Friends reprice
Լավ շարադրված էր, անհարթություններ չնկատեցի կարդալիս: Կերպարները ամբողջական էին: Ընկերներ էին, հանդիպեցին, հիշեցին անցյալը, մի երկու բառով էլ ներկայից ու վերջ........Թեթև կարդացի ու անցա մյուսին:
Friends reprice
Լավ շարադրված էր, անհարթություններ չնկատեցի կարդալիս: Կերպարները ամբողջական էին: Ընկերներ էին, հանդիպեցին, հիշեցին անցյալը, մի երկու բառով էլ ներկայից ու վերջ........Թեթև կարդացի ու անցա մյուսին:
Վերջին խմբագրող՝ Lusntag Lusine: 01.09.2014, 17:27:
Միջին վիճակագր
Շատ հավանեցի, մենակ վերջը անհասկանալի մնաց:
- Դեմքս չայլանդակես, լա՞վ:
- Չէ, միայն պարանոցդ:
Դանիելը ձեռքը նորից գրպանը տարավ: Գրպանից հանեց դանակը ու կտրուկ շարժումով կտրեց Էվայի քնային զարկերակը: Արյունը դուրս չռռաց, ներկեց մարմինը, ներկեց կոշիկները, ներկեց դրանց մոտ ընկած երիցուկը:
Հետո էլ`
- Ուրեմն սրա մասին գրելու՞ ես,- հարցրեց Դանիելը:
- Անպայման:
- Ի՞նչ կմտածեն մեր մասին:
- Կմտածեն, որ տարօրինակ ենք:
Արյան հոսքը գնալով դանդաղեց ու ի վերջո դադարեց:
Պատահականությունը
Լավն էր Այբի ջան, բայց վերնագիրը սխալ է իմ կարծիքով: Մանեն ինքն էր եկել նրա մոտ: Սա պատահական ծանոթություն չէր: Մնացածը լավ էր:
-Ինձ չե՞ս հիշում : Ձեր գյուղից եմ: Դու ինձ պիտի օգնես: Ձերոնք ասացին, որ կօգնես: Սովորելու հետ ուզում եմ նաև աշխատել: Մամադ ասում է, որ Երևանում ծանոթներ ունես:
Վերջին խմբագրող՝ Lusntag Lusine: 01.09.2014, 18:10:
Այբ (01.09.2014)
Վագրաորս
Իմ պատմվածքի մասին կուզեի լսել ձեր կարծիքները: Ես գրել եմ, դուք էլ մեկնաբանեք:
Երկու մոլորակների փրկիչը
Այս պատմվածքի մասին ոչինչ չեմ կարող ասել:
Այլմոլորակայիններ ու նման բաներ չեմ կարողանում կարդալ: Մի քանի անգամ փորձեցի կարդալ, չկարողացա:
Թաթեր
Ամբողջ պատմվածքը կարդալու ընթացքում ցավի զգացողություն կար:
Շատ հետաքրքիր էիր ներկայացրել Մարի ջան: Լավն էր:
Վոլտերա (01.09.2014)
Պատահականություն էր այն առումով, որ ամեն ինչ կարող էր լինել.
Շնորհակալ եմ կարծիքի համարՈւղղակի պատահականություն էր, որ ընկերներ դարձանք: Հնարավոր էր, չէ՞, որ չընդունվեր, ինձ չդիմեր: Հա՛, հենց պատահականությունը մեզ ընկերներ դարձրեց: Չգիտեմ, թե ով է ասել, որ իբր պատահականություններ չեն լինում: Լինում են: Պարզապես կամ պատահականությունը որևէ բանի սկիզբ է հանդիսանում, կամ՝ չէ: Եվ ամեն անգամ նրա մասին մտածելիս՝ վրդովվում էի: Ինչի՞ հայտնվեց, որ անհետանալու էր: Պա՜հ, էլ աղջիկ չկա՞ ր:![]()
Lusntag Lusine (01.09.2014)
Բյուր, դու գնալով ավելի ես լավացնում գրելդ: Աստիճանաբար էն ավելորդ ու անմշակ պահերն ավելի ու ավելի են քչանում, էլ չասեմ որ էս վերջին պատմվածքիդ մեջ կարելի ա ասել չկային: Կարողանում ես քո սեփական ռիթմը թելադրել կարդացողին, ու հեչ էլ չոր չես գրում, հակառակը, փափուկ բարձերի վրա ես նստացնում մեզ ու բարձր կարդում գրածներդ: Չնայած դրան, մեկ ա լարված ու անսպասելի ես անում էդ ամեն ինչը: Ապրես պատմվածքի համար
Էննա, էլի կասեմ, որ շարադրանքդ է խառն ու թափթփված: Եթե դրա վրա աշխատես, կայֆ բաներ կգրես: Ու մեկ էլ միշտ հիշիր, որ կարդացողը գրողը չի ու ինքը լիքը բան չգիտի ու չի էլ կարա գուշակել: Իհարկե ծամել բերանը դնելու տարբերակը բացառենք, բայց ընթերցողին գոնե նամյոկել կարող ես: Շատ հավես, ֆանտազիայով գրված գործ էր: Կերպարները, խոսակցությունները, գործողությունները...լավն էին, բայց պատառիկներով ես գրում, չես կարողանում ամբողջություն ներկայացնել ընթերցողին:
Լոլիտայի գործի մասին շատ չխոսեմ: Կարճ ու ընտիր, սիրուն ու մտածող...գնալով ավելի եմ սիրահարվում գրառումներիդ
Վագրաորսը հավեսով կարդացի, էդ ռուսական հիվանդ ու մելանխոլիկ մթնոլորտը կար մեջը: Անմշակ էր ահագին, իհարկե:
Այբ, կանխատեսելի պատմվածք էր, մի քիչ էլ սիրուն էր, հակասական կերպարներ էիր ստեղծել
Սմոքի պատմվածքի մասին շատ չեմ խոսա: Խառնիխուռն էր գրված, բայց հասուն ձեռագիր էր: Ապրես
Էն ոտանավորն էլ լավ բռնացրել էին հանգերը
Իմ պատմվածքը ես սիրեցի, հազվադեպ է պատահում, որ կարողանում եմ կողքի աչքով նայել ու հավանել գրածներս: Չնայած կարելի էր մշակել ավելի շատ, ընթերցողին ավելի պարզ ձևերով ուղարկել մեսիջը, որովհետև չգիտեմ, իրոք հասկացել եք, թե իրենք ինչ էին անում կոշիկը ստանալու համար:
Իսկ նկարն ամենաշատը ասոցացնում եմ Լոլիտայի գրվածի հետ: Շատ պատկերավոր է ախր նկարագրած![]()
Blessed the poison which brings the end
boooooooom (15.09.2014), Lusntag Lusine (01.09.2014), Nihil (01.09.2014), Sambitbaba (02.09.2014), Smokie (02.09.2014), Այբ (01.09.2014)
Շնորհակալություն բոլորին մասնակցության համար, շատ հավես ա ստացվել:
Այվի ջան ապրես մտահղացման ու կազմակերպման համար, դու էլ մասնակցի էլի, ինչ կա որ:
Friends reprice - Սմոքի ջան, ուշադրություն դարձրու երկխոսությունների կենդանությանը, մի քիչ արհեստականություն կա, այ չեմ կարողանում պատկերացնել որ երկու ընկեր երկար տարիների բաժանումից հետո հանդիպում են ու հենց էս բառերով, էս տոնայնությամբ են զրուցում: Ընդհանուր տեքստը բավականին հնաոճ ա, ոչ բացասական իմաստով իհարկե, ասենք Փոքրիկ շրջմոլիկի կարգի ինչ որ գործի ազդեցության տակ ու նմանությամբ գրված: Կարծում եմ ընթացքում կսկես ավելի յուրօրինակ բաներ գրել, ավելի շատ քեզ հետաքրքրող թեմաներից, ու ավելի բնական:
Միջին վիճակագրական - Բավականին լավ գործ ա, չնայած վերջը կարծես, թե ոճային, թե իմաստային առումով պատմվածքին չէր կպնում, բայց ընդհանուր տպավորությունը չփչացրեց: Առանձնապես ասելու բան չկա, ապրես Բյուր ջան: Լավն էր:
Պատահականությունը - Բա ասում ես լավ չես գրելՄինչև հիմա գրածներիցդ ամենալավն էր երևի, ճիշտ ա գլուխգործոց չի, բայց աճը ակնհայտ ա, ընթացքում ավելի կլավանա, ապրես: Փորձի մի քիչ էլ տեսադաշտդ լայնացնել, ավելի տարբեր թեմաների անդրադառնալ, ոչ կենցաղային:
Վագրաորս - Սկզբից մինչև վերջ տպավորություն էր թե ռուսերենից թարգմանություն եմ կարդում: Լուսնթագ ջան, թե մտածված ես արել, բավականին հաջող ա ստացվել: Ընդհանուր շարադրանքը վատը չէր, ուղղակի վերջը ինչ-որ լավ չեր սարքած: Ուսի վերքը որտեղի՞ց էր: Էդ վերքի՞ց պիտի հասկանայինք որ վանդակը ինքն էր բացել: Մինչև էդ արդեն հասկանալի էր, որ ըստ մտահղացման պիտի նա լիներ:
Քայլիր անդարձ - փոքրիկ քառյակում գոնե կարելի ա հանգ ու չափը պահպանել չափածոյի դեպքում, Լուսանդր ջան:
Երկու մոլորակների փրկիչը - Լավ չհասկացա իմաստը Էննա ջան, մարդկությունը վերացե՞լ էր, թե ի՞նչ, մոլորակներն ինչու էին վտանգի տակ ու ո՞նց փրկվեցին: Չհասկացա ընդհանրապես:
Թաթեր - Բուու: Շատ լավն էր: Ամեն ինչն էլ լավ էր: Ապրես Վոլտերա ջան:
Գրառումներ Երիցուկի օրագրից - Հըմմ: Առանձնապես ասելու բան չունեմ, որովհետև առանձնապես շատ բան գրած էլ չէր, կամ էլ ես առանձնապես շատ չտպավորվեցի: Սպասենք հաջորդ ստեղծագործությանդ
Ապրեք ժողովուրդ, գնացինք հաջորդ փուլ:
Հ.Գ. Մի քաշվեք մեկնաբանությունների հետ վիճել, չհամաձայնվել, հեղինակներ ջան: Քննարկումները շատ ավելի արդյունավետ (սովորելու, սովորացնելու, ինչ-որ բան վերցնել-տալու տեսանկյունից) ու հետաքրքիր կարող են լինել, քան բուն ստեղծագործությունները:
enna (02.09.2014), ivy (02.09.2014), Lusntag Lusine (02.09.2014), Sambitbaba (02.09.2014), Smokie (02.09.2014), Vardik! (02.09.2014), Այբ (02.09.2014), Վոլտերա (02.09.2014)
Շնորհակալ եմ Արէա ջան:
Եթե որևէ ստեղծագործության ազդեցության տակ ա գրված, ապա դա այն ֆիլմն ու երաժշտությունն ա, որի մասին խոսում են պատմվածքում: Կարծում եմ հասկացել եք բոլորդ, թե խոսքն ինչի՞ մասին է:
Աշխատել եմ հնարավորինս բնական գրել, հնարավորինս ճշտին, իրականին մոտ ստեղծել, մշակել, տեղ-տեղ ձևափոխել ու հնարավորինս շատ ընդհանրություններ դնել զրույցների ու ֆիլմի հետ:
Բայց ասենք ի՞նչը ինձ մի քիչ տխրեցրեց վերջում: Ես ունեմ ալբոմը ա՛յն հերթականությամբ, որով հնչում էր նվագարկչում, բայց... վերջին պահերին պարզվեց թե դա իրական հերթականության, իրական վերնագրերի, իրական ալբոմի հետ այնքան էլ կապ չունի ու Աստված գիտի, թե որտեղի՞ց ու ո՞նց է հայտնվել այդ վերնագրերով ու հերթականությամբ: Չգիտեմ անգամ թե որքանո՞վ է համընկնում իրական ալբոմի հետ:
Անգամ պատմվածքի վերնագիրը իմ ունեցած ալբոմի վերջում հնչող երաժշտության վերնագիրն է ու այնքանո՛վ են իրար հետ համընկնում, որ ընկերը վերադառնում է ու կրկին հանդիպում են:
Ահա իմ ունեցածը:
Ահա իրականը:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Ուլուանա (04.09.2014)
Կարելի է՞ մեջ ընկնել պատմվածքի կինոյի շուրջ խոսակցությանը
Պարզ է, որ կինոն հենց էնպես չես նշում, Սմոկ: Ուղղակի պիտի հաշվի առնես, որ կարդացողը շատ հնարավոր է՝ էդ կինոն չի տեսել: Մեկը ես՝ էդ կինոն չեմ տեսել:
Չգիտեմ, թե դու ինչ ես ուզում, որ ընթերցողը հասկանար, բայց մեկը ինձ համար կինոյի պահը էնքանով է պատմվածքում հասկանալի, որ կինոյի մասին խոսակցության ժամանակ փորձել ես պատկերել հերոսների անցյալը, թե որտեղից են, ինչ դեր են ունեցել իրար կյանքում և այլն. իրենց մանկության տեսած միակ ֆիլմը, փախուստը մանկատնից, հետո «դարբին» Վզգոյի դաստիարակչական մեթոդներից՝ խուսափելով սխալ ուղուց.
հետո նորից վերադարձ մանկատուն և բաժանություն:- Հատկապես իրանց փոքր ժամանակներն էինք սիրում, չնայած դե Նիրոն լավ էր խաղում: Մեր համատեղ մանկության միակ ֆիլմն էր:
- Ու երեխեքից մենակ մեզ բախտ վիճակվեց չէ՞ նայել,- նորից ծիծաղեց Դավիթը:
- Բայց մենք դեռ փոքր էինք:
- Հա՜, «դարբին» Վզգոն իրա մեթոդներով էր դաստիարակում: Հիշում ե՞ս ոնց իրա մոտից է՛լ փախանք:
Ու երկուսով քահ-քահ ծիծաղեցին:
- Ի՜նչ լավ ա, որ չգնացինք էդ ճանապարհով,-քիչ անց նորից մտքերով ընկավ Գուրգենը:
- Հա բա: Կողպեքներ կոտրելու, փականներ բացելու փոխարեն ավելի լավ էր անցորդների կոշիկները մաքրեինք չէ՞:
Ես էդպես հասկացա կինոյի պահը:
Իսկ դու ի՞նչ էիր ուզում, որ ընթերցողը հասկանար:
Վերջին խմբագրող՝ Այբ: 02.09.2014, 17:26:
Sambitbaba (02.09.2014), Smokie (02.09.2014)
Վերջին խմբագրող՝ Smokie: 02.09.2014, 18:32:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Sambitbaba (02.09.2014), Այբ (02.09.2014), Նիկեա (02.09.2014)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ