Մի քանի ամիս առաջ, երբ տարբեր ակումբցիների օրագրերն էի կարդում՝ զարմանում էի, թե ո՞նց են կարողանում գրել սիրո մասին: Ես, հա փորձում էի, բայց չէր ստացվում, երևի նրանից էր, որ իմ մոտ ամեն ինչ ընտիր էր: Կարդում էի նրա մասին թե ո՞նց են տառապում, թե ինչ կատարիալ ա սերը, թե ինչ երջանիկ կլինեն իրանք երբ էդ միակը իրանց կողքը լինի բլա բլա բլա: Հիմա, ըը, գրածներս եմ կարդում ու մտածում. << Էս ես եմ գրե՞լ>>: Պետք չի, լավ ա ամեն ինչ:
Մի բաժակ էլ: Ուխ, կենացդ իմ նիհիլիստական ընթերցող: Ապրես, որ իմ կողքն ես:
Հ.Գ. Это мой голос? и это мой голос? (c) Похождения императора
Էջանիշներ