որ ճիշտն ասեմ էդ սահմանափակումները բոլորովին էլ սահմանափակումներ չեն… առանց դրա փորձը ցույց ա տալիս որ շենքերն ավելի լավը չեն լինում… օրինակ բոլորովին էլ իդեալական չի որ ասում են անսահման բյուդջե ւնես ու ինչ մտովդ անցնի կարաս անես… առաջին հայացքից կայֆ ա, բայց էդ "սահմանափակումները" կենսական են… ոնց որ ասես "թռի ապեր, գրավիրացիա չկա" տենց բան չի լինի, չէ՞… գրավիտացյան պայման ա, նույնն էլ քո նշած բաները…Ձայնալար-ի խոսքերից
Ես էլ շատ քիչ բան գիտեմ ճարտարապետության մասին, բայց բեսամթ ղզղնում եմ էն մտքից, որ մի կողմից քյառթու ճարտարագիտական հաշվարկ ու տեխնիկական/տեխնոլոգիական/ֆինանսական/տարածքային միգուցե նաև ժամանակային սահմանափակումներ կան, մյուս կողմից արվեստ, էսթետիկա, գեղագիտություն: Ինձ թվում ա՝ թույն բան ա ճարտարապետությունը ու ճարտարապետ լինելու համար համ պետք ա գեղեցիկի ընկալում ունենաս, համ բնագիտական, ինժիներական ձիրք: Կամ էլ ես հեռվից տենց սիրուն եմ պատկերացնում ամեն ինչ, իրականում գռդոն ա
ինչչ վերաբերվում ա էսթետիկային ապա, այո պետք ա, բայց էդ էսթետիկան հիմնովին տարբերվում ա գեղարվեստական էսթետիկայից, կամ երաժշտականից… հետաքրքիրն էն ա որ էդ ճաշակները ճարտարապետին պետք են ու մեծ դեր են խաղում ճարտարապետի ձևավորման մեջ, բայց այ հակառակը չի լինում… լավ նկարիչը կամ երաժիշտը պարտադիր չի որ ճարտարապետական հետաքրքիր ճաշակ ունենան… հաճախ հակառակն ա լինում…
Մեջբերել
Էջանիշներ