Հա բայց ինչի՞: Էդ ով ա էդպես որոշել: Ժամանակին գեղեցիկ էր համարվում կոլոտությունը, հիմա բարձրահասակությունը ու նիհարությունը: Ինչի՞ պիտի մարդիկ իրենց վատ զգան իրենց արտաքինի համար: Մի ծանոթ ունեմ, կույր աղիքի վիրահատության ժամանակ կպել էին ձվարաններին թե ինչ, էդ մարդու մոտ սկսկել էին հորմոնալ խնդիրներ առաջ գալ: Ասում ա տնից դուրս չէի գալիս դրա պատճառով: Հասկանում եմ, որ տվյալ մարդն էլ է մեղավոր հասարակության կարծիքին կուլ գնալու համար, հասարակության կարծիքը էդքան մեծ գնահատելու համար, բայց հասարակությունն էլ ստեղծում ա չափանիշներ անիմաստ ու «ստիպում», որ էդ մարդն անի ոչ իրեն հաճելի բաներ, ոչ էնքան պարտադիր բաներ: Ու կան շատ ավելի ուրիշ ու կարևոր չափանիշներ, որով արժե մարդուն գնահատել. բայց ոչ ծաղրել. որովհետև պետք չի անհատականություններին սպանել. էդ մարդ էդպիսին ա. իրան ընդունի նենց, ոնց որ ինքը կա. սիրի իր բնավորությունը, հոգին, կրթվածությունը: Իսկ եթե անգամ ինքը քո գծած չափանիշներին չի համապատասխանում պետք էլ չի էդ մարդուն աննորմալ հանել: Օրիանկ մարդը մազերը կտրել ա ուսերից մի քիչ վերև ու ներկել ռոզվի. ինչի ես իրան ասում «արա էս ինչ ա արել». մարդը տենց ա ուզել, տենց ա արել, իրան դուր ա գալիս, քո ինչ գործԴուրդ չի գալիս՝ սուս մնա: Ի միջիայլոց էսօր մի տենց աղջիկ եմ տեսել, դուրս եկավ. անձամբ չեմ ուզում ներկել մազերս, բայց իրան սազում էր էդպես:
Մի քիչ շատ ծավալվեցի, ուրիշ թեմաներ շոշափելով, բայց հավաքված ա, չգիտեմ ում ասեմ, պետք ա կիսվեմ:
Էջանիշներ