Արտ, բռնաբարողի ուղեղը հանցավոր մարդու ուղեղ ա: Նա պատրաստ ա օրենքից դուրս, մարդու կամքին հակառակ ուժ գործադրել դիմացինի մարմնի վրա: Ու դա անում ա հիմնականում պլանավորելով, թեր ու դեմերը կշռելով, կանխամտածված, ոնց որ էդ հոդածի գյադեն: Չհաշված՝ քիչ դեպքեր կազմող պահի տակ որոշած, էմոցիոնալ-սպոնտան բռնաբարություները, ասենք հայավարի "շատ սիրելուց":
Եթե ինքն ունի հանցագործ, բռնարար mindset, կապ չունի աղջիկն ինչքան զգույշ ա եղել, ինչ աստիճանի վստահող ու դյուրահավատ ա եղել: Նա ամիսներ կսպասի, բայց իրա ուզածը մեկ ա կանի:
Ինչ, բանտում ու բանակում բռնաբարվող տղերքը ոռները բաց ե՞ն ֆռֆռում, դեբիլ ե՞ն, անհասկացող ե՞ն: Չէ չէ՞, բայց զոհ են դառնում:
Վերջին խմբագրող՝ Գալաթեա: 10.06.2014, 22:58:
Տրիբուն (11.06.2014)
Alphaone (10.06.2014)
Արտ, ես հոդվածը մինչև վերջ չեմ կարդացել, չգիտեմ բռնաբարողը հիմա նստած ա, թե չէ։
Ենթադրենք կեղծ անունով ա հանդես եկել, դեմքն էլ փոխել ա, ու վերջ, էլ իրան չեն կարում գտնեն։
Այսինքն առաջին կետդ տեղի չունեցավ։ Հետո՞, չասե՞մ, որ աղջիկն էլ իրա մեղքի բաժինն ունի։ Հա, էլի համեմատելի չեն նրա ու աղջկա մեղքերը, բայց անհամեմատելին չի նշանակում, որ աղջիկը լրիվ անմեղ էր։ Ակումբի աղջիկները, որ կարդացել են հոդվածը, թող ասեն, թե իրանցից քանիսը 2-րդ անգամ կգնար էդ հանդիպմանը։ Նշեմ, որ հոդվածը աղջկա կողմից ա ներկայացված, ու էլի չի բերվում հստակ պատճառ թե խի ա շարունակել հանդիպելը։
Քանի որ կոնկրետ դեպքն ենք քննարկում, ուրեմն օդի մեջ չխոսանք էլի, «աղջիկը կարա նույնիսկ տկլոր ման գա» ու նման բաներ։ Հա, կարա, բան չասեցի։ Բայց եթե էդ տկլոր ֆռացող աղջկան մեկը մոտեցավ ու ասեց «ինչքա՞ն ես ասում», պետք ա նենց պատասխան ստանա, որ հասկանա որ աղջիկը իրա կարիքը չունի, ոչ թե «Գնանք մի տեղ հանգիստ տետատետ նստենք, ես քեզ բացատրեմ, որ ես քո կարիքը չունեմ»։
Էլի կրկնեմ, էս ասածներիցս ոչ մի տառը չի արդարացնում բռնաբարողին։
Բռնաբարողը անասուն ա, իրա մեջ եղել ա բռնությունը, դրա համար պտի դատվի։
Բայց
1. եթե աղջիկը դեբիլ ա (մտավոր հետամնաց), դեպքը չկանխելու հարցում մեղավոր են իրա խնամակալները։
2. եթե աղջիկը դեբիլ չի, շարքային հիմար ա, չկանխելու համար մեղավոր ա միայն ինքը։
Վերջին խմբագրող՝ Աթեիստ: 10.06.2014, 23:16:
artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
Պարտադիր չի, Արտ, հենց դրա մասին եմ ասում:
Մեղավոր կարող ա լինի էն միջավայրը, որում ինքը մեծացել ա, որը բավական գիտելիք, փորձ իրան չի հաղորդել: Սա ընդամենը որպես օրինակ: Էդ միջավայրի մի մասն էլ ես ու դու ենք, որ հիմա կոմպի մոտ նստած մեծ-մեծ խոսում ենք, չմտածելով, կան շերտեր մեր հասարակությունում, որտեղ մարդը տարրական փորձ կամ գիտելիք ձեռք բերելու հնարավորություն չունի:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ալֆ, էդ 22-23 տարեկանը որտեղի՞ց սահմանեցիր: Ո՞նց որոշեցիր, որ մինչև էդ տարիքը կարելի ա, դրանից հետո հիմարություն ա: Ի՞նչ իրավունքով ես իրա վարքը գնահատում բույսի վարք:
1. Իսկ եթե շենքի հետևում բռնաբարե՞ր: Էդ ժամանակ կասեիք՝ ի՞նչ ա նշանակում անծանոթ մարդու հետ հանդիպման գնալ: Եթե չգնար հանդիպման, բայց էդ տղեն չերեզներով հասցեն պարզեր, գար, պիտի ասեիք՝ ի՞նչ ա նշանակում վիրտուալում անծանոթ մարդու հետ խոսել: Եթե վիրտուալից չլիներ, այլ հարևան Վալոդիկը, պիտի ասեիք՝ ի՞նչ ա նշանակում Վալոդիկի հետ խոսել: (Ի դեպ, էստեղ չեմ քննարկում էն դեպքը, որ աղջիկը չի իմացել, որ իրան հյուրանոց ա տանում, վերցնում եմ էն դեպքը, որ իմացել ա)
2. Ու նորից. ստեղ կա նաև հարցի ամոթ-աբուռ կողմը: Երբ աղջիկը հանվում ա, արդեն բանը բանից անցած ա լինում, ինքը չի ուզում, որ նախորդած ամեն ինչը սաղ աշխարհն իմանա:
Ալֆ, երբ ես Բաղրամյան փողոցով քայլում էի, ու ոստիկանը թևիցս բռնեց, ասեց՝ նստի մեքենան: Ես օգնություն չկանչեցի, չգոռգոռացի, այլ սուսուփուս նստեցի մեքենան: Ասեմ քեզ, ահավոր վախեցած էի: Հիմա եթե, Աստված չանի, էդ ոստիկանը մի հատ խփեր ինձ մեքենայի մեջ կամ որևէ վատ բան աներ, ուրեմն ե՞ս էի մեղավոր, որ չգոռգոռացի մեքենա նստելուց առաջ:
3. էս կետի վերաբերյալ էլ նայի վերևինը
4. Ալֆ, ոնց որ տեսնում ենք, ոստիկանություն դիմել ընդհանրապես չարժեր, ոչ սկզբից, ոչ հետո... ու սկզբում խայտառակվելու վախը երևի ավելի ադեկվատ գնահատական ա էղել, քան հետո դիմելը, որովհետև, փաստորեն, իրոք, դիմելով ավելի ա քաշվել:
Ու կխնդրեի այ էդ քո էս-էս-էս-էսների տակ դու շատ կոնկրետ գրեիր, թե որ քայլերը: Յուբկա հագնե՞լը: Առանց չադրայի ման գա՞լը: Օտար տղամարդու հետ խոսե՞լը:
Հազար ներողություն բայց մի քանի պարզաբանումներ անեմ:
1. ՀՀ քրեական օրենսգրքի համաձայն բռնաբարության սուբյեկտ, այսինքն բռնաբարող, կարող է լինել միայն 14 տարին լրացած արական սեռի անձը: Մինչև այդ տարիքը հասածները պատասխանատվության ենթակա չեն,
2. ՀՀ քրեական օրենսգրքի համաձայն բռնաբարություն սուբյեկտիվ կողմից կատարվում է միայն ուղղակի դիտավորությամբ, այսինքն անզգուշությամբ կամ անուղղակի դիտավորությամբ բռնաբարություն չի կարող լինել,
3. ՀՀ քրեական օրենսգրքի համաձայն բռնաբարության օբյեկտը 16 տարեկանը լրացած կնոջ ազատ իրավունքն է ցանկացած տղամարդու հետ մտնել սեռական հարաբերության մեջ կամ զերծ մնալ դրանից, ինչպես նաև մինչև 16 տարեկան աղջկա սեռական անձեռնամխելիությունը: Բռնաբարության զոհը պետք է անպայման լինի իգական սեռի, անկախ տարիքից: Տղամարդու նկատմամբ արվող սեռական բնույթի ցանկացած գործողություն բնութագրվում է ամենածանրը 139-րդ հոդվածով` սեռական բնույթի բռնի գործողությունների հարկադրելը: Տղամարդը չի կարող 138-րդ հոդվածի "զոհ" լինել, սա միանշանակ է,
4. ՀՀ քրեական օրենսգրքի համաձայն բռնաբարությունը օբյեկտիվ կողմից համարվում է ավարտված, համաձայն Հայաստանում ձևավորված քրեաիրավական պրակտիկայի, որը գալիս է դեռ սովետի թվից, հազար ներողություն, հենց այն պահին, երբ տղամարդու անդամը մտնում է կնոջ արգանդի նախամուտք - վերջ, այդ պահից արդեն կա ավարտված հանցակազմ, անկախ դրանից հետո եղած ցանկացած բանի /շարժումներ, էյակուլյացիա, տևողություն և այլն/: ՀՀ քրեաիրավական օրենսդրությունը տարբերակում է օբյեկտիվ կողմի երեք տեսակ - բռնություն, բռնության սպառնալիք, տուժողի անօգնական վիճակն օգտագործելը.
- Բռնություն; կարող է կիրառվել ինչպես տուժողի, այնպես էլ այլ անձանց նկատմամբ և պետք նպատակ ունենա հենց սեքսի հարկադրելը: Օրինակ, տուժողին ծեծելը կամ մորը ծեծելով ստիպում ես աղջկան քեզ հետ հարաբերության մեջ մտնել, ծեծելով ամուսնուն` կնոջը, ծեծելով երեխաներին` դաստիարակուհուն և այլն,
- Բռնության սպառնալիք; ոմանք խոսում են ընդհանուր սպառնալիքի մասին, բայց քրեագետների մեծ մասը առանձնացնում է հենց բռնության սպառնալիքը, քանի որ այլ տեսակի սպառնալիքը դժվար թե գործուն լինի, թեև բացառել չի կարելի: Օրինակ, կայրեմ տունդ, կամ..., բայց դե դա շատ հազվադեպ է հանդիպում: Սովորաբար հենց բռնության սպառնալիքն է լինում, ընդ որում դա կարող է լինել ինչպես տուժողի, այնպես էլ այլ անձանց նկատմամբ, օրինակ` մորը ծեծել սպառնալով ստիպում ես աղջկան քեզ հետ հարաբերության մեջ մտնել, ամուսնու գլխին ատրճանակ դնելով` կնոջը, սպառնալով ծեծել երեխաներին` դաստիարակուհուն և այլն,
- Անօգնական վիճակ; Սա այն վիճակն է, երբ որևէ պատճառով տուժողը չի հասկանում իր հետ կատարվածը: Օրինակ` հարբած է, քնած է, մտավոր ունակությունների կամ տարիքի պատճառով չի ընկալում և այլն:
5.Սովետի ժամանակից սկսած շատ տարածված է եղել "տղերքի գլխին սարքելը" - այսինք, աղջիկը իր համաձայնությամբ տղամարդու հետ "առաջ է գնում", հետո, վախի, խանդի կամ այլ շահադիտական դրդումներով վազում, հայտարարություն է տալիս: Այստեղ շատ նուրբ պահ է և իրավապահ մարմինները պետք է շատ հստակ աշխատեն, որ ոչ իրական բռնաբարության դեպքերը անպատիժ չմնան, ոչ էլ անմեղ տղամարդիկ դատվեն: Ներկայումս օրինակ ՌԴ-ում խնդիրը շատ սուր է դրված և, ինչքան էլ տարօրինակ հնչի, իրավապաշտպանները անհանգստանում են հենց տղամարդկանց իրավունքների համար, քանի որ գործնականում ցանկացած կին կարող է սեքսից հետո գնալ ու հայտարարություն տալ: Ներկայումս ՌԴ-ում լուրջ քայլեր են կատարվում այս հարցը պարզաբանելու համար: Մեզ մոտ ամեն ինչ մի քիչ ավելի պարզ է, ինչքան ես գիտեմ, թեև բացառված չեն նման պատահարները,
6. Համաձայն կրիմինոլոգների մեծամասնության կարծիքի` միշտ չէ, կամ, սենց ասենք, դեպքերի մեծ մասում այդպես չէ, որ բռնաբարության մոտիվը հենց սեռական հաճույք ստանալն է: Սովորաբար կան այլ մոտիվներ` խոցված արժանապատվություն, գերազանցության զգացում, դիմացինին ստորացնելու հաճույք, խանդ և այլն: Ավելին, դեպքերի զգալի մասում նույնիսկ էյակուլյացիա կարող է չլինել, և ֆիզիկական, և հոգեկան պատճառներով: Կրկին ըստ կրկիմինոլոգների դեպքերի զգալի մասում հենց զոհն է իր վարքագծով առաջացնում բռնաբարության իրավիճակ` ուշ ժամին տուն գալ, "ոչ այն խմբի մեջ հայտնվել", գռգռիչ հագնվել և այլն:
Մի հետաքրքիր բան էլ նրանց համար, ովքեր դեմ կլինեն պոռնկությանը: Ուսումնասիրույունները ցույց են տվել, որ պոռնկության աճը քչացնում է բռնաբարությունների թիվը: Այսքանը
Վերջին խմբագրող՝ Lion: 10.06.2014, 23:11:
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
insider (10.06.2014)
Մեջբերումներ չեմ անում: Հարցեր կաին իրավական իմաստով, դրա համար գրում եմ, ինձ թվում է պատասխանները կգտնեք ասյտեղ:
Գործ ունենք զզվելի մի հանցագործության հետ՝ բռնաբարություն: Ասեմ, որ հանցագործության օբյեկը տվյալ դեպքում անձի սեռական անձռմխելիությունն է, անձի ազատությունը: Լրացուցիչ նաև կյանքը և առողջությունը: Բռնաբարության տուժող կարող է լինել միայն իգական սեռի ներկայացուցիչը /շատերը կարող են չիմանալ/:
Այս հանցագործության օբյեկտիվ կողմը բնութագրվում է այսպես՝ Տղամարդու սեռական հարաբերությունը կնոջ հետ, որը կատարվել է նրա կամքին հակառակ, բռնություն գործադրելով կամ դրա սպառնալիքով կամ օգտագործելով նրա՝ կնոջ անօգնական վիճակը: Այսինքն հանցագործությունը բռնաբարություն որակելու համար, այն պետք է լինի տուժողի կամքին հակառակ, բռնություն գործադրելը լինի ուղղակի /օրինակ տան եղած չեղածը տալ ջարդելը ուղղակի չի դիտվում, բայց օրինակ ապտակելը կդիտվի/ կամ դրա սպառնալիքը /սպառնալիքը կարող է լինել ինչպես տուժողի այնպես էլ այլ մարդու նկատմամբ /օրինակ ծնողներին հարազատներին ուղղված ապառնալիքը տուժողի դիմադրությունը կոտրելու ու նրան տիրանալու համար/: Այսինքն սպառնալիքը պիտի լինի ռեալ` իրական:
Դե անօգնական վիճակն օգտագործելն էլ ինձ թվում է պարզ է /օրինակ հիվանդ է, տկար է, այսինքն ուղղակիորեն ի վիճակի չէ ֆիզիկական դիմադրություն ցույց տալու: Իսկ օրինակ տուժողի արբած վիճակը, որպես անօգնական վիճակ որակելու համար, արդեն պետք է ելնել կոնկրետ իրավիճակից, այսիքն որքան է եղել այդ աստիճանը և արդյոք այդ վիճակում նա իրոք անօգնական էր /այսինքն էնքան խմած լինի, որ չգիտակցի թե ինչ ա կատարվում/:Սրանք մեր քրեական օրենսգրքի այդ հոդվածով դիսպոզիցիան էր:
Իսկ սեռական հարաբերություն ասելով պետք է հասկանալ կնոջ և տղամարդու միջև բնական սեռական ակտը: Այսինքն սեռական ցանկությունը այլ, այդ թվում զզվելի ձևերով բավարարելը արդեն որակվում է, որպես այլ հանցագործություն: Օրինակ՝ սեքսուալ բնույթի բռնի գործողությունները, սա արդեն այլ հանցագործություն է, այլ հոդված, բայց ոչ բռնաբարություն:
Նաև, եթե անձը ցանկանում է սեռական կապի մեջ մտնել կնոջ հետ և դրան հասնելու, տիրանալու և նրա վրա ազդելու համար դիմում է այլ քայլերի, դա նույնպես բռնաբարություն չի որակվում /օրինակ խաբել է, ասել է կամուսնանա, բլա բլա բլա/: Հանցագործությունը սուբյեկտիվ կողմց բնութագրվում է ուղղակի դիտավորության մեղքի ձևով:
Եվ վերջում հանցագործությունը /բռնաբարությունը/ ավարտված է համարվում սեռական մերձեցման հենց սկզբից, անկախ նրանից սեռական ակտը էտ եզ, անասունի կողմից ավարտվել է ֆիզիկական իմաստով թե ոչ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ընկեր, էս թվին եթե մարդը գիտելիք չունի, 99% նշանակում ա չի էլ ուզում ունենալ։ Վերջերս ՖԲ-ում մի հատ հումորային արտահայտություն էր։
Չեմ սիրում են մարդկանց, որ իրանց մեղքը գցում են ուրիշների վրա։
Իրանց պատճառով ես ես ոչ նորմալ կրթություն ունեմ, որ աշխատանք։
Ե՞ս եմ մեղավոր, թե՞ դու, որ ինքը գիտելիք չուներ։
artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ