Երբեք պետք չի ասել երբեք: Սենց մի սկզբունք կա՝ իրավախախտման կանխման համար կարևոր է ոչ թե պատժի ծանրությունը, այլ դրա անխուսափելիությունը: Եթե ամեն ինչից վերանանք, որ մարդ են, հիվանդ են, մեղք են և այլն... Եթե նմանատիպները (խոսքս մեղսունակների մասին է) էն գլխից գիտակցեն, որ էդպիսի մի բան անեն, պատիժ կկրեն (իմիջիայլոց հինգ տարին առավելագույնն ա, կարող են նաև 3 ամսով ազատազրկել կամ նույնիսկ տուգանք նշանակել), պատժի ահից իրանց շեղված զգացումներն արդեն ի ցույց կդնեն ոչ թե հասարակությունում՝ նորմալ մարդկանց մոտ, այլ կգտնեն իրանց նմաններին, կամ եթե չգտնեն էլ՝ պոռնոկայքերը կան, մի մութ պատվալ էլ կգտնեն: Մի խոսքով՝ կգիտակցեն, որ դա իրանց խնդրի առաջ կկանգնեցնի ու չեն անի: Թե չէ իրանց հանդուրժելը կարող է նաև մեր չցանկացած արդյունքին էլ բերել, ու էն թաքնվածներն էլ, տեսնելով, որ չեն նեղացնում, բոլորը դուրս կհորդեն:
Ամեն դեպքում պետք չի երես տալ, թող իրենց տեղն իմանան, թեկուզ վախից, բայց նման բաներ չանեն:
Էջանիշներ