Զգում եմ քիչ մնաց , շատ քիչ : Ամեն ինչ փոխվելու ա ! Մի քիչ էլ ու վերջ :
Զգում եմ քիչ մնաց , շատ քիչ : Ամեն ինչ փոխվելու ա ! Մի քիչ էլ ու վերջ :
The silent river (05.10.2014), unknown (07.10.2014), Նիկեա (05.10.2014)
Անցել է ընդամենը 5 օր , բայց ասես մի ամբողջ հավերժություն : Հիշողությունս ջնջում է քեզ , քո հետ կապված հիշողությունները , մտքերը , զայրույթը , ցավը ... Չնայած դեռ գրում եմ քեզ , տեսնես ով է պատասխանելու ...
Վերջին խմբագրող՝ Մուշու: 07.10.2014, 18:28:
Երբեմն նայում ես որոշ մարդկանց , տեսնում ես ինչ հնարավորություններ ունեն և զարմանում ես նրանց ապերախտության վրա : Ինչու չվայելել այն ինչ ունես ? Ինչու հրաժարվել սիրուց որ առաջարկում են , կյանքից որը մեկ անգամ է տրվում , ուսումից որի համար ծնողդ տանջվում է , ընտանիքից որի մասին երազում է մանկատանը ապրող ցանկացած երեխա , տանիքից և սնունդից որը չունի դրսում ապրող թափառականը ... Ինչի կհասնես ապերախտությամբդ ? Վերջ տուր կյանքիդ , փախիր տանից , հրաժարվիր սնունունդից , մերժիր սեր կոչվող ջերմ զգացնումքը , մի կրթվիր ... Եղիր անշնարհակալ բոլորի հանդեպ
Ուզում ես այդ մարդկանց թողնել առանց այն ամենի ինչ ունեն և հետևես նրանց պահվածքին ...
GriFFin (12.10.2014), Smokie (19.11.2014), The silent river (13.10.2014), unknown (13.10.2014), Մ Մ (13.10.2014)
Ուֆֆֆֆֆֆֆ չեմ հասկանում ինչ եմ ուզում կյանքից ու ինչի եմ ուզում , հավանաբար ուզում եմ գլուխս դնեմ բարձին , փակեմ աչքերս և վերջ , բայց այդպես չի լինում ...
Մի ակնթարթ հետ եմ նայում , հիշում եմ ինձ 4-6 տարեկանում : Երբ փոքր էի կյանքը ծանր էր , պապան բժիշկ լինելով աշխատում էր 3 տարբեր հիվանդանոցներում , աշխատում էր ամեն օր , օրերով տուն չէր գալիս , բայց անգամ այդքան չարչարվելով աշխատավարձը հերիքում էր շատ համեստ կյանքով ապրելուն : Ես հիմար երեխա էի , մտածում էի , որ ինձ չեն սիրում տանը դրա համար ես չունեմ շքեղ շորիկներ մնացած երեխաների նման ... Միշտ երազում էի այն մասին որ կունենամ մեծ ու համով տորթիկ ծնունդիս , որ տորթը կտանեմ պարտեզ ու բոլորով կշնորհավորեն ինձ ու դա ինձ երջանիկ կդարձնի : Ուզում էի տունս փոխեի , որովհետև ամաչում էի տանիցս , այն վերանորոգված չէր և շատ տգեղ էր ինձ թվում :
Հիմա տարիներ անց ես ունեմ այն ամենը ինչի մասին երազում էի , ունեմ դա շնորհիվ իմ իդեալի ` հայրիկիս : Եթե կա մարդ ում ես միշտ երազել եմ նմանվել ապա դա հայրս է : Նրա ձգտում , աշխատասիրություն , մարդկային արժեքները : Նա հանուն մեզ թողեց ամեն ինչ և գնաց երկրից քառասունն անց տարիքում , սովորեց լեզու որի հետ երբեք ծանոթ չի եղել , փոխեց մասնագիտությունը (բժշկությունը բազմաթիվ ճյուղեր ունի և մեկից մյուսին անցնելը այդքան էլ հեշտ չէ ) :
Չեմ հասկանում ինչ հիշեցի մանկությունս , երևի կարոտն է խոսում մեջս :
Պետք է միշտ սիրել ծնողներին , չկա նրանցից կարևոր մարդ , ափսոս որ չեմ կարողանում ցույց տալ նրանց թե ինչքան կարևոր են ինձ համար ու ինչքան շատ եմ սիրում նրանց :
Չեմ հասկանում ինչու այս երգը քո մասին հիշացրեց ? Հիշում եմ վերջին անգամ լսել էի երբ դեռ կաիր , երգչուհուն էլ քեզ եմ նմանացնում (չնայած քեզ չեմ տեսել ) ... Ու լսելուց քո մասին էինք խոսում ... Չէ ցավը չի անցել , այն ուղղակի խորը թաղված է : Ինչի եմ քեզ համարում այդքան հարազատ ? Չկաս այլևս այդ պատճառով ?
Ես հիմա սրտիկ աչքերով սմայլիկ եմ : Ոնց էի կարոտել քեզ , ինչ երջանիկ եմ հիմա , աշխարհը իմնա : Քիչ մնաց , շատ քիչ , դու հետ կգաս ու կողքիս կլինես , միիիիիշշշշշտտտտտ !!!!
Աաաաաա!!!! Ինչ ջղայն եմ , ինչի չեմ հիշում ոչինչ , ինչու եմ մոռանում ամենապրիմիտիվ բաները : Ահավոր վատ եմ ինձ զգում դրանից : Մտածում եմ շուտով անգամ տառերը կմոռանամ
Եվ դա միակ չարիքը չէ ... Զգում եմ որ իմը չի , էն ամենը ինչ ունեմ , ինչ շրջապատում է ինձ օտար ա : Չեմ գտնում տեղս , զգում եմ , որ պետք ա գնամ ... Անգամ զգացմունքներս նախկինը չեն , երբեմն մտածում եմ որ շուրջս եղած մարդկանց հանդեպ էն ամենը ինչ զգում եմ ես ինքս եմ ինձ ստիպում զգալ , մտածում եմ հենց չստիպեմ էլ չի լինի են ամենը ինչ կա Ուզում եմ փախնել , կորել , անհետանալ , ուզում եմ չլինել ...
Հոգնել եմ մտածելուց որ կանցնի , ինքս ինձ համոզելուց , որ ամեն ինչ լավ է լինելու ...
Cassiopeia (01.11.2014), Smokie (19.11.2014), unknown (01.11.2014), Նիկեա (01.11.2014)
Երբ օրդ սկսվում ա շատ լավ և ավարտվում վատագույն ձևով : Հասնում ես էն աստիճանին , որ նստած խնդրում ես մենակ մի բան , խնդրում ու սպասում երբ կիրականանա ...
Այդ ամենի մեջ կա մեկը ով պայքարում ա քեզ համար , պայքարում քո դեմ , ամեն ինչ անում ա որ հանես գլխիցդ հիմար մտքերը : Մարդ որը չի թողում հեռախոսը դնես մի կողմ , որովհետև գիտի/զգում ա , որ դրեցիր թե չէ էլի վատ ես լինելու : Անգամ չեմ հասկանում ինչի համար էր դա անում ? Մի կորած հոգի փրկելու համար ... Ճակատագրի նվեր դժբախտ փերիին , որ փերին հիմարություն չանի : Ինչևէ շնորհակալություն իմ դեմ պայքարող մարդ , ես քեզ պարտք եմ !
Smokie (19.11.2014), The silent river (03.11.2014), unknown (06.11.2014), Նիկեա (03.11.2014)
***
Էլի անդունդու մեջ եմ ... կարևոր չի որքան ջանք և ժամանակ էր ծախսվել այդ վիճակից դուրս գալու համար , ես էլի նույն տեղում եմ , ուղղակի այս անգամ ընկնելը ավելի ցավոտ էր : Էլ չեմ փորձելու դուրս գալ այս վիճակից : Պայքարելը իմաստ և նպատակ չունի :
***
Տարօրինակ ա ընկերներս ասում են կարոտել են , իսկ ես ոչինչ չեմ զգում : Ասում են , որ նման անտարբեր վերաբերմունքի համար ինձ ավելի հազվադեպ պետքա հանդիպել ու ես էլի ոչինչ չեմ զգում : Մուսսաս ասում ա կարոտել եմ , քիչ ենք խոսում , ես էլ ոչինչ չեմ զգում :
***
Գնացել էի եկեղեցի : Շատ էի ուզում գնալ , ուզում էի աղոթել , խոսել Աստծու հետ ... Ինձանից չի ես տենց բան չեմ անում :
Գիտեք երբ ա մարդը դառնում չար ? Երբ կյանքը ծիծաղումա վրան ինչքան հնարավորությունը ներում ա
Կարծես սովորել եմ չասել քեզ ինչ եմ զգում : Չասել ինչքան եմ սիրում քեզ , ինչքան եմ կարոտել , ինչքան կարևոր ես իմ համար : Ճիշտ ա ասում պետքա զինվորի համբերություն ունենամ , պետքա համբերատար սպասեմ , կյանքը բոլորիս փոխում ա ուղղակի ժամանակ ա պետք : Մի գուցե դու էլ փոխվես , սկսես ուրիշ կերպ նայել ինձ , սկսես զգալ այն ինչ ես եմ զգում , կամ գուցե ես մոռանամ քեզ , մնանք ընկերներ ... Էլ չեմ պայքարելու ... Չնայած իմ դեպքում ապրել նշանակում ա պայքարել :
Նոր երազանքս ավելի ուժեղ է քան մնացած ամեն ինչ : Ես երազում եմ այն օրվա մասին երբ կնստեմ ինքնաթիռ , կհաշվեմ ժամերը և կլինեմ Երևանից հարյուրավոր կիլոմետրեր հեռու : Չգիտեմ ինչպես կապրեմ այդ կես տարին , բայց գիտեմ , որ այս պահին դա իմ միակ փրկությունն է : Ես հիմա ապրում եմ միայն դրա համար : Կկարոտեմ ընտանիքիս , ընկերներիս , քեզ , բայց կհասկանամ որ այլ ընտրանք չունեմ : Ինձ գնալը պետք է և շաաաատ , ավելի շատ քան ես եմ պատկերացնում : Ես այլևս չեմ կարող ապրել միայն քո մասին երազելով : Դու ուղղակի երազանք ես , անիրական մի երազանք ... Երազանք որով ապրում եմ : Աաաախխխ երանի մի օր դու էլ զգաս այն ինչ եմ ես զգում ...
Ինչ վատ եմ Ոնց որ պառ լինեմ , կարելիա իմ ջերմության հաշվին տաքանալ : Սրտխառնոց , գլխացավ ... աաաաաաա : Բա զառանցանքը ... հալուցիանացիան ... Մենակ ես կարող եմ զառանցել ու քեզ կանչել : Հիվանդ լինելու պատճառով պաշտպանական մեխանիզմս շարքից դուրս ա եկել Չեմ կարողանում դիմանամ : Ուզում եմ շուտ առողջանամ , հակառակ դեպքում էլի կսկեմ ...
Չեմ ուզում 17ը գա : Ես դեռ պատրաստ չեմ , փաստաթղթերս կիսատ են Բա որ մերժեն , չեմ դիմանա ես այդ հարվածին ևս : Վերջին մեկ ամիսը ապրում եմ այդ օրվա համար : Գիտեմ ամեն ինչ շատ մոտ եմ ընդունում սրտիս , բայց այլ կերպ լինել չէր կարող : Գերմանիա գնալը դարձել է կարևորագույն նպատակ , նոր երազանք : Սպասենք տեսնենք :
Հ.Գ. Չեմ ուզում պատերազմ սկսվի:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ