ԳԼՈՒԽ ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ
ՆԵՐԿԱՅՈՒԹՅԱՆ ՎԻՃԱԿԸ
ԴԱ ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ԱՅՆ ՉԷ,
ԻՆՉ ԴՈՒՔ ԿԱՐԾՈՒՄ ԵՔ
Դուք ամբողջ ժամանակ ասում եք այն մասին, որ կարևորն է` զգալ քո ներկայությունը ներկա պահի մեջ: Ինձ թվում է,
որ մտքով ես հասկանում եմ, բայց չգիտեմ, վիճակվե՞լ է ինձ արդյոք նման ապրումներ ունենալ: Հետաքրքիր է,
արդյո՞ք դա այն է, ինչ կարծում եմ ես:
Թե՞ մի ինչ-որ լրիվ այլ բան է:
Դա բոլորովին ա՛յն չէ, ինչ դուք կարծում եք: Ներկա պահի մեջ ներկայության մասին չի կարելի մտածել: Չի կարելի այն մտքով հասկանալ: Հասկանալ ներկայությունը` նշանակում է ուղղակի ներկա լինել նրանում, ինչ տեղի է ունենում Այժմ և Այստեղ:
Փորձեք անց կացնել մի փոքրիկ էքսպերիմենտ: Փակեք աչքերդ և ասացեք ձեզ. "Հետաքրքիր է, ինչպիսի՞ն կլինի իմ հաջորդ միտքը": Հետո կենտրոնացեք և, ցուցաբերելով զգոնություն, սպասեք հաջորդ մտքի գալուն: Զգացեք ձեզ ինչես մկան բնի առջև դարան մտած կատու: Ի՞նչ հաջորդ միտք դուրս կցատկի այդ բնից: Փորձեք դա հենց Հիմա:
∫
Եվ ի՞նչ:
Ես ստիպված էի սպասել բավական երկար, մինչև իմ գլխում
հաջորդ միտքը հայտնվեց:
Տեսնու՞մ եք: Քանի դեռ դուք ակտիվորեն ներկա եք ներկա պահի մեջ, դուք ազատ եք մտքերից: Դուք հանգիստ եք և միևնույն ժամանակ ծայրահեղ զգոն եք: Բայց հենց ձեր գիտակցված ըմբռնման ծանրաչափն ընկնում է որոշակի նշանագծից ցած, ձեր գլուխը միտք է ներխուժում: Ծագում է մտավոր աղմուկ, և ձեր հանգստությունից չի մնում հետք անգամ: Դուք վերադարձաք ժամանակային տարածք:
Հայտնի է, որ ձենի որոշ վարպետներ, ցանկանալով որոշել իրենց աշակերտների ներկայության աստիճանը ներկա պահի մեջ, գաղտագողի մոտենում էին հետևից և հարվածում էին նրանց մահակով: Ահա՛ այն` իսկական շոկային թերապիան: Եթե աշակերտը զգոն էր և գտնվում էր լրիվ ներկայության վիճակում, եթե, ինչպես այդ վիճակը նկարագրելիս ասում է Հիսուս, "նրա գոտիները մեջքներին պնդված էին, իսկ ճրագները` վառված"*, աշակերտը նկատում էր գաղտագողի մոտեցող ուսուցչին և կամ կասեցնում էր նրան, կամ խույս էր տալիս հարվածից: Բայց եթե աշակերտն այնուամենայնիվ հարված էր ստանում մեջքին, նշանակում է, նա սուզված էր իր մտքերի մեջ, այսինքն բացակայում էր տեղի ունեցածում և գտնվում էր չգիտակցվածության վիճակի մեջ:
Եթե ձեր արմատներն աճում են ձեր էության խորքերից, դուք կարող եք ներկա լինել և ներկա պահի, և սովորական, ամենօրյա կյանքի մեջ: Հակառակ դեպքում միտքն իր իներցիայի հսկայական ուժով կտանի ձեզ իր հետևից, ինչպես հորդառատ գետ:
Իսկ ի՞նչ է նշանակում "աճել սեփական էության խորքերից":
Այդ նշանակում է ապրել ձեր մարմնի ամեն մի բջիջով: Ձեր ուշադրության մի մասը պետք է անընդհատ ուղղված լինի դեպի ձեր մարմնի ներքին էներգետիկական դաշտը: Այլ խոսքերով ասած, դուք պետք է ձեր մարմինը զգաք ներսից: Գիտակցված ներկայությունը մարմնում ձեզ օգնում է պահպանել սեփական նեկայության զգացումը: Այն կենտրոնացնում է ձեզ Ներկայում (տես գլուխ 6):
- - - - - - - - -
* Ղուկ. ԺԲ-35.
Մեջբերել
Էջանիշներ