Ուլուանա (11.07.2014)
Որ այս թեմա մտնում ու գրառումները կարդում եմ՝
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ես էլ եմ շատ սիրում այս գիրքը ու ավելի շատ հենց նկարների համար էի կարդում:
Իսկ ես շատ վախեցել եմ փոքր ճամանակ Շառլ Պերրոի «Կապույտ Մորուքը» հեքիաթից, որ մորթում էր իր կանանց ու պահում այդ սենյակում, նկարն էլ լավ հիշում եմ տանջամահ արած ու պարաններով կապկպած կանանց:
Գեղեցկությունը պետք չէ վերլուծել, տարրալուծել, պետք է ամբողջի մեջ առնել, որովհետև ամբողջն է գեղեցիկ. մանրամասները դավաճանում են:
Lion (21.07.2014)
Էն մի հատ անեկդոտ կա է, որ կարմիր գլխարկը անտառով գնում ա, գայլը հելնում ա դեմը ասում ա քեզ պտի ուտեմ, էս կարմիր գլխարկն էլ խնդրում ա, թե բա չէ, ինչ ուզում ես կանեմ, էս գելը ասում ա դե ծիծիկներդ բաց տենամ, էս կարմիր գլխարկն էլ բացում ա, մի քիչ էլ ա գնում, էս գելը էլի ճամփեն կտրում ա, ասում ա թե պտի ուտի, էս կարմիր գլխարկն էլ, էլի խնդրում ա, գելն էլ ասում ա դե օբշի հանվի տենամ, հանվում ա, ճամփեն շարունակում ա, գելը էլի դեմը կտրում ա, բայց էս անգամ գելն ասում ա մենակ տենալով չի, պտի դոմփեմ, սկսում ա դոմփել մեկ էլ էդ կոմղերով կալաբոկն ա անցնում ու ասում ա.
-Արա գյոզալ հեքիաթ էր, էս ինչ պոռնո կինո սարքին...
Հմի էս թեման ա
Ես մի բան եմ հասկացել: Ավելի ճիշտ՝ սկսել եմ համոզվել: Երեխաների համար էստեղ նշածս բոլոր տեսարանները սովորական են ու իրանք ոչ վախենում են, ոչ էլ վատ բան են սովորում էդ հեքիաթներից: «Կացին» մուլտը («Կացին ախպերը» Թումանյանի) փոքր ժամանակ նայում էի քույրիկիս հետ ու հոո չէինք ծիծաղուում: Մահերն էինք հաշվում:
Մեծանում ես, սկսում ես անհանգստանալ, որ երեխայի վրա վատ են ազդելու, իսկ իրականում ըստ երևույթին քո վրա են վատ ազդում: Դրա համար համ Անդերսենը, համ Գրիմ եղբայրները, համ Թումանյանը արխային գրում էին նման բաներ:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ