Chuk (14.06.2014), GriFFin (14.06.2014), Mephistopheles (14.06.2014), Sambitbaba (15.06.2014)
GriFFin (14.06.2014), Rammstein (15.06.2014), Sambitbaba (15.06.2014)
Կոնկրետ քո նկարածի մասին, Լիզ ջան, այս պահին մոռացել եմ նշանակությունը: Բայց գրում եմ այն պատճառով, որ ամեն ինչ կախված է թևերի քանակից, և ըստ այդմ դրանք բոլորը տարբեր նշանակություններ ունեն:
Ինքս ցանկանում եմ անդրադառնալ դրանցից մեկին` վեց թևանոցին, կամ Կասկադի հուշակոթողի վրայի "Հավերժության հայկական նշանին":
Դա հավերժության նշան չէ: Դա` Կյանքի Սերմն է:
Նրանց համար, ովքեր տեղյակ չեն, ասեմ, որ գոյություն ունի մի սիմվոլ, որը երևի ամենակարևորն է մարդկության համար: Նրա անունն է Կյանքի Ծաղիկ: Սրա մեջ շատ բաներ են պարունակում: Ամեն ինչ ասել չեմ կարող, բայց Լիզայի նման հետաքրքրասերներին կառաջարկեի կարդալ Drunvalo Melchizedek - "The Ancient Secret of The Flower Of Life" (Друнвало Мельхиседек -"Древняя тайна Цветка Жизни") գիրքը:
Եվ Կյանքի Սերմը` կամ կարեի է ասել Արարման Յոթ Օրը, - Կյանքի Ծաղիկի յոթ կենտրոնական շրջանակներն են:
Երևի հարց կծագի, թե ինչու՞ յոթ շրջանակ կամ յոթ օր, իսկ թևերն ընդամենը վեցն են... Կարծում եմ, ժամանակի ընթացքում ուղղակի մոռացության է մատնվել կենտրոնական շրջանակը և վերոհիշյալ վեց թևերն ընդամենը յոթերորդի կենտրոնում իրար հետ շփվող վեցն են: Կամ էլ, կարո՞ղ է, հանգստյան օրը հաշիվ չի...
Շատ ուրախ կլինեի և շնորհակալ, եթե իմացող մեկը տեղադրեր նկարները, որպեսզի ավելի հասկանալի լինի ասածս. ներողություն, իմ գիտելիքները չեն բավարարում, ոչ մի կեպ չեմ կարողանում տեղադրել...
Հա, Մելխիսեդեքը հիմնականում Եգիպտոսի մասին է խոսում, և, չնայած դրան, խնդրում եմ, մի համարեք, թե եգիպտական սիմվոլները կարող են կապ չունենալ հայկականի հետ: Եգիպտացիներն իրենք ասում են, շատ գիտություններ Եգիպտոս են եկել Հյուսիսի Երկրից, իսկ Հյուսիսի Երկիրը նրանց համար` Հայաստանն էր: Սա ինձ եգիպտացի պատմաբան է ասել:
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
GriFFin (15.06.2014)
Sambitbaba (16.06.2014)
Զարդաքանդակներն ու սիմվոլնները ճարտարապետության մեջ հիմնականում դեկորատիվ բնութ ունեն ու էական դեր չեն խաղում բուն ճարտարապետության վրա… բոլոր սիմվոլներն իվերջո վերածվում են զարդաքանդակի քանի որ դրանք ժամանակի ընթացքում կորցնում են իրենց նախնական իմաստը կամ վերաիմաստավորվում են… որևէ ճարտարապետ զուտ միայն սիմվոլի իմաստից ելնելով չի օգտագործի այն եթե որևէ դեկորատիվ խնդիր չլինի իր առաջ…
դեկորն ու ճարտարապետությունը մարդու հետ խոսում են լրիվ տարբեր լեզուներով… դեկորն ավելի տառացի/բառաձի է խոսում իր մեջ պարունակելով բառային մեսեջ… օրինակ հավերժության նշանը… մինչդեռ ճարտարապետականը ավելի զգացական ու experiential ա… ճարտարապետությունը խոսում ա լույսի/ստվերի, ֆորմաների, համաչառությունների, ակուստիկայի լեզվով ու լրիվ այլ ազդեցություն ունի մարդու վրա քան թե զարդաքանդակ/դեկորացիաները…
զարդաքանդակը կարող է քեզ " կամ պատմել" ինչ որ բանի կամ եղելության մասին, բայց ճարտարապետությունը քեզ դնում ա մի միջավայրի մեջ որտեղ դու ունենում ես վորոշակի վիճակ, տրամադրություն ու վարվելաձև…
իհարլե զարդաքանդակներն ու սիմվոլները կազմում են ճարտարապետության մասը, բայց ոչ այնքան ուժեղ կամ կարևոր որքան կարծվում է…
եթե կարճ ասեմ ապա, զարդաքանդակներն ու սիմվոլները հանելով ճարտարապետությունը մեծապես չի տուժի, բայց եթե մի պատուհան, բացվածք փակեմ, կամ կառույցի որևէ չափ կամ համաչափություն խախտեմ ապա ճարտարապետությունը կփոխվի… սա ճիշտ է բոլոր ճարտարապետությունների ու ճամանակների համար… սիմվոլների իմաստը ժամանակի ընթացքում փոխվում ա, բայց ճարտարապետություը դրանից չի փոխվում… սիմվոլից մնում ա իր երկրաչափական դիրքը կոմպոզիցիայի մեջ ու նրա կատարման վարպետությունը…
Գալով օրիորդ Լիզ-Գրիֆինի հարցին, թե դա ինչ է նշանակում, կասեմ որ դա բացարձակապես կարևոր չի… կարևորը այն ա թե այն ինչպես է ինտեգրվում ճակատի կամ զարդաքանդակների կոմպոզիցիայի մեջ, որն էլ այնքան էական չէ ճարտարապետության մեջ…
Kuk (25.06.2014)
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
սխալ ես հասկանում, Սամ ջան… զուգարանի նշանը զարդաքանդակ չի, ոչ էլ դեկորացիա ա… դա պարտադիր նշան ա որը քեզ տեղեկացնում ա ֆունկցիայի մասին… դա հավերժության սիմվոլի բնույթը չունի…
այո… եթե զուգարանը իր չափերով բավականին մեծ է, ապա շատ հնարավոր է որ ժամանակի ընթացքում ունենալով տարածքի պահանջ, այն վերածվի մատենադարանի… երկուսն էլ ֆունկցիա են…
կան դեպքեր երբ մի ֆունկցիան փոխարինվում է մեկ այլով և կառույցի հետ կատարվում են որոշակի փոփոխություններ…
Kuk (25.06.2014), Sambitbaba (16.06.2014)
Դե լավ, Մեֆ ջան, կատակ էր, էլի...
Իսկ եթե լրջորեն, մեծ հաճույքով եմ կարդում գրառումներդ, որոնք ստիպում են կամա թե ակամա առավել մեծ հարգանքով լցվել քո հանդեպ... Դե, հազվադեպ է պատահում, երբ լավ մարդը նաև լավ մասնագետ է, չէ՞: Իսկ ես, եթե մտադրվեմ տուն սարքել, քեզ եմ պատվիրելու:
Ինքս էլ` շատ եմ սիրում ճարտարապետություն. ամենասիրածս ճարտարապետներն են` Գադուդին ու Բերնինին:
Հաճույքով կլսեի կարծիքդ այդ խելագար Գաուդիի մասին...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Ապեր, բայց օրինակ Պարթենոնը: Իրա հզորության մի ահագին մասը հենց ճակատային զարդաքանդակներն են: Ու հիմա առանց դրանց Պարթենոնը ոնց որ կիսատ լինի, ու հույնեը էտքան ժամանակ ու էներգիա ծախսեցին, որ Լոնդոնից հետ բերեն էտ զարդաքանդակները ու առանձին ցուցարդեն: Ու մենակ զարդաքանդակ չէ, նաև բարելեֆները, սկուլպտուրաները: Ու հաշվի առնենք, որ չնայած նախագծի հեղինակերը ճարտարապետներ Իկտինուսն ու Կալիկրատեսն էին, բայց Պերիկլեսը պռոյեկտի գենեռալի դիրեկտոր նշանակել էր Ֆիդիասին, որը ճարտարապետ չէր, քանդակագործ էր: Այսինքն, պռոյեկտի էտ էլեմենին ավելի մեծ կարևորություն էր տրվել:
P.S. Ու ես էլի մի քանի հարց ունեմ, բայց ժամանակ չեմ գտնում, որ մտքերս նորմալ ձևակերպեմ ու էտ հարցերը տամ քեզ: Մոտ օրերս հույս ունեմ կհարմարացնեմ:
Chuk (17.06.2014)
Տրիբուն ջան, Պարթենոնի ճարտարապետության ազդեցությունը ընդհանրապես ճարտարապետության վրա իրա քանդակները չեն եղել, դրանք մաս են կազմել, բայց ունեցել են լրիվ ուրիշ ազդեցություն էն ժամանակ և այսօր լրիվ ուրիշ ազդեցություն… հիմա դրանք արվեստի գլուխգործոցներ են մինչդեռ նախկինում դրանք ունեցել են փառաբանման, մեծարման ու նաև պատմողական ֆունկցիա… պարթենոնի պրոպորցիաները, սյունաշարն ու հատակծային լուծումը ավելի մեծ ու տարբեր ներգործություն ունեն մարդու վրա քան քանդակները…
բառելևֆներն ու քանդակները ծառայել են լրիվ ուրիշ նպատակի համար ու ամբողջ մեղքիս վրա անգամ ներկած են եղել, բայց էսօր մենք պարթենոնով հիանում ենք զուտ "մերկ" մարմարի դեպքում ու կարամ հաստատ ասեմ որ եթե ներկեն ինչպես առաջ էր, ապա դրա ազդեցությունը կարող ա նույնիսկ խամրի…
առանց քանդակների էլ Պարթենոնը կարաս շատ ուրիշ երկրների ճարտարապետությունների մեջ տեսնել… ընդ որում շատ տեղմերում լրիվ ուրիշ քանդակներ ու բարելեֆներ են օգտագործել, իսկ շատ տեղերում մնույնիսկ ոչինչ չկա, այնուամենայնիվ ազդեցությունը հստակ ա ու անվիճելի… հին աշխարհում ճարտարապետ/քանդակագործ/գիտնական սահամանազատումն էդքան էլ հստակ չի եղել դրա համար էլ Ֆիդիասին նշանակելով էական բան չի փոխվել…
Լե Կոռբյուզեն երբ որ պարթենոնը այցելեց ու տեսավ իրան քանդակները բացարձակապես չհետաքրքրեց, այլ հետաքրքրեց համաչափությունները որն էլ ինքը հետագայում օգտագործեց իր ճարտարապետության մեջ… նույնիսկ մի հատ "մոդուլոր" համաչափության քանոն սարքեց դրա ազդեցության տակ…
քանդակները հանած պարթենոնը իրա հզորությունն ու նշանակությունը չի կորցնում… ուղղակի ինչպես մեր ժամանակներում էն ժամանակ էլ ճարտարապետությունը քաղաքականության կողմից մեծապես օգտագործվում էր ու սիմվոլների և զարդաքանդակների առատությունը շատ հաճախ նաև դրանով էր պայմանավորված լինում նամանավանդ որ դրանք թեմատիկ բնույթ էին գրում…
Chuk (17.06.2014), Kuk (25.06.2014), Sambitbaba (17.06.2014), Տրիբուն (17.06.2014)
…ու մի քիչ քիչ որ ֆուտբոլ նայես, ժամանակ կգտնես հարցեր տալու…
Մի անգամ Հանրապետության Հրապարակի մասին սենց պատմություն եմ լսել.
Ինչ-որ հայտնի մարդ ա եկած լինում Հայաստան, ճարտարապետ երևի, Հանրապետության Հրապարակն են ցույց տալիս, ու խնդրում են, որ կարծիք հայտնի շենքերի կառուցման հերթականության մասին:
Ասում ա. սկզբում կառուցվել ա Կապի նախարարության և Արհմիությունների տան շենքը, հետո Արմենիա հյուրանոցի շենքը, հետո տեսել են որ բավականաչափ շքեղ տեսք չունի հրապարակը Կառավարության շենքն են կառուցել: Դրանից մի քսան տարի հետո կառուցել են Կառավարության երկրորդ տան շենքը, մի տաս տարի հետո էլ Պատմության թանգարանի շենքը:
Իրականում Հերթականությունը սենց ա.
1952թ. - Կառավարության շենք
1955թ. - Կառավարության երկրորդ տան շենք
1956թ. - Կապի նախարարության և Արհմիությունների տան շենք
1958թ. - Արմենիա հյուրանոցի շենք
1980թ. - Պատմության թանգարանի շենք
Մեֆ ջան, որ խնդրեմ, մի քիչ կվերլուծե՞ս էս շենքերի ճարտարապետական լուծումներն ու էդ մարդու կարծիքը:
Ինձ առանձնապես հետաքրքիր ա էս հերթականությունը. Կառավարության շենք - Կառավարության երկրորդ տան շենք - Կապի նախարարության և Արհմիությունների տան շենք - Արմենիա հյուրանոցի շենք
Կառավարության երկրորդ տան շենքը ոնց որ կապ չունենա էս շղթայի հետ, եթե վերջում լիներ էլի հասկանալի կլիներ, բայց երկրորդը, ու իրանից հետո էլի իրա հետ կապ չուեցող շենքեր, մի քիչ չեմ հասկանում:
Կառավարության շենք
Կառավարության երկրորդ տան շենք
Կապի նախարարության և Արհմիություննեչի տան շենք
Արմենիա հյուրանոցի շենք
Պատմության թանգարանի շենք
Մեֆ, զարդաքանդակների մասին ասածներդ լրիվ ընկալում ու ընդունում եմ: Բայց ստեղ մի բայց կա: Դու խոսում ես որպես պրոֆեսիոնալ, իսկ ասենք ես շինություններին նայում եմ որպես սիրող: Ու իմ համար (վստահ եմ, որ ոչ միայն իմ համար) շատ հաճախ շինության գլխավոր արժեքը զարդաքանդակները, քիվերը, քանդակներն են: Շատ հաճախ ես շենքի գեղեցկությունը առանց դրանց առկայության չեմ գնահատի: Նայելիս ես ֆունկցիոնալության մասին չեմ մտածում, ոնց որ դու, այլ առաջին հերթին էն էսթետիկ հաճույքի, որը կարող ա ինձ տալ շենքի արտաքին տեսքը: Ու չգիտեմ ով ոնց, ես կարող ա ժամերով նստեմ ու շինության վրայի զարդաքանդակներն ուսումնասիրեմ, առանց դրանց շենքը համարելով դատարկ մի բան: Իհարկե ոչ միշտ, շինություններ կան, որոնց արտաքին ձևերը, ֆորմաներն էլ շատ գրավիչ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Sambitbaba (17.06.2014), Ձայնալար (17.06.2014), Տրիբուն (17.06.2014)
մի ճշտում… դու շենքին, կամ ճարտարապետությանը նայում ես ոչ թե որպես սիրող, այլ որպես "տուրիստ"… ոնց որ ասում են you don't own it… այսինքն դու կառույցին նայում ես որպես տեսարժան վայր՝ նկար… դրա համար դու ճարտարապետությունը "դիտելիս" օգտագործում ես գեղարվեստական էսթետիկան, որը քեզ ճարտարապետության ամբողջական պատկերը չի տալիս… ճարտարապետությունը կազմված չի քանդակներից դեկորացիաներից ու զարդաքանդակներից… ճարտարապետությունը կազմված տարածություններից իրենց համառափություններով, լույսից՝ նրա տարածություն մտնելու ձևից ու որակից, ծավալներից ու նրանց համաչափություններից, տարածության կազմակերպումից, ֆորմաների հարթույան որակից (texture)…արտահայտչամիջոցներն են քարը, բետոնը, մետաղը, ապակին ու մնացած շիննյութերը… ճարտարապետությունը գնահատելու համար էս չափանիշներն ու ֆակտորները պտի հաշվի առնես… էս կոնտեքստում զարդաքանդակներն ու քանդակները ընկնում են հետին պլան ու շատ հաճախ՝ հիմնականում ժամանակակից ճարտարապետության մեջ դրանք չեն օգտագործվում… կան դետալներ՝ ճարտարապետական որոնք երբեմն դեկորատիվ են լինում, բայց դրանք զարդաքանդակներ կան քանդակներ չեն որովհետև դրանց համար ճարտարապետն ա պատասխանատու և ծառայում են ճարտարապետական լուծմանը…
ճարտարապետությունը հասկանալու և գնահատելու համար առաջին հերթին վերը նշված ֆակտորները պտի ընկալես, դրա համար էլ ճարտարապետությունը experiential ա, այսինքն փորձառական (չգիտեմ սա ճիշտ բառն ա թե չէ)…
որպեսզի ավելի լավ պատկերացնես, սենց ասեմ… եթե դու տուն ես կառուցում ուրեմն ունես որոշակի բյուդջե, չէ՞… էդ բյուդջեից են գնալու բոլոր ծախսերը և եթե զարդաքանդակներ ու գեղեցիկ քիվեր ստանալու համար քո բյուդջեն՝ օրինակի համար, խանգարում ա որ դու Ավետիսի համար սենյակ ունենաս, այսինքն դու ընտրություն ունես ունենալու Ավետիսի համար առանձին սենյակ կամ զարդաքանդակներ քո տան ճակատին ապա ես որպես ճարտարապետ քեզ միանշանակ խորհուրդ կտամ ընտրել Ավետիսի սենյակը քանի որ դա քո կյանքի, ապրելակերպի ու զգացողության վրա ավելի մեծ ազդեցություն ունի քան ճակատների զարդերը… գումարած դու ֆինանսապես ավելի լավ ներդրում կանես սենյակն ավելացնելով քան զարդարելով ճակատը… ապագայում եթե ուզենաս տունդ վաճառել էդ փողը քեզ հետ կգա, մինչդեռ զարդաքանդակները էնքան սպեցիֆիկ են որ շատ հնարավոր ա որ հատուկ կլիենտ ման գաս տունդ վաճառելու համար…
կարամ ավելի հեռուն գնամ… բարձր առաստաղը, պատուհանը, մեծ սենյակը կամ ներքին բակը՝ կոմպոնենտներ են որոնք քո կյանքի որակի վրա ավելի մեծ ազդեցություն ունեն ու չարժե կոմպրոմիսի գնալ քանդակների ու զարդանախշերի համար… ավելին եթե իսկապես շատ ես սիրում ու առանց դրա չես կարող ապրել, ապա հետագայում դրանք կարելի ա ավելացնել… բայց հետագայում առաստաղ բարձրացնել ու ավելացումներ անել էն դեպքում երբ գիտես ար այդ ժամանակ հարավոր ա, մեծ խնդիրներ կարող են առաջացնել…
Chuk (17.06.2014), Kuk (25.06.2014), Rammstein (18.06.2014), Sambitbaba (18.06.2014), Տրիբուն (17.06.2014)
Մեֆ, եթե ես իմ համար տուն եմ կառուցում, ես էդտեղ սկսում եմ իրա հարմարություններին նայեմ ու անում եմ էն, ինչ դու ես ասում, առավելություն եմ տալիս ապրելու համար կարևոր ֆատորներին, ոչ թե արտաքին գեղեցկությանը (չնայած ինչ-որ չափով արտաքին գեղեցկությունն էլ եմ կարևորում):
Արդյունքում ես ստանում եմ շինություն, որը X ժամանակ հետո այլևս ոչ մեկին հետաքրքիր չէ: Փոխարենը ժամանակի մեջ մնում, հուշարձաններ են դառնում են շինությունները, որոնք որպես տուրիստ նայելուց գեղեցիկ են, տեսարժան վայր են, նկար են:
Երբ խոսում եմ զարդաքանդակների ու նման բաների մասին, ավելի շատ խոսում եմ հենց էն շինությունների մասին, որոնք արդեն որպես տեսարժան վայր են մնացել: Էդպիսի շինությունների մեծ մասը հարուստ է նաև զարդաքանդակներով, դրանցից շատերը էսօրվա կիրառական տեսանկյունից ունեն բազմաթիվ անհարմարություններ: Բայց դրանք մնում են ոչ միայն որպես գեղեցկություն, այլև ոգեշնչման աղբյուր նաև հենց ճարտարապետների համար:
Իսկ հարթ շենքերը հիմնականում գնում են պատմության գիրկը, մոռացվում, իմ տպավորությամբ:
Դու ճիշտ ես, ես ճարտարապետական կառույցին նայելիս չեմ գնահատում էնպես, ինչպես դու, հաշվի չեմ առնում բոլոր նյուանսները, ես դիտում եմ, թող քո ասածը լինի, տուրիստի աչքերով: Որովհետև շատ քիչ շինություններ կան, որոնց օրինակ ներքին հարմարությունը իմ համար կարևոր ա, իմ համար կարևոր ա իմ ապրած տան ներքին, ռեստորանի ներքին հարմարությունը, որտեղ հարսանիք եմ անելու, ու մնացած էն շինությունների, որոնցում որպես սպառող հանդես եմ գալիս:
Մյուս դեպքերում ես նայում եմ արտաքին դեկորացիաներին, իր «գեղարվեստական արժեքին»: Ու կարծում եմ հենց դրա համար էլ ճարտարապետների համար միշտ շատ կարևոր են եղել էդ դեկորացիաները, որովհետև շարքային քաղաքացին, ես, չեմ գնահատելու դրա շինանյութը, լույսի տարածման ձևը ու մնացած էն բոլոր արժեքները, որոնք քո համար են կարևոր: Ճարտարապետը ինձ գրավելու ա հենց էդ դեկորացիաներով, իսկ ճարտարապետի համար դա էլ ա շատ կարևոր:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Տրիբուն (17.06.2014)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ