[QUOTE=Sambitbaba;2482927]
Ճիշտն ասած, առաջին բանը, որ կցանկանայի` մինչև թեման քննարկելը, - եկեք փորձենք սրան մի հայերեն անուն տալ...
Ես ինքս տարիներ շարունակ փորձել եմ այդ անել ու հիմա չեմ հիշում. վերջիվերջո հանդիպեցի՞ մի տեղ, թե՞ այդքան փնտրտուքներից հետո ինքս եկա եզրկացության, որ մեդիտացիան կարելի է հայերեն անվանել` խորհրդածում: Ի՞նչ եք մտածում այս մասին: Շատ կուզենայի լսել գրագետ հայերեն կարծիք, քանզի ինքս բավական անգրագետ եմ...
Բայց ինձ թվում է, թե "խորհուրդ" բառը շատ է համապատասխանում այդ մեդիտատիվ վիճակին, ես դա հասկանում եմ որպես այն վիճակը, երբ դու խորհրդի ես նստում ինքդ քեզ հետ: Եվ, Նոյեմ ջան, քո ասած "մտքերի բացակայությունն" էլ հենց դա է նշանակում. քեզ կտրում ես, ազատվում ես արտաքին աշարհից ու մնում ես ինքդ քեզ հետ, դու ես և քո բարձրագույն "Ես"-ը, ուրիշ ոչինչ և ոչ ոք:

Եվ այսպես` Խորհրդածում: Ո՞վ ինչ առաջարկ ունի: Կամ ի՞նչ կասեք իմ առաջարկի մասին:

Սամ ջան հայերենում медитация բառը բուն թարգմանությամբ նշանակում է խոհ, որի հոմանիշներն են ` մտածմունք, մտածություն, մտածողություն, խորհրդածություն, միտք, խոկմունք, խորհուրդ, մտորում: Ըստ ինձ ոչ թե մեդիտացիա բառին այլ հասկացությանն ավելի համարժեք է մտածություն բառը քանի,որ սա ուղղիղ կապի մեջ է կշռադատություն բառի հետ, իսկ մեդիտացիան ինքնին կշռադատություն է:
Բայց սովորաբար մեդիտացիա հոգեվիճակը կոչում են Մտասուզում բառով: