Chuk (08.06.2014), Sambitbaba (08.06.2014), Զաքար (08.06.2014), Նարե91 (08.06.2014)
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Sambitbaba (08.06.2014), Զաքար (08.06.2014)
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ես հասկանում եմ, որ շատ բաներ կեղծ ես համարում ակումբում, բայց արդյո՞ք կարիք կար Մեֆին նման բան հայտնել: Ու հատկապես, որ անուններ էլ չես նշում, ավելի լավ չէ՞ նման վիրավորական կարծիքներն էլ չգաղտնազերծես, որովհետև փաստացի քեզ հետ հանդիպած ու Մեֆի գրառումներին ծափահարող ակումբցին հնարավոր կասկածյալ է: Մեֆը, իհարկե, կասի, որ ինքը ծանր չի տանում, բայց չէ՞ որ վիրավորական է, ամեն դեպքում, հատկապես, որ Մեֆի առաջ էլ հաճոյանում են: Ստացվում է, որ քեզ հետ հանդիպողները քեզ էլ արդեն չեն վստահի, թարախի հավաքագրման ստատիստիկան էլ թերի կլինի ՃՃ
Եթե սկսենք հրապարակել` ով ում մասին ինչ է գրում կամ ասում, բիսետկա.ամ կդառնա:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Ambrosine, հասկանում եմ, թե ինչ ես ասում, բայց միևնույն ժամանակ համարում եմ, որ եթե կոնֆլիկտները ներս չգցվեին, ժամանակի հետ կլուծվեին ու դրական մթնոլորտ կհաստատվեր: Եթե Ա մարդը Բ մարդու հետ կապված խնդիր ունի, բայց ստիպում է ինքն իրեն ժպտալ այդ մարդու դեմքին, կամ վախենում է, որ եթե քննադատի, իրեն բացասական վարկանիշ կտան/խմբակային կքարկոծեն, խնդիրը ներսում կմնա ու կնեխի:
Վերջերս, էլի անուններ չտանք, բայց մի քանի հոգի ինձ լրիվ անհասկանալի պատճառներով կոնկրետ թեմայում սկսեցին իրար կծոտել, իրար երկերեսանի հանել և այլն: Ընդ որում, տրամաբանության չկար կոնկրետ այդ խոսակցության ներսում, ինչից կարելի էր հետևություն անել, որ կոնֆլիկտն ավելի վաղ արմատներ ունի: Ու սկսեցին իմ գրառումներն ու դրանց տված ռեակցիաներն օգտագործել իրենց կոնֆլիկտում, ինչն ինձ բնավ դուր չեկավ: Հետաքրքիր օրինաչափություն կար այն և այս թեմաներում գրառումների բնույթի միջև: Ինչից հետևում է, որ ես լավ տեղ եմ կպել:
Ընդհանրապես, ես համարում եմ, որ երբ, թեկուզ անտեղի, բանկան թափ ես տալիս, հատակին նստածը վերև է բարձրանում: Թեման ինձ համար վերածվել է պրոֆիլակտիկ «բանկա թափ տալու»:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ռայ, ջոկում ե՞ս, որ քեզ լրիվ դրել ես քո երազած տղու տեղը: Թեման ինչ բացել ես՝ անուններ տալ ես հորդորում, բայց ինքդ բացի հավայի էջ սևացնելուց բացի ուրիշ բան դեռ չես գրել: Օրինակ հենց էս՝
Անուն տուր եղբայր, թե չէ ստացվում ա՝ դատարկ խոսում ես ստեղ:Վերջերս, էլի անուններ չտանք, բայց մի քանի հոգի ինձ լրիվ անհասկանալի պատճառներով կոնկրետ թեմայում սկսեցին իրար կծոտել, իրար երկերեսանի հանել և այլն: Ընդ որում, տրամաբանության չկար կոնկրետ այդ խոսակցության ներսում, ինչից կարելի էր հետևություն անել, որ կոնֆլիկտն ավելի վաղ արմատներ ունի: Ու սկսեցին իմ գրառումներն ու դրանց տված ռեակցիաներն օգտագործել իրենց կոնֆլիկտում, ինչն ինձ բնավ դուր չեկավ: Հետաքրքիր օրինաչափություն կար այն և այս թեմաներում գրառումների բնույթի միջև: Ինչից հետևում է, որ ես լավ տեղ եմ կպել:
Ու ընդհանրապես, էս փորձերդ, Ակումբի մալալետկա աղջիկներին քեզնով հիացնելու, կողքից բավականին pathetic են նայվում, ասեմ իմանաս:
Էն որ գրել էի դեմք ես, ասածիցս հետ չեմ կանգնում, բայց ինչ-որ շատ թունոտ ա դեմքդ էս երկու օրը: Թունդ չայ խմի, ասում են՝ օգնում ա:
Ակումբում միշտ էլ կլինեն մարդիկ, որ իրար չեն սիրի բայց դու չես, որ պետք ա ստեղ երես բացող խաղաս ու քեզ համարես միակ ճշմարտակիր: Թե ով ում հետ ա պիվա խմում հանդիպման ժամանակ՝ մեղմ, շատ մեղմ ասած քո գործը չի:
օքեյ, եթե ես դրել եմ ինձ «իմ երազած տղայի տեղը», ու «միակ ճշմարտակիր» ու «երես բացող» եմ խաղում, դու՞ ինչով էիր զբաղված, որ ընկել էիր keyboard-ի հետևից ու դրած ուզում էիր ապացուցել, որ ինքը խտրական ռեակցիա է տալիս տարբեր մարդկանց ասածներին:
Երկակի ստանդարտնե՞ր
Գալ, քո ինձ դեմք համարել-չհամարելն ինձ ոչ տաք է, ոչ սառը, դու իմ կյանքում դեր չունես, որ քո դրական կամ բացասական կարծիքն ինձ ուրախացնի կամ տխրեցնի: Բայց այ, երբ իմ ու keyboard-ի զրույցն օգտագործում ես keyboard-ի դեմ, շատ տհաճ է:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ինչի քո գրածներն ինչ-որ անձեռնմխելի սրբազան տեքստեր ե՞ն, որ ոչ մեկ իրավունք չունի իրանց ու իրանց առաջացրած ռեակցիաների հետ կապված եզրահանգումներ անի: Հարմար եմ գտնում էդ պահին, անում եմ, հարցեր կա՞ն:
Իմ ու Հովոյի հարաբերությունները ինձնից ու Հովոյից բացի ուրիշ էլ ոչ մեկի գործը չի: Ճիշտ կհամարեմ՝ կընկնեմ հետևից, կարիք կզգամ էդ պահին՝ ինչքան լավ խոսք կա աշխարհում՝ կասեմ: Քեզ ու քո սրբազան տեքստերն էլ էդ պահին տեղին կլինի՝ կօգտագործեմ:
Գնա ուրիշ տեղ արդարություն ու ճիշտ խաղա, սխալ տեղ ես ընտրել:
Ռայադեր, բա մարդը կոնկրետ ակումբցու հետ բան ա քննարկում, էդ ակումբցու ասածներին ոնց պատասխանի՝ առանց նրա իսկ գրառումների վրա հիմնվելու: Հո օդից չի խոսալո՞ւ: Ու դու լավ գիտես, գոնե քո մեջ, հոգուդ խորքում, որ էս էն միջավայրը չի, որ հենց անձամբ քո հանդեպ ինչ-որ բացասական ու երկերեսանի տրամադրվածոթյուն լինի բոլորի կողմից, բացի ընդամենը մեկից, ինչը դու պնդում ես, թե քո ստատիստիկան ա հաստատում: Ինչի՞ ես արհեստական թիրախներ հնարում ու, Նիհիլի "հանճարեղ" բնորոշմամբ, փորձում տռաս հանել:
Ու քանի որ էսպես բացահայտումներ են գնում, չնայած երևի պետք չի, բայց ասեմ, որ ակումբից տարբեր մարդիկ, ովքեր քեզ հետ ընկերական հարաբերությունների մեջ են, բայց նույն ակումբում զբաղված չեն ամբողջ օրը քեզ սեր խոստովանելով, գուցե ինչ-որ տեղից ենթադրելով, թե օրինակ ես քեզ ատելով ատում եմ:ԴԴԴ, ինչը իհարկե տենց չի, կամ գուցե բոլորովին այլ դրդապատճառներով, քո հետևից շատ-շատ լավ են արտահայտվել իմ ներկայությամբ: Այ էդ աստիճան երկուերեսանի մարդիկ կան էստեղ:
Ես էլ դե նենց չի որ շատ ծանր եմ տանում, բայց ընդհանրապես ոչ մի «ակումբային» պիտակված հանդիպման չէի գնա: Ոնց որ չեմ գնում ասենք գործի տեղի հավաքներին: Մեծ ձյաձյաների ու ծյոծյաների ու ընդհանրապես, բլին, խոսակցությունները ձանձրացնում են:
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Երեկվանից նայում եմ թեման, որոշեցի ես էլ իմ կարծիքը գրել:
Ռայ, ինչ-որ տեղ կարող եմ հասկանալ էս թեմայի հետ կապված «զգացմունքներդ»: Իմ ներվերին էլ է շատ հաճախ ազդում համատարած սիրաքստիկը, երբ համոզված եմ՝ ով ում հետևից ասես, ինչ ասես խոսում է: Մի անգամ նույնիսկ կեսկատակ առաջարկել եմ «Իմ չսիրած ակումբցին» թեմա բացել: Կամ իրար մասին կարծիք հայտնելուց մենակ լավը չգրել:
Միևնույն է, դա հնարավոր չի արմատապես փոխել. մարդիկ ոչ ուզում են հրապարակավ վատ բաներ գրել, ոչ էլ շատ են էնպիսինները, ովքեր պատրաստ են դա լսել: Եվ ես դա էլ կարող եմ հասկանալ: Ուզում են իրար հետ «լավ լինել»: Ես քեզ հետ լավ կլինեմ, դու էլ ինձ հետ եղիր լավ: Պրոտեկցիայի պես բան է: Ապահով դաշտում լինելու զգացողություն:
Քո դեպքում էդ տրյուկները չեն գործում. կապ չունի՝ ում հետ ինչ հարաբերության մեջ ես, տեղը եկած պահին դնում գրդոնում ես, լրիվ անխիղճ ձևով:
Դե դու էդպիսին ես, ուրիշներն էլ՝ ուրիշ ձևի:
Քո մեջ էլ լիքը բաներ կան, որ լավ կլիներ չլինեին, բայց հո չենք կարող փոխել:
Էս թեման էլ պարզ է, որ չես բացել էն ակնկալիքով, որ կգան ու կգրեն, թե ումից ապամտերմանալ: Սրանով ընդամենը «յախք»-դ ես հայտնում թունդ քաղցր սիրաքստիկների հանդեպ: ու ևս մի անգամ ցույց ես տալիս, որ ոչ ոք էլ դրանից էն կողմ գնալ պատրաստ չի:
Բայց արդյո՞ք պետք է «դրանից էն կողմ գնալը»: Վերջիվերջո, անկախ նրանից ով ում հետ ու հետևից ինչ է խոսում, կարևորն էն է, ոոր իրենք գոհ մնան իրենց հարաբերություններից, և դրանով ոչ իրենց, ոչ ուրիշներին չվնասեն:
Բամբասանքն էլ մենակ բացասական բան չի. ահագին «լիցքաթափում» է մարդկանց ու թույլ տալիս շարունակել հարաբերությունները էս կամ էն մարդու հետ: Հո հնարավոր չի բոլորին միշտ սիրել:
Այվի, էս առումով գուցե ինչ-որ ճշմարտության մասնիկ կա ասածիդ մեջ, բայց նենց չի, որ բոլորը բորոլին սիրում են, նույնիսկ եթե մենակ սիրո խոստովանություններ են ակումբում: Նույն կարծիքների թեմաներում, մեծ մասամբ ամեն մարդ գրում ա էն մարդու մասին, ում մասին ունի ասելիք, կամ կա լավը ասելու, ու լիքը ուրիշ ակւմբցիների մասին ինքը ոչ մի անգամ կարծիք չի գրել ու չի էլ պատրաստվում: Ինչո՞ւ եք ուզում անպայման վատը տեսնել, վատը փնտրել,իսկ բացասական կարծիք ունենալով հանդերձ էդ կարծքիը հայտնել-չհայտնելու առումով՝ մեծ մասամբ մեր կարծիքները կարան շատ սխալ դուրս գան՝ ինչպես լավի, էնպես էլ վատի դեպքում, ու եթե լավի դեպքում սխալվելուց հետո դու մեղքի զգացում չես ունենում, այլ միայն հիասթափոթւյան, վատի դեպքում սխալվելուց հետո, դու անտեղի նեղացրած ես լինում մարդուն: Ի՞նչ համատարած սիրաքստիկ: Որտեղի՞ց եք դա տեսնում: Եթե Պողոսը անընդհատ սում ա, որ սիրում ա Մարտիրոսին, Պողոսուհուն, ու Պետրոսինեին, կարելի ա նկատել, որ նա ոչ մի անգամ կարծիք չի հայտնել Փիլիպոսի, Թադևոսի ու բարդուղիմեոսուհու մասին: Էլ ո՞նց եղավ համատարած սիրաքստիկ:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Մարդու մասին բացասական բան ասելու հետևյալ տարբերակները կան իմ համար՝
1. Եթե շատ մտերիմ մարդ ա, առանձին, կամ շատ մոտ 3-րդ անձի ներկայությամբ (ավելի լավ ա առանձին) էդ մարդուն օգնելու, կամ իրար հասկանալու համար
2. Մոտիկ մարդու ներկայությամբ երրորդ, ոչ մոտիկ մարդու մասին, կարող եք համարել բամբասանք, կարծիք, քո մտերիմին զգուշացնելու միջոց և այլը
3. Ոչ մոտիկ մարդուն վերջինիս խնդրանքով, եթե ուզում ա քո կարծիքը իմանա ու դա կարևոր ա իր համար՝ միայն ու միայն առանձնազրույցի տեսքով
Երբեք ու ոչ մի պարագայում մարդուն հրապարակավ չեմ ասում իր թերությունների մասին ու դա համարում եմ նախ ոչ կոնստրուկտիվ, ոչ մի լավ հետևանք չունեցող խոսակցություն, և երկրորդ, դա համարում եմ ոչ քաղաքավարի:
Թեման համարում եմ փակման ենթակա, քանի որ, առաջին գրաառման մեջ շարադրված նպատակին չի ծառածում ու, իմ կարծիքով, ոչ մի լավ բանի էլ չի ծառայում:
Իմ ու քո օրինակն էի ուզում բերել: Եթե մենք սկզբից չարտահայտեինք, ինչ մտածում էինք իրար մասին, ի՞նչ ես կարծում, ի վերջո մեր շփումը կնորմալանա՞ր: Թե՞ կշարունակեինք մինչև աշխարհի վերջն իրար վրա թթու հայացքներ գցել:
Ինչ վերաբերում է վերևի խոսակցությանը, դե ֆակտո Գալը նեղվում է, որ ես իր ու Keyboard-ի խոսակցությունն օգտագործում եմ իր դեմ, բայց չի նեղվում, որ ինքն իմ ու Keyboard-ի խոսակցությունն օգտագործում է Keyboard-ի դեմ: Որովհետև իր ու Keyboard-ի խոսակցությունը միայն իր ու Keyboard-ի գործն է, իսկ իմ ու Keyboard-ի խոսակցությունը՝ բոլորի գործը: Ահա թե որտեղ եմ ես երկակի ստանդարտներ բռնեցնում: Պարզապես ինձ պետք էր, որ ինքն ասեր, ինչ ասաց, ու ես հանգիստ հասա իմ նպատակին: Մյուս կողմից, ինձ մեծամիտ անվանելով, ինքը դնում մարդկանց «մալալետկա աղջիկներ» է անվանում, հետաքրքիր է, իհարկե, թե ում մասին է խոսքը: Եթե խոսքը Nihil-ի մասին է, ապա, ինչ ասեմ, եթե ինքը մալալետկա է, ու ես էլ կարիք ունեմ փորձել իր կողքը «դեմք երևալ», ապա ես էլ բալերինա եմ ես գոնե մարդկանց նկատմամբ հարգանք ունեմ. իհարկե, ես պահանջում եմ, որ այդ հարգանքը վաստակեն ու պահպանեն, բայց չեմ փորձի մեկի հետ համ լավ լինել, համ իրեն «մալալետկա» անվանել: Ավելին, եթե ես մեկին «մալալետկա» եմ համարում, իր հետ ընդհանրապես չեմ շփվում, էլի: Մեր թվերին վիճելի հարց էր, թե ինչն է ավելի վատ՝ «մալալետկա», թե քյառթ լինելը: Սեմ Քլայնն էր մալալետկա, տեսաք թե ինչ եղավ
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ