Էս կարճատեսությունն ինչ դաժան բան ա: Իմ մոտ որ նոր էր սկսվել, նորմալ էի տանում, բայց հիմա սկսել է խանգարել ահավոր: Ես չեմ նեղվում ակնոցից, բայց որ մի օր հանկարծ ակնոցս մոռացա, էդ ամբողջ օրը մարդկանց բացատրություններ եմ տալիս, թե ինչի իրենց տեսնում ու չեմ բարևում, բայց իրականում ես ոչ թե ինքնահավան ու քիթս ցցած դեմք եմ, այլ ուղղակի չեմ տեսնում: Մարդիկ էլ մտածում են, թե չտեսնելու եմ տալիս կամ չեմ ուզում տեսնեմ իրենց, նեղանում են ու լիքը սենց պատմություններ, հո՞ բոլորին չես բացատրելու, որ կարճատես ես: Ակնոց ու լինզա մոռանալն էլ իմ նման անջատված մարդկանց համար նորմալ երևույթ ա, լիքը պատահում ա ու անհարմար իրավիճակներում եմ հայտնվում:
Մտածում եմ ինչ-որ մշտական լինզաների կամ վիրահատության մասին, կամ ակնոցս կապելու եմ ճակատիցս:Կամ վզիցս ցուցանակ կկախեմ՝ ես ձեզ չեմ տեսնում, եկեք գրկեք ինձ բովանդակությամբ:
Մեջբերել
Էջանիշներ