Մուշուի անկապ օրագիր

[Մուշու]

Վաղվան երկար եմ սպասել , մոտ կես տարի , սպասում էի ե՞րբ կկարողանամ սխալս ուղղեմ , կկարողանամ առաջ գնալ : Մտածում էի , որ նոր սկզբի հնարավորություններիցս մեկը դա է : Հիմա վստահ չեմ արդյո՞ք ուզում եմ լույսը բացվի ( չնայած լույսը չբացվելու մասին ամեն օր եմ երազում ) : Երեխայի համար ընկնելուց հետո նոր քայլ անելը սարսափելի է , բայց երեխան միայնակ չէ ի տարբերություն ինձ : Սրանից մի քանի (1-2) ամիս առաջ ուժ կգտնեի մեջս դիմակայելու և առաջ գնալու , վերջնական հույսս չէի կորցրել , կյանքի հետ կապող վերջին թելը կար : Այժմ չգիտեմ կդիմանա՞մ կգոյատևե՞մ ...

Հ.Գ. ի՞նչ էր լինելու հետս եթե չլիներ օրագրումս խզբզելը ...

[Մուշու]

Ես չունեմ դասարանցիներ , կուրսեցիներ , խմբեցիներ ... Դասընկերներս որոնց հետ սովորել եմ 8 տարի ինձ չեն ճանաչում/բարևում (դե գիտեմ մեղավորը ես եմ , ավելի հեշտ էր հետները չշփվել քան ձևացնել թե ես այնպիսին եմ ինչպիսին իրենք կուզեին ինձ տեսնել ) : Չունեմ խմբեցիներ դրա փոխարեն ունեմ նախկին խմբեցիներ որոնց թիվը հասնում է 60+ (խումբը հիմնականում լինում ա 15 հոգանոց ) , չունեմ մանկության ընկերներ ասվածը (իրենք շատ նորմալ էին ինձ համար ) , չունեմ անձնական կյանք կոչվածը ( էն մարդը ում սիրում եմ կարծում է սխալ եմ անում ) , չունեմ մասնագիտություն դեռ (դե հասկանում եք բժշկականի ուսանողները առաջի 7-8 տարին ոչ մի մասնագիտություն չեն ունենում ) : Էս ամբողջ չունեցածիս դիմաց ունեմ ընտանիք , որը ամեն գնով փորձում ա ինձ ոտքի հանի , ունեմ ընկերներ որոնք սովոր են իմ գժություններին , սիրում են ինձ նրա համար որ ես կամ , կարողանում եմ մտածել , տեսնել , լսել , խոսել , քայլել , պայքարել ... : Ես կարող եմ ինձ երջանիկ համարել !!!

[Մուշու]

Չեմ հավատում օտարության մեջ ապրող և Հայաստանի համար սիրո երգեր երգող մարդկանց : Հեշտ է նստել տաքուկ և հարմարավետ տանը , Հայաստանից հեռու և ապահով երկրում ու ասել որ սիրուն են իրենց երկիրը , կարոտում են իրենց երկիրը , ասել որ իրենք հայրենասեր են : Հայրենասեր եք մնացեք Հայաստանում , դիմացեք ծանր պայմաններին , չէ որ սիրելուց վատն էլ հետն են սիրում : Սերը միայն բառերով չի լինում , գործողություն է պետք ! Կարոտելը ավելի հեշտ է , մնալ և դիմանալը դժվար : Երբ ինչ որ մեկին եք սիրում , ով ձեզ ամեն առիթով ճնշելու հնարավորությունը բաց չի թողում , դուք սկսում եք չսիրել այդ մարդուն , ապա ինչու նույնը չեք անում հայրենիքի հանդեպ : Չնայած անում եք , երկիրը լքում և գնում եք , բայց չգիտես ինչու շարունակում եք սիրել ... Հիմա կասեք մեծ-մեծ խոսում եմ , չէ մեծ-մեծ չեմ խոսում , ես գոնե չեմ ասում հայրենասեր եմ , չեմ ասում Հայաստանս կարոտում եմ , չեմ շեշտում ամեն առիթով որ ես հայ եմ : Ես գնալու եմ երկրիցս , փախնելու եմ որովհետև չեմ ստանում այն ինչ ինձ պետք է , գնալու եմ և չկարոտեմ , կարոտելուց էլ անձայն եմ դա անելու քանզի դա իմ ընտրությունն է : Չեմ ուզում ինձ սխալ հասկանան օտարության մեջ ապրող մարդիկ , ես չեմ մեղադրում նրանց հեշտ (սխալ եմ համարում այդ տարբերակը հեշտ համարել , բայց համեմատաբար հեշտ է ) տարբերակ ընտրելու մեջ , ես ուղղակի հեգնել եմ ամեն տեղ կարդալուց/լսելուց իրենց մեծ սիրո մասին Հայաստանի Հանրապետության հանդեպ :

[Մուշու]

Էն որ ամեն մանրուք վիրավուրում և բարկացնում ա : Գիտակցում ես , որ եղածը մանրուք է , բայց չես կարողանում ուշադրություն չդարձնել : Մարդիկանց ասածների մեջ հեգնանք ես տեսնում , ասված ամեն արտահայտություն խփում է ուղիղ թիրախին , իսկ թիրախը հենց դու ինքդ ես : Էմոցիոնալ էն աստիճան ես հյուծվել , որ ուզում ես միայն անհագ վերցնես մարդկանց ուշադրություն , սերը և հոգատարությունը : Ուզում ես զգաս անձիդ կարևորությունը և չզգաս մշտական խեղդող անկարողությունը : Կասկածում ես , որ ինչ որ բան կամ ինչ որ մեկը կարա վերացնի անդուր դառնահամությունը որը իրենից հետո թողում է ավարտին հասած հերթական օրը ...

[Մուշու]

Երբ փոքր փերի էի , ավելի շուտ փոքր էի բայց փերի չէի մի երազանք ունեի : Երազում էի ժամանակի մեքենայի մասին , երզում էի ապագա գնալ և ինձ տեսնել ապագայում : Հիմա մտածում եմ ինչ լավ է , որ փոքրիկ եսը ժամանակի մեքենա չուներ , խեղճ երեխան կհիասթափվեր կյանքից դեռ կյանք չմտած :

***
Էն որ աշխատում ես չպայթես :
Էն որ մենակ ինքնա օգնում դրանում :
https://youtu.be/6Dakd7EIgBE

[Մուշու]

Ես դատարկ եմ ... Զգում եմ ինչպես է դատարկությունս ճահիճ դարձած ինձ քաշում է իր մեջ : Չեմ տեսնում ոչ մի ճյուղ/քար/ձեռք որից կարող եմ կառչել/բենվել : Չեմ տեսնում ելքը այս վիճակից : Հոգնել եմ անիմաստ հույսեր փայփայելուց , ինքս ինձ ստելուց : Ինձ փրկության ձեռք պետք չէ , ինձ ազատության ձեռքն է պետք ...

[Մուշու]

Ուզում եմ ազատ լինել , ուզում եմ պատկանել միայն ինձ : Չէ պատկանեմ ինձ և քեզ , լինեմ մեր սեփականը , դու էլ պատկանես միայն ինձ և քեզ , դու էլ լինես մեր սեփականը : Ուզում եմ ժամերով , չէ չէ ժամերը քիչ են, օրերով քայլել հետդ դատարկ փողոցներով , փողոցները դատարկ կթվան, եթե անգամ ծփան մարդկանցով : Ուզում եմ լինել թևերդ , որ ճախրես բաց երկնքում ` չմտածելով ոչնչի միասին : Ես էլ հետդ կճախրեմ անհոգ և երջանիկ , չէ ո՞ր դու էլ իմ թևերն ես : Ուզում եմ արթնանամ քո ձայնից և քնել քո ձայնի ներքո , ներկայությունդ զգամ ամենուր և ամեն պահ : Վայելեմ միասին անցկացրած վարկյանները և շնորհակալ լինել կյանքից նման հնարավորության համար : Բայց ուզելը դեռ բավական չէ ...

Հ.Գ. չթողեց նախորդ գրածս ուղղեմ

[Մուշու]

Այսօր լրանում է մեկ տարի ինչ ես կամ ակումբում : Ի՞նչ է տվել Ակումբը ինձ : Սկսեմ `
1. Նոր ընկերներ և ոչ ուղղակի ընկերներ այլ լավ ընկերներ ,
2. Նոր ծանոթներ որոնց շնորհիվ հասկացել եմ , որ իմ տարօրինակություններով հանդերձ ես մենակ չեմ :
3. Ակումբցիները նվիրել են նոր սիրելի երգեր , գրքեր , ֆիլմեր (չնայած շատերը անգամ գլխի չեն այդ մասին ) ,
4. Սովորել եմ մտքերս արտահայտել և մի փոքր բանավիճել (դեռ շատ սովորելու տեղ ունեմ ) :
5. Գեղեցիկ պատմվածքներ , ուրախ և տխուր օրագրային գրառումներ :
6 ....
Այս ամենի համար ակումբից բացի շնորհակալ եմ նաև այն մարդուն ո՞վ "պատճառ" եղավ ֆորումում գրանցվելու :

Հ.Գ. ես սիրում եմ քեզ ԱԿՈՒՄԲ !

[Մուշու]

Ուզում եմ ի՞նչ որ բան քանդեմ , ի՞նչ որ բան հասցնեմ իր տրամաբանական ավարտին : Գիտակցում եմ , որ մի օր հաստատ կհասցնեմ , կանեմ էն ինչի՞ մասին այդքան երկար ժամանակ երազել և մտածել եմ : Գիտեմ որ տրամաբանական ավարտը կգա շատ անսպասելի չնայած որ տրամաբանակ է և իմ կողմից սպասելի : Գիտեմ , որ մի օր կպարտվեմ իմ այն կեսին , որին դեռ կարողանում եմ ճնշել :
Մտածում եմ ջնջել գրառումս և շարունակել ժպտալ , մտածում եմ հիմա բարկացած եմ կյանքի ու մարդկանց վրա դրա պատճառով էլ գրում եմ այս աբսուրդը : Աբսուրդը գրառումս չէ աբսուրդը կյանքս է

Հ.Գ. ուզում եմ ինձ ինչ որ մեկը շաաատ ամուր գրկի ու ասի , որ լավ ա լինելու: Գրկի ու մոտակա մի քանի ժամը բաց չթողի ...

[Մուշու]

- Ես էսօր հետը լուրջ խոսելու եմ :
- Էլի գժվեցի՞ր , ուզում՞ ես կռվես հետը նորից:
-Քո մասին եմ խոսելու , պետք ա իմանամ վերջդ ի՞նչ ա լինելու :
- Ի՞նչ բարդ հարց ես տալիս , ինքը որտեղի՞ց իմանա: Եթե դու այդ հարցը տաս ամենալավ պայծառատեսին , պայծառատեսը պատասխանել չի կարողանա :
- Չէ պետք ա խոսեմ , սենց էլ չի կար ա շարունակվի , դու լրիվ ցնդել ես , ինձ քո վերջը անհանգստացնում ա շատ ...

Էս էլ սենց

[Մուշու]

-Էլի մենա՞կ ես դուրս եկել :
- Այո
- Որ ասում եմ ընկերներ չունես նեղանում ես :
- Ունեմ !
- Ու՞ր են
- Զբաղված են , մի մոռացի իրանք էլ քո պես սովորում են :
- Իրանք մի՞շտ են սովորում :
- Չէ, ինչի՞
- Միշտ մենակ ես :
- Մենակ չեմ , դու կաս
- Ես հեռու եմ :
- Ոչինչ , կարևորը կաս , կարևորը զանգերիս միշտ պատասխանում ես , կարևորը հիշում ես ինձ ու լսում ես բողոքներս :
- Էհհհ Լիլ կատակ ես անում , բայց լավ էլ գիտես , որ մենակ ես : - Ասեցի մենակ չեմ , գնա դաս անելու !
- Գնացի , չկորես :
- Ես չեմ կորում :
- Համ էլ ինքնախաբեությունը հզոր զենք ա !
- Անջատեցի , պակա :

Հ.Գ. դե արի ու բացատրի որ սխալվում ա , որ դու մենակ չես

[Մուշու]

-Էլի մենա՞կ ես դուրս եկել :
- Այո
- Որ ասում եմ ընկերներ չունես նեղանում ես :
- Ունեմ !
- Ու՞ր են
- Զբաղված են , մի մոռացի իրանք էլ քո պես սովորում են :
- Իրանք մի՞շտ են սովորում :
- Չէ, ինչի՞
- Միշտ մենակ ես :
- Մենակ չեմ , դու կաս
- Ես հեռու եմ :
- Ոչինչ , կարևորը կաս , կարևորը զանգերիս միշտ պատասխանում ես , կարևորը հիշում ես ինձ ու լսում ես բողոքներս :
- Էհհհ Լիլ կատակ ես անում , բայց լավ էլ գիտես , որ մենակ ես : - Ասեցի մենակ չեմ , գնա դաս անելու !
- Գնացի , չկորես :
- Ես չեմ կորում :
- Համ էլ ինքնախաբեությունը հզոր զենք ա !
- Անջատեցի , պակա :

Հ.Գ. դե արի ու բացատրի որ սխալվում ա , որ դու մենակ չես

Էն որ չես ուզում ընդունես , բայց շատ լավ գիտակցում ես որ ճիշտ էր ասում :/
Էն որ ընդունելու դեպքում էլ մտածուս` հա յանիմ ի՞նչ :
Էն որ էս էլ կանցնի

[Մուշու]

Չգիտեմ ի՞նչ ա հետս կատարվում , բայց զգում եմ որ կյանքը մեջս եռում ա , զգում եմ ոնց ա երջանկությունը ինձ գրկել ու բաց չի թողում : Ոնց որ նոր 16-17 տարեկան լինեմ , մարդ ով նոր քայլեր է անում դեպի ապագան : Զգում եմ ոնց եմ փոխվում , չեմ հասկանում ինչի ու երբ սկսեցի փոխվել բայց փոխվում եմ : Հրաժարվել եմ էն ամբողջ բեռից որ այս տարի շալակած տանում էի , սիրում եմ կյանքը , մարդկանց , սիրում ինձ , շատ եմ սիրում ինձ : Վախենում եմ , որ ժամանակավոր ա երջանկությունս : Բայց եթե անգամ ժամանակավոր ա չեմ հրաժարվելու , չեմ փախնելու , վայելելու եմ պահը քանի դեռ այն կա : Ճիշտ է լիակատար երջանիկ լինելու համար դու ես պակասում , քո կարիքը ունեմ , բայց սենց էլ երջանիկ եմ : Ես խելագարվում եմ երջանկությունից : Ուզում եմ պահը հավերժ լինի , ուզում եմ միշտ սիրեմ ինձ , չէ որ ոչ ոք երբեք չի կարողանա սիրել ինձ այնպես , ինչպես ես սիրում :

Հ.Գ. շատ խառը ու անհասկանալի ստացվեց , բայց ոչինչ կարևորը ես հասկանում եմ :
Հ.Գ.Գ. գնամ վայելեմ կյանքս սիրում եմ ձեզ մարդիկ !!!

[Մուշու]

Մարդիկ լինում են անուղղելի , իսկ ես այդ մարդկանց թագավորն եմ , չէ աստվածը : Ասենք ինչո՞վ ես մտածում Լիլիթ , ինչի՞ ես նորից նույնը կրկնում : Ինչի՞ ես նմանատիպ սխալ ընտրություն կատարում : Ո՞նց ես քեզ պահում մարդու հետ , ինչի՞ մինչև հիմա չես ասել որ իզուր ա իրան մեջտեղից կիսում , մեկ ա ոչ մի բանի չի հասնելու : Ախախախ զգում եմ ո՜նց ես նվալու մի քանի ամիս հետո , հետ կանգնի , անհետացի մի որոշ ժամանակով ու մոռացի էն ամենը ինչով լցրել ես գլուխդ :

[Մուշու]

Գիտեմ որ նմանակելը լավ բան չի , բայց ես հաստատ իրա նման եմ լինելու ! Ինքը իմ ճանաչած երկրորդ կատարյալ էակն ա : Ինքը իմ կուռքն ա , անթերի արարծ որի նմանը դեռ չեմ հանդիպել : Ես իրան սիրում եմ
Ափսոս առաջինը կորավ