հետ շփումն է, որ նրա մեջ զգացմունքներ է առաջացնում: Հետո էլ, երբ որոշ ժամանակով Արամը և Մանեն հեռու են լինում իրարից, վիրտուալում ծանոթացած աղջկա հետ ընկերությունը ռեալում չի ստացվում ոչ միայն նրա համար, որ Արամը անտարբեր չէր Մանեի նկատմամբ, այլև նրա համար, որ հիասթափվում է. վիրտուալ աշխարհում ինչ-որ կերպար ստեղծած աղջիկը իրականում լրիվ ուրիշ մարդ է թվում:

Շփումը վիրտուալ իրականությունից տեղափոխեցի իրական դաշտ: Լիլիթը հաճելի աղջիկ էր երևում, բայց նկարներով ավելի սիրունն էր: Ոչինչ չստացվեց: Դադարեցինք հանդիպել: Վիրտուալ իրականության մեջ ավելի հետաքրքիր էր: Մանեն ուրիշ էր:

Շատ չեմ ուզում խոսել իմ պատմվածքի մասին: Ուղղակի փորձել եմ համոզիչ պատկերել Արամի և Մանեի հարաբերությունների ընթացքը. պատահական հանդիպումը, հետո ձևաորված ընկերական փոխհարաբերություններից ծնված փոխադարձ սերը:

Խոստովանում եմ՝ շատ քիչ եմ աշխատել պատմվածքիս վրա: Էնպես որ շատ բաներ կփոխեի: