Չուկ, բացարձակապես չի նշանակում որ վերը նշված ֆակտորները հաշվի առնելով դու պիտի ունենաս անհետաքրքիր շենք… ընդհակառակը ճարտարապետը վերը նշված ֆակտորները հաշվի առնելով ա նախագծում ճարտարապետական կառույցը… եթե ճարտարապետությունը վատն ա, ոչ մի նախշ կռույցը չի փրկի ու ոչ էլ տեսարժան վայր կսարքի… ու խոսքը ֆունկցիայի մասին չի այլ՝ ոնց որ նշել էի…Chuk-ի խոսքերից
ֆունկցիան պայմանական ա… ճարտարապետության վրա մեծ ազդեցություն ունի քանի որ ճարտարապետությունը կիրառական ա, բայց պայմանական ա ու ճարտարապետական արժեքի վրա չի ազդում…տարածություններից իրենց համառափություններով, լույսից՝ նրա տարածություն մտնելու ձևից ու որակից, ծավալներից ու նրանց համաչափություններից, տարածության կազմակերպումից, ֆորմաների հարթույան որակից (texture)…արտահայտչամիջոցներն են քարը, բետոնը, մետաղը, ապակին ու մնացած շիննյութերը
էդքան էլ ճիշտ չես ասում Չուկ ջան… շատ ճարտարապետական գործեր բացարձակապես որևէ օրնամենտացիա չունեն, բայց համարվում են գլուխգործոցներ… ավելին, երբեք զարդաքանդակները որևէ ճարտարապետի համար ոգեշանչման աղբյուր չի եղել ու ոչ միայն ճարտարապետների համար… երբեք ճարտարապետական հուշարձան չեն այցելում, առավել ևս գնահատում ճարտարապետությունը ելնելով օրամենտացիայից կամ քանդակներից… անգամ պարթենոնը չի գնհատվում Ֆիդիասի քանդակներով… այսօր Ֆիդիասի քանդակները նայվում են որպես առանձին արվեստի գործ ու հատուկ չեն միայն Պարթենոնին… ոնց որ Տրիբունին պատասխանելուց նշել էի, Պարթենոնի ազդեցությունը համաշխատհային ճարտարապետության վրա և ընդհանրապես քաղաքակրթության վրա, Ֆիդիասի քանդակներից կախում չունեն… էսօր շատ քչերը կարան գլխի ընկնեն թե Ֆիդիասի քանդակները որտեղ են տեղադրված եղել եթե ցույց տաս ու չասես… ու ոնց որ նշել էի Լե Կոռբյուզեն ոգեշնչվել ա ոչ թե Ֆիդիասի քանդակներից այլ համաչափություններից, տարածություններից և այլն…Երբ խոսում եմ զարդաքանդակների ու նման բաների մասին, ավելի շատ խոսում եմ հենց էն շինությունների մասին, որոնք արդեն որպես տեսարժան վայր են մնացել: Էդպիսի շինությունների մեծ մասը հարուստ է նաև զարդաքանդակներով, դրանցից շատերը էսօրվա կիրառական տեսանկյունից ունեն բազմաթիվ անհարմարություններ: Բայց դրանք մնում են ոչ միայն որպես գեղեցկություն, այլև ոգեշնչման աղբյուր նաև հենց ճարտարապետների համար:
Իսկ հարթ շենքերը հիմնականում գնում են պատմության գիրկը, մոռացվում, իմ տպավորությամբ:
սրանք գլուխգործոցներ են որոնք զարդաքանդակներ չունեն… էլի կան ու շատ շատ են…
ֆունկցիայի մասով արդեն վերը նշեցի… բայց ասեմ, ոչ մի բան չի խանգարում որ դու ճարտարապետությունը գնահատես որպես այդպիսի, դրա համար պետք չի մասնագետ լինել… ուղղակի պտի ուշադրությունդ կենտրոնացնես ավելի կարևոր բաների վրա, ոչ թե զարդաքանդակների… ավելի առաջնային բաների վրա…Դու ճիշտ ես, ես ճարտարապետական կառույցին նայելիս չեմ գնահատում էնպես, ինչպես դու, հաշվի չեմ առնում բոլոր նյուանսները, ես դիտում եմ, թող քո ասածը լինի, տուրիստի աչքերով: Որովհետև շատ քիչ շինություններ կան, որոնց օրինակ ներքին հարմարությունը իմ համար կարևոր ա, իմ համար կարևոր ա իմ ապրած տան ներքին, ռեստորանի ներքին հարմարությունը, որտեղ հարսանիք եմ անելու, ու մնացած էն շինությունների, որոնցում որպես սպառող հանդես եմ գալիս:
էդքան էլ ճիշտ չի… ավելի շուտ հեչ ճիշտ չի… կարա՞ս Հռիփսիմեի դեկորացիաներն ինձ նկարագրել առանց Գուգլելու…Մյուս դեպքերում ես նայում եմ արտաքին դեկորացիաներին, իր «գեղարվեստական արժեքին»: Ու կարծում եմ հենց դրա համար էլ ճարտարապետների համար միշտ շատ կարևոր են եղել էդ դեկորացիաները, որովհետև շարքային քաղաքացին, ես, չեմ գնահատելու դրա շինանյութը, լույսի տարածման ձևը ու մնացած էն բոլոր արժեքները, որոնք քո համար են կարևոր: Ճարտարապետը ինձ գրավելու ա հենց էդ դեկորացիաներով, իսկ ճարտարապետի համար դա էլ ա շատ կարևոր:
Մեջբերել
Էջանիշներ