Ընդհանուր գոռգոռոցների ֆոնի վրա, միանգամից մի քանի բժիշկ մի քանի հիվանդների են նայում։
Նորակոչիկ-Պարո՛ն լեյտենանտ, ես չեմ սրսկվելու։
Բժիշկ-Պարոն լեյտենանտը քո աֆիցերներն են, ինձ դիմում ես բժիշկ ջան, «ջանը» շեշտելով։ Սրսկվելն էլ քո համար ա, ձեր տանը չես, որ քեզ լավ նայես, անցնի։
ն- ես վախենում եմ ասեղներից, ես դեղերից ալերգիա ունեմ։
բ- Շաման, իրա քարտը գտի, տես ալերգիա ունի՞։
Ես- ինքն էն ուսի վրայի սպիովը չի՞, ես եմ բուժզննում անցկացրել, չունի։
բ- դե դոմփի։
ն- զանգեք բուժծառայության պետին, ես չեմ ուզում սրսկվեմ։
Ես (դեղերը բացելով)- սամուրայական անե՞մ։
բ- զանգում եմ հորդ, համարն ասա։
ն- շատ ցավոտ դեղ ա՞։
ես- չգիտեմ, ինձ-որ չի ցավացել, բայց ժամկետը մի ամիս ա անցած, շատ չի։
բ- հորդ համարն ասա։
ն- լավ, պառկում եմ, բայց արագ կսրսկես։
Առակս կցուցանե, որ նոր զորակոչի մեծ մասը երեխեք են դեռ։
Մեջբերել
Էջանիշներ