Կարճատեսությունն այսօր բավական տարածված երևույթ է: Ուզում եմ խոսել էն կարճատեսների մասին, ովքեր մշտական ակնոց չեն կրում (օրինակ ես):
Տրանսպորտի ես սպասում, ակնոցդ դիր, նստեցիր տրասնպորտը, հանիր: Լսարանում ես, գրատախտակից բան ա պետք նայել, դիր, հետո՝ հանիր: Ու որ մարդիկ նեղանում են, որ հեռվից տեսել եմ, չեմ բարևել: Դե արի բացատրի, որ մինչև ֆոկուսի բերեցիր, անցան:
Ի՞նչ լուծում կա սրան, ո՞րը ընտրել:
ա. Մշտական ակնոց
բ. Լինզա
գ. Լազերային վիրահատություն
Հատկապես էս վերջինի մասին ի՞նչ կասեք:
Էջանիշներ