Ես ինքս էլ ակումբում սկսել եմ գրել գրանցվելուց մոտ մի տարի հետո: Մինչ էդ ուղղակի նայում էի, մեկ-մեկ հարցումներին էի մասնակցում. էն ժամանակ դեռ հարցումների վրա «նորեկային» սահմանափակում չկար
Մի պահ էլ լրիվ մոռացել էի Ակումբի գոյության մասին, հետո հիշեցի, բացեցի ու սկսեցի առատ-առատ գրել:
Ու ճիշտն ասած՝ էն ժամանակ ընդհանրապես վախ չկար չհասկացվելու կամ սխալ բան դուրս տալու, որովհետև ոչ ոք ինձ չէր ճանաչում, ինչ մտքիս գալիս, հանգիստ գրում էի:
Ուզում եմ ասել, որ նորեկ լինելն էլ լիքը առավելություններ ունի. հենց մեկը՝ էդ չաճանաչված լինելը ու դրանից եկող ազատության զգացումը:
Վայելեք էդ հաճույքը, գրեք
Մեջբերել
Էջանիշներ