Աթեիստ-ի խոսքերից
Մի անգամ հաղորդում էի նայում հայ աղջկա մասին, որ կրծքերը սիլիկոնով առաջ էր տվել։
Իրան դուր ա գալիս, որ փողոցով քայլելիս տղերքը ֆռռում, իրան են նայում։
Նենց չի, որ էս աղջիկը աշխարհում մի հատ ա։
Մեծ մասին էլ դա դուր ա գալիս, իսկ ինչպես հայտնի ա պահանջարկն ա ծնում առաջարկ։
Եթե տղերքը նայում են կարճ յուբկեքի հետևից, բայց չեն նայում լեն շալվարներին, ուրեմն ով ուզում ա լինել ուշադրության կենտրոնում (հեչ պատրադիր չի, որ փորձի մեկին կպցնել), պտի հագնվի, քսվի, իրան պահի նենց, ոնց էդ պահին պահանջում ա ուշադիր կողմը։
Հիմի աղջիկների ընտրությունն ա, ամեն ինչ անել, որ հետևից նայե՞ն, թե՞ որ իրան հարմար ու հաճելի լինի։
Մենք հո մեղք չունե՞նք, որ մեծամասնությունը (մինչև որոշակի տարիք) անում ա առաջինը։ Իրանք են ստեղծում էդ ստանդարտները։
Ժամանակին մի քիչ բարձր գնացող պռառեխը արդեն դիտարժան էր, էսօր թափանցիկ յուբկի տակից երևացող մերսեդեսով չես զարմացնի։ Այ մեջքի փոսիկներն ու վրայի տատո՜ւն ...
Կարճ ասած, մեղքը իրանց համար արհեստական ստանդարտներ ստեղծող աղջիկներինն ա։ Մենք ինչ տեսնենք, դրանից ենք գրգռվելու։ Նենց չի որ մինչև սիլիկոնի ստեղծումը մարդիկ չգիտեին էռեկցիան ինչ ա։
Ու, հա, սաղի հիմքում սեքսն ա։
Էջանիշներ