բենց սկզբից ասեմ որ սխալ էր քանդելը... էդ շենքը քաղաքաշինական որևէ խրագրի չէր խանգարում նկատի ունեմալով էն ինչ որ տեղը սարքել են... սա ավելի շատ խոսում ա ռեժիմի կոռումպացվածության աստիճանի մասին...
էդ շենքի հետ պետք ա աշխատվեր... դրա մոտիկությունը, որ կիպ կպած էր կաթողիկեին, մեր պատմության մի մասն էր... դա շատ լավ նկարագրում էր ժամանակը ու շատ խոսուն էր... եթե համեմատություն անեմ ապա պտի համեմատեմ տատուս հետ ով ցեղասպանության միջով ա անցել ու եթե փորձես նրա հիշողությունից ջնջել դա, ինքը լդառնա ոչ լրիվ մարդ... դժբախտությունն էլ ա պատմության մի մասն ու պետք ա դրա հետ աշխատել... ոչ թե ջնջել...
հիմա ավելի կոնկրետ... կաթողիկեն ավելի ազդեցիկ ու արտահայտիչ էր հենց լեզվի ինստիտուտի դիրքից ելնելով... էդտեղ կար պատմության մի հսկա շերտի խտացված արտահայտություն և քաղաքաշինական ոչ մի պրոբլեմ չէր ներկայացնում.... դրա քանդումը զուտ էժան ՛ազագանվեր՛ քայլ էր որ խոսում ա բեհափառի կոռումպացվածության մասին ... նաև ազգատյացության մասին...
էդ շենքի հետ կարելի էր շատ լավ աշխատել ու միջավայրը դարձնել պատմամշակույթային... մեր պատմության երկու շրջանները ոչմի տեղ տենց գեղեցիկ ու կո տրաստով չի պահպանվել, չնայած որ ժամանակին դա արվել ա ոիրիշ նպատակներով... ու հենց էդ ա որ դրան արժեք ա տալիս...
նորն ահավոր ա, անգրագիտություն ա... կաթողիկեն եթե մարդ լիներ, բողոքեր, լավ երևում ա որ ինքն իրեն ավելի լավ էր զգում լեզվի ինստիտուտի հետ իրան լուռ խոսուն հակասություն ունեին որ վերածվել է փոխադարձ կոմպլիմենտի ու արժեվորման...
Էջանիշներ