Կնոջ մարմինը

[Արշակ]

Ստեղ նաև սուբյեկտիվ ընկալման հարց կա: Ո՞վ ա «չաղը»: Երբ ես թինեյջեր էի, ախպերս ու մամաս ինձ աջ ու ձախ չաղ ասելով ման էր գալիս, ահավոր կոմպլեքսավորվել էի: Հիմա որ նայում եմ էդ ժամանակների նկարներս, աչքերս ճակատիս են թռնում, թե ոնց եմ հավատացել ախպորս ասածներին: Բայց փաստն էն ա, որ երկուսն էլ ինձնից նիհար էին, իրենց ընկալմամբ ես չաղ էի: Դրա համար մեկին «չաղ» ասելով դու ոչ թե փաստ ես արձանագրում, այլ պիտակավորում ես մարդուն: Նույն «չաղո» բառն ինքնին ահագին վիրավորական ա: Ես էդ պոլիտկոռեկտ big guy-ն ու curvy girl-ն էլ ընդունելի չեմ համարում, որովհետև դրանք էլ իրենց ձևով են մարդուն պիտակավորում:

Իհարկե, բժշկական տեսանկյունից գոյություն ունի ավելորդ քաշ հասկացություն, բայց էկեք դա թողնենք անձին ու իրա բժշկին, ու թող իրանք միասին փորձեն պարզել տվյալ անձը քաշ կորցնելու կարիք ունի՞, թե՞ չէ։

Ինձ թվում ա՝ կարելի ա շատ հանգիստ ապրել ընդհանրապես առանց մարդկանց արտաքին տվյալները քննարկելու։ Համենայնդեպս, ես չեմ հիշում, թե վերջին անգամ ինքս երբ եմ ուրիշի արտաքին տվյալները քննարկման առարկա սարքել։ Ինչ վերաբերում ա գրավիչ լինել-չլինելուն, ոչ ոք որևէ մեկի չի խնդրում, որ բոլոր տեսակի կանանց կամ տղամարդկանց գրավիչ համարի։ Ընդամենը՝ էն, ինչը քեզ համար գրավիչ չի, մի պիտակավորի ու մի անհանգստացի. հաստատ կգտնվեն մարդիկ, որոնք դա գրավիչ կհամարեն։

Դրա համար էլ ասում եմ․ նայած չաղ բառը ինչ նպատակով ա ասվում։ Եթե քեզ ախպերդ չաղո էր ասում ծաղրելու համար, էդ ինչպես արդեն վերևում եմ նշել՝ վատ ա։ ՈՒ համաձայն եմ, որ մարդ մի բան ասելուց առաջ պետք ա մտածի իր խոսացածից ինչ օգուտ կա։ Ասենք ես փողոցում ման չեմ գալիս ու կողքովս անցնող մարդկանց քաշի իմ գնահատականները տալիս։ Բայց եթե ինչ–որ մեկը հարցնի իմ կարծիքը իր չաղության վերաբերյալ ես իմ կարծիքը կասեմ։ Կամ արդեն վերը նշածս օրինակում, երբ հեռվում երկու հոգու եմ տեսնում, մեկը նիհար, մեկը չաղ, ու ուզում եմ չաղին մատնացույց անել, կօգտագործեմ չաղ բառը ու էդ նորմալ ա։

ՈՒ չնայած չաղ ու նիհարը սուբյեկտիվ ընկալման հարց կարա լինի, բայց որոշ դեպքերում էդ ընկալումը արտահայտելը իմաստ ունի, որոշ դեպքերում՝ լրիվ անտեղի ա։
Հիմա որ քո մաման գուցե անհանգստանում էր, որ ավելորդ քաշ ունես ու նորմալ ա, որ իր էդ անհանգստությունը արտահայտեր, էն դեպքում երբ դու, փոքր լինելով, ինքդ կարող ա չնկատեիր։ Իսկ թե կոնկրետ քո դեպքում մամադ ինչքանով էր ճիշտ գնահատում քո չաղ կամ նիհար լինելը, էդ արդեն լրիվ ուրիշ հարց ա:

[Արշակ]

Ընդհանրապես, մարդկանց գիտակցությունն ու կուլտուրան որ բարձրանում ա, իր ավելի քիչ են վիրավորում։
Բայց եթե հասարակության կուլտուրան ցածր ա լինում, իրար կյանք չբարդացնելու համար սկսում են տենց կոռեկտության տաբուներ սահմանել, որ աննրբանկատ մարդիկ, որ կոնկրետ իրավիճակում ինքնուրույն չեն կողմնորոշվում դիմացինին վիրավորում են թե չէ, գոնե կարան կուրորեն էդ տաբուներին հետևեն՝ էդ ավելի հեշտ ա։ Օրինակ․ «չաղերին չաղ պետք չի ասել․ դրա փոխարեն եթե կարիք կա, ասա․ big»
Բայց հենց էդ տաբուներն էլ բռի լուծումներ են, որ ավելի խելացի մարդկանց պետք չեն ու անիմաստ սահմանափակում են։

[Mephistopheles]

Ինչի՞ սիրուն ջան։ Կներես հո չես վիրավորվում սիրունից ։))) Չես հասկանու՞մ, որ քո դրած նկարների կանանց մարմիններն ընդհանուր առամամբ կարելի ա համարել գեղեցիկ, իսկ Անվերնագրի դրածը՝ գեշ։ Ուզում ես հակառակը ապացուցե՞լ։ ։)

Էկեք սենց հարցը դնենք։ Ես ասում եմ դրանգ տգեղ, ավելին, աճոռնի մարմիններ են։

Դուք ասում եք, ես բռի ու անտաշ եմ, վաղն էլ կարող ա նույն տրամաբանությամբ կարճ հագած աղջիկ բռնաբարեմ։

Դուք իմ փոխարեն հիմա պատասխանեք, շատ կոնկրետ, ինչպիսի՞ն են այդ կանանց մարմինները։

ապեր, շատ էլ սիրուն են...

բազմածավալ...
բազմաշերտ...
բազմակշիռ...
բազմածալ...
բդառատ...
կրծքառատ...
փորառատ...

ու

ոռաշատ...

[StrangeLittleGirl]

Դրա համար էլ ասում եմ․ նայած չաղ բառը ինչ նպատակով ա ասվում։ Եթե քեզ ախպերդ չաղո էր ասում ծաղրելու համար, էդ ինչպես արդեն վերևում եմ նշել՝ վատ ա։ ՈՒ համաձայն եմ, որ մարդ մի բան ասելուց առաջ պետք ա մտածի իր խոսացածից ինչ օգուտ կա։ Ասենք ես փողոցում ման չեմ գալիս ու կողքովս անցնող մարդկանց քաշի իմ գնահատականները տալիս։ Բայց եթե ինչ–որ մեկը հարցնի իմ կարծիքը իր չաղության վերաբերյալ ես իմ կարծիքը կասեմ։ Կամ արդեն վերը նշածս օրինակում, երբ հեռվում երկու հոգու եմ տեսնում, մեկը նիհար, մեկը չաղ, ու ուզում եմ չաղին մատնացույց անել, կօգտագործեմ չաղ բառը ու էդ նորմալ ա։

ՈՒ չնայած չաղ ու նիհարը սուբյեկտիվ ընկալման հարց կարա լինի, բայց որոշ դեպքերում էդ ընկալումը արտահայտելը իմաստ ունի, որոշ դեպքերում՝ լրիվ անտեղի ա։
Հիմա որ քո մաման գուցե անհանգստանում էր, որ ավելորդ քաշ ունես ու նորմալ ա, որ իր էդ անհանգստությունը արտահայտեր, էն դեպքում երբ դու, փոքր լինելով, ինքդ կարող ա չնկատեիր։ Իսկ թե կոնկրետ քո դեպքում մամադ ինչքանով էր ճիշտ գնահատում քո չաղ կամ նիհար լինելը, էդ արդեն լրիվ ուրիշ հարց ա:

Պարտադիր չի որևէ բան մեկին ծաղրելու նպատակով ասվի, որ վիրավորական լինի։ Նույն էդ չաղության հարցը լիքը ակումբցիներ էլ իրանց արևին իբր ինձ լավություն անելու համար կարող ա ասեին՝ լավ կլինի մի քիչ նիհարես։ Տենց բաներ մարդուն ասելը սարսափելի բան ա, սարսափելի վիրավորական ա, նույնիսկ երբ մարդ ինքն իր քաշի մասին պատկերացումներ ունի կամ չունի (ի դեպ, հանուն արդարության նաև ասեմ, որ իմ կյանքում շատ կարճ շրջան՝ մոտ վեց ամիս ա եղել, որ ըստ բժշկական սահմանման ավելորդ քաշ եմ ունեցել, էն էլ շատ քիչ, էն էլ ինքս հարցերը լուծել եմ): Ու խնդրում եմ՝ արի իմ թեմայից շեղվենք, որովհետև ինձ սարսափելի տհաճ ա ինձնից խոսելը: Ուղղակի իմ օրինակը բերեցի, որ ասեմ՝ նույնիսկ երբ ծաղրի նպատակ չկա, որակումը կարա վիրավորական լինի:

Ես մի ընկեր ունեմ: Իրա քաշը 140 կիլո ա: Դրա հետ կապված լիքը առողջական խնդիրներ ունի: Մենք հաճախ քննարկում ենք իրա առողջական խնդիրները, թե բժիշկն ինչ ասեց, ոնց, անգամ քաշ կորցնելու պլաններն ենք քննարկում: Բայց երբեք ոչ մի առիթով իրա արտաքին տեսքը քննարկման առարկա չի դարձել: Ու երևի էդ ա պատճառը, որ արդեն 14 տարի ա շատ լավ ընկերներ ենք:

Իսկ հեռվում մեկին տեսնելիս մատնացույց անելու իմաստն ընդհանրապես չեմ հասկանում: Ինչու՞ պիտի մեկին մատնացույց անես, որ դեռ մի բան էլ ըստ քաշի տարբերակես կողքի քայլողից:

[StrangeLittleGirl]

Ընդհանրապես, մարդկանց գիտակցությունն ու կուլտուրան որ բարձրանում ա, իր ավելի քիչ են վիրավորում։
Բայց եթե հասարակության կուլտուրան ցածր ա լինում, իրար կյանք չբարդացնելու համար սկսում են տենց կոռեկտության տաբուներ սահմանել, որ աննրբանկատ մարդիկ, որ կոնկրետ իրավիճակում ինքնուրույն չեն կողմնորոշվում դիմացինին վիրավորում են թե չէ, գոնե կարան կուրորեն էդ տաբուներին հետևեն՝ էդ ավելի հեշտ ա։ Օրինակ․ «չաղերին չաղ պետք չի ասել․ դրա փոխարեն եթե կարիք կա, ասա․ big»
Բայց հենց էդ տաբուներն էլ բռի լուծումներ են, որ ավելի խելացի մարդկանց պետք չեն ու անիմաստ սահմանափակում են։

Ստեղ հարցը ոչ թե չաղերին չաղ ասելու փոխարեն ինչ-որ բան ասելն ա, այլ չասելը, մարդու արտաքինից վերանալը, դա կուռք չդարձնելը, ստանդարտներ չսահմանելը: Ու հա, հասարակության կուլտուրան ինչքան ցածր ա, էնքան ավելի շատ են պահանջ զգում «իրերն իրենց անուններով կոչելու»:

[Արշակ]

Պարտադիր չի որևէ բան մեկին ծաղրելու նպատակով ասվի, որ վիրավորական լինի։ Նույն էդ չաղության հարցը լիքը ակումբցիներ էլ իրանց արևին իբր ինձ լավություն անելու համար կարող ա ասեին՝ լավ կլինի մի քիչ նիհարես։ Տենց բաներ մարդուն ասելը սարսափելի բան ա, սարսափելի վիրավորական ա, նույնիսկ երբ մարդ ինքն իր քաշի մասին պատկերացումներ ունի կամ չունի (ի դեպ, հանուն արդարության նաև ասեմ, որ իմ կյանքում շատ կարճ շրջան՝ մոտ վեց ամիս ա եղել, որ ըստ բժշկական սահմանման ավելորդ քաշ եմ ունեցել, էն էլ շատ քիչ, էն էլ ինքս հարցերը լուծել եմ): Ու խնդրում եմ՝ արի իմ թեմայից շեղվենք, որովհետև ինձ սարսափելի տհաճ ա ինձնից խոսելը: Ուղղակի իմ օրինակը բերեցի, որ ասեմ՝ նույնիսկ երբ ծաղրի նպատակ չկա, որակումը կարա վիրավորական լինի:

Ես մի ընկեր ունեմ: Իրա քաշը 140 կիլո ա: Դրա հետ կապված լիքը առողջական խնդիրներ ունի: Մենք հաճախ քննարկում ենք իրա առողջական խնդիրները, թե բժիշկն ինչ ասեց, ոնց, անգամ քաշ կորցնելու պլաններն ենք քննարկում: Բայց երբեք ոչ մի առիթով իրա արտաքին տեսքը քննարկման առարկա չի դարձել: Ու երևի էդ ա պատճառը, որ արդեն 14 տարի ա շատ լավ ընկերներ ենք:

StrangeLittleGirl, դու քո օրինակը բերեցիր, ես էլ ըստ այդմ պատասխանեցի քո օրինակի վերաբերյալ, թե չէ ինքս քո օրինակը քննարկելու մտադրություն չունեի ու հուսով եմ որևէ վիրավորական մեկնաբանություն չեմ արել․ ինչ էլ գրել եմ «եթե»–ներով եմ գրել, փորձելով որպես վերացական օրինակ դիտարկել։ Մի խոսքով անցնենք առաջ

Ճիշտ ա, պարտադիր չի որ ծաղրելու նպատակով ասվի, կարող ա նաև ուղղակի աննրբանկատության արդյունքում չգիտակցված վիրավորես մարդուն։ Հենց էդ մասին էի ասում նախորդ գրառմանս մեջ։ Որ մարդիկ, կախված իրանց գիտակցության, նրբանկատության աստիճանից կարող են նաև չգիտակցված վիրավորել։ Բայց տաբուները կամ ինքնախաբեությունը էդ պրոբլեմը չեն լուծում առանձնապես։ Որտև մի դեպքում մարդու գիրությունը նշելը կարող ա վիրավորական լինի, մի ուրիշ դեպքում կարող ես մարդուն օգնել նման բան նշելով, կամ ուղղակի կարող ա պրակտիկ ավելի հարմար արտահայտվելու միջոց լինել ու ոչ մեկին չվիրավորել։ Ամեն ինչ կախված ա իրավիճակից։
Լուծումը մարդկանց գիտակցության, քթածակի զարգացումն ա, որը ավելի լայն թեմա ա Մասնավորապես Ակումբի էս թեմայի քննարկումը հուսով եմ որ դրան ա նպաստում

Իսկ հեռվում մեկին տեսնելիս մատնացույց անելու իմաստն ընդհանրապես չեմ հասկանում: Ինչու՞ պիտի մեկին մատնացույց անես, որ դեռ մի բան էլ ըստ քաշի տարբերակես կողքի քայլողից:

Մատնացույց անելը բառացի նկատի չունեի։ Իսկ թե ինչի՞ արդեն գրել եմ թեմայում առաջին գրառմանս մեջ․

Բայց եթե ասենք հեռվում երկու հոգու եմ տեսնում՝ մեկը նիհար, մյուսը չաղ, ու ընկերոջս ասում էմ․ «էն մեկին ճանաչում եմ», «ո՞ր մեկին», «Չաղին»։

[anslov]

Ստեղ հարցը ոչ թե չաղերին չաղ ասելու փոխարեն ինչ-որ բան ասելն ա, այլ չասելը, մարդու արտաքինից վերանալը, դա կուռք չդարձնելը, ստանդարտներ չսահմանելը:

Այսինքն ուզում ես որ կանայք վերանանա իրենց արտաքինի՞ց :
Կյանքի անխտիր բոլոր ոլորտներում էլ կամ ստանդարտներ:
Բոլոր: Անգամ Աստծո հանդեպ հավատի արտահայման մեջ:
Էլ չեմ ասում էն ոլորտներում, որտեղ կա փողի մուտք:
Արդեն "պայքարում ենք", որ ստանդարտները վերանա՞ն...

[anslov]

Ընդհանրապես, մարդկանց գիտակցությունն ու կուլտուրան որ բարձրանում ա, իր ավելի քիչ են վիրավորում։
Բայց եթե հասարակության կուլտուրան ցածր ա լինում, իրար կյանք չբարդացնելու համար սկսում են տենց կոռեկտության տաբուներ սահմանել, որ աննրբանկատ մարդիկ, որ կոնկրետ իրավիճակում ինքնուրույն չեն կողմնորոշվում դիմացինին վիրավորում են թե չէ, գոնե կարան կուրորեն էդ տաբուներին հետևեն՝ էդ ավելի հեշտ ա։ Օրինակ․ «չաղերին չաղ պետք չի ասել․ դրա փոխարեն եթե կարիք կա, ասա․ big»
Բայց հենց էդ տաբուներն էլ բռի լուծումներ են, որ ավելի խելացի մարդկանց պետք չեն ու անիմաստ սահմանափակում են։

Հիմա շատ ավելի առաջ են գնացել ագրեսիվ փոքրամանությունը: Դրանք արդեն ոչ թե տաբուներ են, այլ քրեական օրենսգրքի բավականին լուրջ հոդվածներ:

[Աթեիստ]

Սեռական կողմնորոշումը բնութագրելու համար (որ իրականում երկու մարդկանց գործն ա), լիքը բառեր են հորինում։
Իսկ տեսքը բնութագրող բառերը, որ տատուս թվից կան, դառնում են վիրավորական, արգելված, վաղը մյուս օորը դատարանի դուռը հասցնող։
Հատուկ նշեմ. ոչ թե վիրավորելու համար ասվող բառերը, այլ մարդու տեսքը բնութագրող (գեր, սևամորթ, հաշմանդամ և այլն)։

[Արշակ]

Ստեղ հարցը ոչ թե չաղերին չաղ ասելու փոխարեն ինչ-որ բան ասելն ա, այլ չասելը, մարդու արտաքինից վերանալը, դա կուռք չդարձնելը, ստանդարտներ չսահմանելը: Ու հա, հասարակության կուլտուրան ինչքան ցածր ա, էնքան ավելի շատ են պահանջ զգում «իրերն իրենց անուններով կոչելու»:

StrangeLittleGirl ջան, կուռք դարձնելուց ոչ մեկ չի խոսում։ Բայց մենք արտաքին աշխարհում ենք ապրում, մարդիկ էլ ֆիզիկական մարմին ունեն, ու էդ մարմինները իրարից տարբեր են։ Դրանք էս ֆիզիկական աշխարհի փաստեր են՝ իրանց ֆիզիկական հետևանքներով։ Ինչի՞ պիտի «արտաքինից վերանամ» ու ձև բռնեմ, թե մարդու արտաքինը գոյություն չունի։ Իրերն իրանց անուններով կոչելը, ազնիվ լինելը, չստելը, ճշմարտությունը չթաքցնելը կուլտուրայի դրսևորում ա, ոչ թե հակառակը։
ՈՒ նկատենք որ ես չե՛մ ասում, թե մարդու մարմինն ավելի կարևոր ա քան բնավորությունը, գիտակցությունը կամ հոգին, չե՛մ ասում թե ափռ–ցփռ աջ ու ձախ պետք ա մարդկանց պիտակավորել ու գնահատականներ տալ կամ թեկուզ անտեղի սրան–նրան խորհուրդներ տալ որ նիհարի, չաղանա, մորուք պահի, թրաշվի և այլն։ Էս թվարկածիցս ոչ մեկը ես չե՛մ ասել։

[Chuk]

Հիմա որ ինձ պարբերաբար տարբեր մարդիկ ասում են «շատ ես չաղացել, փորդ մաշի, չի սազում» և այլն, վիրավորվե՞մ, թե՞ սրտացավությունն ի գիտություն ընդունեմ։ Թե՞ քանի որ տղամարդ եմ, ով ինչ ուզի, կարող ա ասի։

Sent from my A0001 using Tapatalk

[StrangeLittleGirl]

Այսինքն ուզում ես որ կանայք վերանանա իրենց արտաքինի՞ց :
Կյանքի անխտիր բոլոր ոլորտներում էլ կամ ստանդարտներ:
Բոլոր: Անգամ Աստծո հանդեպ հավատի արտահայման մեջ:
Էլ չեմ ասում էն ոլորտներում, որտեղ կա փողի մուտք:
Արդեն "պայքարում ենք", որ ստանդարտները վերանա՞ն...

Ուզում եմ, որ կանանց արտաքին տեսքը որոշողը մենակ իրենք լինեն, ոչ թե իրենց փոխարեն ուրիշ մեկը կամ հասարակությունը: Որովհետև հասարակությունը կարա որոշի, որ խուճուճ մազը սխալ ա ու պարտադրի էն կանանց, որոնք խուճուճ մազ ունեն, ֆենել: Ով էլ չֆենի, ծաղրի առարկա կդառնա: Էս ամբողջ թեման նրա մասին ա, որ պետք ա վերանալ էդ ստանդարտներից ու թույլ տալ ամեն մարդ իր հնարավորության սահմաններում որոշի, թե ինքն ինչ տեսք ա ուզում ունենալ, ոչ թե՝ չաղ ա, ուրեմն պիտի նիհարի, թևի տակ մազ ա աճում, ուրեմն պիտի թրաշի, հոնքերը հաստ են, ուրեմն պիտի բարակացնի, աչքերը սև են, ուրեմն պիտի լինզա դնի և այլն:

StrangeLittleGirl ջան, կուռք դարձնելուց ոչ մեկ չի խոսում։ Բայց մենք արտաքին աշխարհում ենք ապրում, մարդիկ էլ ֆիզիկական մարմին ունեն, ու էդ մարմինները իրարից տարբեր են։ Դրանք էս ֆիզիկական աշխարհի փաստեր են՝ իրանց ֆիզիկական հետևանքներով։ Ինչի՞ պիտի «արտաքինից վերանամ» ու ձև բռնեմ, թե մարդու արտաքինը գոյություն չունի։ Իրերն իրանց անուններով կոչելը, ազնիվ լինելը, չստելը, ճշմարտությունը չթաքցնելը կուլտուրայի դրսևորում ա, ոչ թե հակառակը։
ՈՒ նկատենք որ ես չե՛մ ասում, թե մարդու մարմինն ավելի կարևոր ա քան բնավորությունը, գիտակցությունը կամ հոգին, չե՛մ ասում թե ափռ–ցփռ աջ ու ձախ պետք ա մարդկանց պիտակավորել ու գնահատականներ տալ կամ թեկուզ անտեղի սրան–նրան խորհուրդներ տալ որ նիհարի, չաղանա, մորուք պահի, թրաշվի և այլն։ Էս թվարկածիցս ոչ մեկը ես չե՛մ ասել։

Ես ձև բռնելու մասին չեմ ասում, այլ արտաքինը չկարևորելու: Արտաքինի վրա չֆիքսվել չի նշանակում ճշմարտություն թաքցնել, ուղղակի նշանակում ա արտաքինի վրա չֆիքսվել: Շատ հասարակություններ ֆիքսված են դրա վրա, որոշներում պոլիտկոռեկտ տերմիններ են հորինում, որոշներում՝ չէ: Ես ուղղակի ուզում եմ դրա վրա չֆիքսված հասարակություն: Դանիական հասարակությունն էդ չֆիքսվածներից ա: Ոչ մի պոլիտկոռեկտ բառ չունեն չաղ ու նիհարի համար, բայց մինչև հիմա էդ բառերն օգտագործելու կարիք ուղղակի չեմ ունեցել: Արտաքինի վրա չֆիքսվել չի նշանակում ձև բռնել, թե դա գոյություն չունի, նշանակում ա դա չդարձնել առաջնային, չքննարկել, չպիտակավորել, չդատել:

[StrangeLittleGirl]

Հիմա որ ինձ պարբերաբար տարբեր մարդիկ ասում են «շատ ես չաղացել, փորդ մաշի, չի սազում» և այլն, վիրավորվե՞մ, թե՞ սրտացավությունն ի գիտություն ընդունեմ։ Թե՞ քանի որ տղամարդ եմ, ով ինչ ուզի, կարող ա ասի։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Արտ, դա մենակ քո գործն ա: Անկեղծ ասած, ես անտակտություն եմ համարում կողքից տենց բաները:

[Արշակ]

Ես ձև բռնելու մասին չեմ ասում, այլ արտաքինը չկարևորելու: Արտաքինի վրա չֆիքսվել չի նշանակում ճշմարտություն թաքցնել, ուղղակի նշանակում ա արտաքինի վրա չֆիքսվել: Շատ հասարակություններ ֆիքսված են դրա վրա, որոշներում պոլիտկոռեկտ տերմիններ են հորինում, որոշներում՝ չէ: Ես ուղղակի ուզում եմ դրա վրա չֆիքսված հասարակություն: Դանիական հասարակությունն էդ չֆիքսվածներից ա: Ոչ մի պոլիտկոռեկտ բառ չունեն չաղ ու նիհարի համար, բայց մինչև հիմա էդ բառերն օգտագործելու կարիք ուղղակի չեմ ունեցել: Արտաքինի վրա չֆիքսվել չի նշանակում ձև բռնել, թե դա գոյություն չունի, նշանակում ա դա չդարձնել առաջնային, չքննարկել, չպիտակավորել, չդատել:

Էդ սաղ լավ ես ասում, լիովին համաձայն եմ բայց իմ էսքան գրածի մեջ ո՞րտեղ արտաքինի վրա ֆիքսվելու կոչ տեսար:

[StrangeLittleGirl]

Էդ սաղ լավ ես ասում, լիովին համաձայն եմ բայց իմ էսքան գրածի մեջ ո՞րտեղ արտաքինի վրա ֆիքսվելու կոչ տեսար:

Չտեսա, ուղղակի մանրից ընդհանուր հայտարարի ենք գալիս