User Tag List

Էջ 1 4-ից 1234 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 60 հատից

Թեմա: Հայաստանում ապրելու դրական և բացասական կողմերը

  1. #1
    ազատ ռադիկալ
    Ruby Rue-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.07.2012
    Գրառումներ
    970
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Հայաստանում ապրելու դրական և բացասական կողմերը

    Հայաստանի կյանքից անընդհատ դժգոհում ենք, Եվրամիություն մտնել ենք ուզում, հոմոֆոբներից ենք բողոքում, բայց դե գույները չեն բաժանվում միայն սևի ու սպիտակի, բնակավայրերն էլ` դժոխքի ու դրախտի, հետևաբար Հայաստանում ապրելն էլ և՛ դրական, և բացասական կողմեր ունի:

    Ու մինչ impression-ի ֆեյսբուքյան ստատուսի տակ ահագին հետաքրքիր գրառումներ էին արվում` համեմատելով Հայաստանի կյանքը Եվրոպայի ու Ամերիկայի կյանքի հետ, ես մտածեցի, որ կարելի է էս թեման Ակումբում էլ քննարկել:

    Ի՞նչ կա Հայաստանում, որ մեզ ստիպում է մնալ այստեղ ու չգնալ ավելի լավ ապագայի հետևից, կամ հակառակը` ինչի՞ պատճառով ենք հեռանում Հայաստանից:

  2. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (30.05.2014), Jarre (30.05.2014), John (30.05.2014), Աթեիստ (30.05.2014), Նաիրուհի (30.05.2014), Նիկեա (30.05.2014), Ուլուանա (30.05.2014), Ռուֆուս (30.05.2014), Տրիբուն (30.05.2014)

  3. #2
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Այ որ Լիլը դեմ չլինի, կարելի է էնտեղի քոմենթների մեծ մասը բիրիքով ստեղ քոփի փեյստ անել, էնտեղ բավականին լավ ու կոնստրուկտիվ բանավեճ ա գնում
    I may be paranoid but no android!

  4. #3
    ազատ ռադիկալ
    Ruby Rue-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.07.2012
    Գրառումներ
    970
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Առաջ ես պատկանում էի «մոլի արտագաղթողների» շարքին, որ հերիք էր ինձ մի հնարավորություն տրվեր ու ես փասափուսես կհավաքեի ու կթռնեի էստեղից: Բայց վերջին մի տարին մտածելակերպումս շատ բան փոխեց ու հիմա իմ համար Հայաստանի բացասական կողմերը մի քիչ կոնպենսացվում են դրականներով:

    Բայց մինչև հիմա էլ լիքը պատճառներ կան, որոնք ինձ ստիպում են արտագաղթել, կամ ինչպես Բյուրը կասեր` կրթագաղթել:
    1. Կրթական համակարգի, ու հատկապես` ԵՊՀ-ի բարձիթողի վիճակը: Էդ համալսարանն իմ մեջ սպանում է սովորելու ու գիտնական դառնալու ցանկությունը, ամենահետաքրքիր առարկաները դարձնում են բանաձևերի կույտ ու ուզում, որ դա մարսենք: Կաշառքների, ԽԾԲ-ի, քաղաքականացված ուսխորհուրդների մասին էլ բոլորս գիտենք:
    2. Էս երկրում ապագա չտեսնելը: Ասենք թե ավարտեցի, կարմիր, կապույտ կամ ծիրանագույն դիպլոմս ստացա, բա հետո՞: Էս երկրում որտե՞ղ եմ գտնելու իմ ուզած աշխատանքը, ո՞նց եմ գիտությամբ զբաղվելու, կամ ընդհանրապես ու՞մ է պետք գալու խեղճուկրակ ֆիզիկոսը: Եթե Հայաստանում մնամ, պիտի հաջող անեմ իմ բոլոր նպատակներին ու երազանքներին, մի հատ ոչ մասնագիտական աշխատանք ճարեմ, մի երկու կոպեկ աշխատեմ ու վեր ընկնեմ տեղս:
    3. Հնարավորությունների բացակայությունը: Եվրոպայում ամեն ինչ մոտ ա, ինչ-որ կոնֆերանսի, սեմինարի մասնակցելու համար մի երկրից մյուսը գնալու համար շատ փող պետք չի, իսկ Հայաստանից ամեն տեղ գնալ էլ ահավոր թանկ է: Էլ չեմ ասում, որ Հայաստանում ապրելով երբեք չեմ կարող ներկա գտնվել իմ սիրած խմբերից որևէ մեկի համերգին:
    4. Կուզեի ավելի ինքնուրույն ու անկախ լինել: Հայաստանում ամեն ինչով կախված եմ ծնողներիցս, իսկ ես ուզում եմ աշխատանք ունենալ, մենակ ապրել, իմ գլխի տերը լինել: Իր բոլոր թերություններով հանդերձ, ԱՄՆ-ում ապրածս կես տարին անփոխարինելի էր: Ահավոր կայֆ էր, որ իմ կրթաթոշակը հավաքելով, կարողացա երեք-չորս խոշոր քաղաք գնալ, բոլորին նվերներ, դեռ հետո էլ`ինձ սմարթ հեռախոս գնել:

    Ինձ թվում էր, որ էս պատճառները լրիվ հերիք էին ստիպելու, որ ամեն հնարավոր եղանակ փորձեմ` արտասահմանում սովորելու գնալու, հետագայում նաև աշխատելու ու ապրելու համար: Բայց.
    1. Հայաստանում ա իմ սիրած մարդը, իմ ընտանիքը, իմ ընկերները: Ինչքան էլ կպած ուզենամ մենակ ապրել, բայց որ հիշում եմ, Ամերիկայում ոնց էի ինքս ինձ համոզում, որ չհիվանդանամ, որովհետև խնամող չի լինելու, ոնց էի սոված սատկում, գիշերը հոգնած գալիս, շորերով քնում, բայց իմ մասին մտածող չկար: Մի տեսակ ավելի մեծ բան են հարազատ մարդիկ, քան մինչև գնալս էր թվում:
    2. ԱՄՆ-ի հետ համեմատած, Հայաստանում կրիմինալ համարյա չկա: Էստեղ ինձ մի տեսակ ավելի ապահով ու ամբողջական եմ զգում, ուտելիքն էլ` հրաշք ա: Էստեղի հաց պանիր լոլիկը ոչ մի բանի հետ չեմ փոխի:

    Ու միջին հաշվարկով, չգիտեմ Հայաստանում ապրելն ինձ դուր ա գալիս, թե չէ, որովհետև էդ կախված ա իմ տրամադրության մաքսիմումներից ու մինիմումներից:

  5. Գրառմանը 15 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (30.05.2014), Cassiopeia (30.05.2014), E-la Via (31.05.2014), Jarre (03.06.2014), John (30.05.2014), Ripsim (30.05.2014), Vardik! (30.05.2014), Աթեիստ (30.05.2014), Արևհատիկ (30.05.2014), Մ Մ (30.05.2014), մարդագայլուկ (30.05.2014), Նաիրուհի (30.05.2014), Ուլուանա (30.05.2014), Ռուֆուս (30.05.2014), Վոլտերա (01.06.2014)

  6. #4
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հայաստանում կենսամակարդակի ցածր լինելը ազդում է ամեն ինչի վրա ընդհուպ մինչև մարդկանց մտածելակերպի։ Մարդիկ ռացիոնալ չեն, իներտ են, հոգնած են, դժկամ են, նեղսիրտ են…
    Որևէ հարցում նորմալ սպասարկում ու աջակցություն ստանալը հավագյուտ բան է, սկսած խանություն առևտուր անելիս վերջացրած պետության հետ թղթաբանական հարցերը…
    Պետական կառավարումը, տնտեսությունը, սպասարկումը, կրթությունը, տրանսպորտը, էկոլոգիան, աշխատանքի շուկան, սոցիալական ապահովագրությունը, բժշկությունը Հայաստանում հոնգուր հոնգուր լացում են, մի հատ ներվային ծխում են ու նորից շարունակում են հոնգուր հոնգուր լացել։
    Հայաստանում պատասխանատու մարդիկ շատ քիչ են։ Առհասարակ պատասխանատվությունը կամ ազնվությունը Հայաստանում այդպես մի բարձր մարդկային արժեք չի համարվում, նույնիսկ երբեմն կարող է ասոցացվել հիմարության հետ։
    Մարդիկ իրար նկատմամբ հարգանք հասկանում են ավելի շատ այցելել միմյանց մեռելների շիրիմներին, քան թե տված խոստումը ժամանակին կատարել։
    Մարդիկ ավելի շատ տեղ են տալիս ձևական արարողություններին, համընդանուր ընդունված կարգերից շեղումները չեն խրախուսվում, մարդկային հարաբերությունները ավելի շատ հենվում են բարեկամաարյունակցական կապերի վրա քան թե զուտ մարդկային, այսինքն` եթե մի կողմում ասենք լինի բարեկամը կամ ազգակիցը, իսկ մյուս կողմում ճշմարտությունը, ապա ճշմարտությունը կպարտվի մեծ հավանականությամբ։
    Հնարամտությունը, նորարարությունը, միտքը Հայաստանում շագտ բարձր չեն գնահատվում։ Մարդկանց հետաքրքրությունների մեծ մասը սեղանային/ռեստորանային են…
    Հայաստանի իշխանությունների ու պետական ծառայողների մասին ավելի լավ է լռեմ…

    Բայց եթե անկեղծ ասեմ, ինձ ամենաշատը սարսափեցնում է էկոլոգիան։ Մնացած խնդիրների հետ ասենք կարելի է համակերպվել, համարելով, որ ժամանակի ընթացքում աստիճանաբար կշտկվեն,
    բայց էկոլոգիան` մասնավորապես Երևանի օդը, աղբի վերամշակման բացակայությունը, աղբ թափելու կուլտուրան, հին մեքենաների առատությունը,
    որոնք առանց էն էլ հնության պատճառով նորմալ չեն այրում բենզինի թունավոր նյութերը, դրան գումարած բենզինի ու կերոսինի խայտառակ որակը,
    դրան գումարած շինարարությունն ու փոշին, ծառերի սակավությունը, քաղաքապետարանի ու քաղաքացիների կողմից ծառերի ու բնության նկատմամբ բարբարոսությունները ինձ բավարար են, որ ես զզվեմ իմ հայրենի մայրաքաղաքից։
    Si vis pacem, para bellum

  7. Գրառմանը 12 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Bruno (30.05.2014), Cassiopeia (30.05.2014), E-la Via (31.05.2014), erexa (30.05.2014), Jarre (03.06.2014), John (30.05.2014), Ruby Rue (30.05.2014), Աթեիստ (30.05.2014), մարդագայլուկ (30.05.2014), Նաիրուհի (30.05.2014), Ռուֆուս (30.05.2014), Տրիբուն (30.05.2014)

  8. #5
    Մշտական անդամ Vardik!-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.07.2013
    Գրառումներ
    361
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինչ լավ թեմա է: Լրիվ մեր տան խառնաշփոթին համապատասխան:
    Ռուբիի նշած դրականն ու բացասականը լրիվ դուր եկան, մանավանդ դրականները: Ես էլ իմը ավելացնեմ: Երեխա ունեցողները ինձ կհասկանան:

    1. Իմ երեխան Հայաստանում կսովորի ու կխոսի նույն լեզվով: Ոչ ոք մեզ չի << առաջարկի >> մեկ լեզվով խոսել: Տվյալ դեպքում՝ ոչ մայրենի: Հայաստանում ապրելով նրանք կհասկանան իմ մտածելակերպը, թե ինչը և ինչու է թանկ իմ համար:

    2. Ինչքան էլ որ կրթության մակարդակը զարգացած երկրների մակարդակից ցածր լինի, կան բաներ էլ, որ նպաստում են երեխայի նորմալ սովորելուն:

    Բացասականներից էլ երևի էն, որ շա՜տ քնած ենք, ախր, հայեր ջան, շա՜տ պասսիվ:
    Հ.Գ. Մի բան էլ ավելացնեմ: Կան բաներ, որ հեչ կապ չունեն ընդհանուր կենսամակարդակի, կառավարության որակի ու այլ ծամոն դարձած թեմաների հետ: Ընդամենը փոխելու և փոխվելու ձգտում է պետք, որ մեզ հաճախ պակասում է: Բաներ կան, որ միայն ցանկությունից են կախված:
    Վերջին խմբագրող՝ Vardik!: 30.05.2014, 11:09:

  9. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    John (30.05.2014), Մ Մ (30.05.2014)

  10. #6
    Հատուկ John-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.04.2006
    Տարիք
    32
    Գրառումներ
    5,747
    Mentioned
    5 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինձ համար կարծում եմ լավագույն երկիրը ապրելու համար Հայաստանն է… Ճիշտ է ուրիշ երկրներում մեղմ ասած չեմ ապրել (ուզում էի ասել չեմ եղել ), բայց ես հստակ գիտակցում եմ, որ ցանկացած նպատակիս, երազանքիս կարող եմ հասնել Հայաստանում ապրելով: Ու գիտակցում եմ, որ ես իներտ վիճակը, որ մի տեղ վեր ընկած յոլա եմ գնում, էդ ի՛մ մեղքն է, ե՛ս եմ պատասխանատու դրա համար:
    Հայաստանում ապրելու դրական կողմեր
    1. Ջուր - ես չեմ պատկերացնում ո՞նց կարելի է ապրել առանց նորմալ ջրի
    2. Ընկերներ - իհարկե ցանկացած երկրում էլ կարելի է ընկերներ ունենալ, բայց ես ընկերներիցս մի քանիսի հետ մի ամբողջ կյանք եմ ապրել... Ու չնայած իրանց մի մասը հիմա Հայաստանում չի, բայց որպես հավաքատեղի, որպես հանդիպման վայր Հայաստանից բացի այլ երկիր չեմ պատկերացնում... մի հատ չգնա՞նք ԵՊՀի բակում գարեջրվելու, Կովկաս պանդոկ գնանք հաց ուտենք... Կասկադի վերևից քաղաքին նայենք ու փիլիսոփայենք...
    3. Ջերմություն - դե իհարկե էլի կան ջերմ ազգեր-բան, բայց դե... Ջիգյար կոչված երևութը: Էն որ սառը, անտարբեր ժպիտ չի, այլ հարազատ ու սիրուն:

    Չգիտեմ ախպեր, ես մի ժամանակ մտածում էի բոլորովս մնանք, գնացողները հետ գան, միասին հավաքվենք, պայքարենք, հաղթենք... Հիմա ուրիշ ա մի քիչ. էնքան քիչ է ախր էդ անտեր կյանքը ու էնքան անսպասելի կարող է ընդհատվի, որ մի տեսակ եմ նայում արդեն ազգային արժեքներ, հայրենասիրություն, հեղափոխություն, նորմալ պետություն երևույթներին... Պետք ա մեկ-մեկ գոնե թքած ունենալ տենց բաների վրա ու ԱՊՐԵԼ քո՛ ուզած կյանքով: Քո՛ ուզած երկրում: Քո՛ ուզած ձևով: Իսկ ձեռի հետ էլ եթե կարողանաս մի՜ քիչ օգուտ տալ հայրենիքին (էս ամիսը 200 դոլլար ուղարկելու հետ չեմ), էդ արդեն լավ կլինի )

  11. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (30.05.2014), Cassiopeia (30.05.2014), E-la Via (31.05.2014), Jarre (03.06.2014), Ruby Rue (30.05.2014), Vardik! (30.05.2014), Նաիրուհի (30.05.2014)

  12. #7
    Ձայ Ձայնալար-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.04.2007
    Տարիք
    41
    Գրառումներ
    5,289
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Միհատ դրական բան կա Հայաստանում՝ սովոր ենք Հայաստանին, մերն ա: Մնացածը հարաբերական ա, ինչն էլ հարաբերական չի, Հայաստանում հաստատ ավելի վատ ա

  13. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Bruno (30.05.2014), Cassiopeia (30.05.2014), E-la Via (31.05.2014), Freeman (30.05.2014), Jarre (03.06.2014), Աթեիստ (30.05.2014), Արէա (30.05.2014), Նաիրուհի (30.05.2014), Շինարար (30.05.2014)

  14. #8
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ֆեյսբուքի քննարկման մեջ ես ինձ սպառեցի Բայց սպասեք ստեղ ավելի համակարգված գրեմ:
    Բացասականներից.
    1. Քիչ աշխատավարձ (ու սրանից բխող հետևանքներ. ինքնուրույնության բացակայություն, արձակուրդը կազմակերպելու քիչ հնարավորություններ, ընտանիք կազմելու մոտիվացիայի պակաս և այլն)
    2. Ապագայի բացակայություն/անհեռանկար լինելը (մասնագիտական ոլորտում աճելու հնարավորության բացակայություն, իսկ եթե նույնիսկ աճես, դա չի գնահատվելու, ի վերջո մնալու ես, լճանաս), որի հիմնական պատճառը.
    3. Սխալ մարդիկ սխալ տեղերում (այսինքն՝ կարող ես ունենալ շեֆ, որը քեզնից պակաս կոմպետենտ է)
    4. Սխալ չափանիշներով ընթացող մրցակցություն (օրինակ՝ աշխատավայրում ավելի ողջունվում է հետևից մտնոցին, կաշառքը, ծանոթ-բարեկամը, քան գիտելիքի ու փորձի առկայությունը)
    5. Համակարգային խնդիրներ (սա երևի առաջին տեղում պիտի դնեի. կրթական, առողջապահական, քաղաքական ահավոր համակարգեր կամ դրանց բացակայություն)
    6. Նյութապաշտություն (մարդիկ սարսափելի նյութապաշտ են Հայաստանում. չնայած աղքատությանը, ես ոչ մի երկրում չեմ տեսել, որ քաղաքացիներն էդքան թանկանոց հեռախոսներ բռնեն ու էդքան ճոխ մեքենաներ կամ անգամ հեծանիվներ քշեն)
    7. Մուննաթ-զուննաթ, նվնվոց, ապաթիա, բողոքներ նենց բաներից, որոնցից, կարծում եմ, բողոքել չարժե կամ կարելի է առնվազն ինքնուրույն շտկել (օրինակ՝ երբ ձյուն է գալիս, ու քաղաքապետարանը չի մաքրում: Ասենք, կարելի է բահն առնել ու հարևաններով մաքրել համապատասխան տարածքի ձյունը, ինչը, ի դեպ, շատ եվրոպական երկրներում անում են)
    8. Ուրիշների կյանք խցկվելը (խորհուրդներով, բամբասանքներով, դատապարտելով և այլն)
    9. Կեղտոտ օդ նաև բառի իսկական իմաստով
    10. Համատարած տգիտություն ու խավարասիրություն

    Դրականներից.
    1. Ժամանցի վայրերի համեմատաբար էժանություն
    2. Հեշտ շփվող, իրար հասնող, բաց մարդիկ
    3. Արև
    4. Համով միրգ-բանջարեղեն
    5. Հայերեն խոսելու հնարավորություն
    6. Լիքը լավ ընկերներ ու ընտանիքս

    Համենայնդեպս, եթե որոշենք ապրել-չապրելը, ապա պիտի ասեմ, որ եթե չլիներ վատ աշխատավարձն ու լիներ մասնագիտական աճի հնարավորություն, ես հաստատ չէի գնա Հայաստանից: Էն մնացած բաներին մի կերպ կհամակերպվեի:

  15. Գրառմանը 13 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Bruno (30.05.2014), E-la Via (31.05.2014), erexa (30.05.2014), insider (02.06.2014), Jarre (03.06.2014), John (30.05.2014), Արևհատիկ (30.05.2014), Մ Մ (30.05.2014), Նաիրուհի (30.05.2014), Ուլուանա (30.05.2014), Ռուֆուս (30.05.2014), Վիշապ (30.05.2014), Վոլտերա (01.06.2014)

  16. #9
    Պապա x3 Աթեիստ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2007
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    45
    Գրառումներ
    8,703
    Mentioned
    49 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում Vardik!-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինչ լավ թեմա է: Լրիվ մեր տան խառնաշփոթին համապատասխան:
    Ռուբիի նշած դրականն ու բացասականը լրիվ դուր եկան, մանավանդ դրականները: Ես էլ իմը ավելացնեմ: Երեխա ունեցողները ինձ կհասկանան:

    1. Իմ երեխան Հայաստանում կսովորի ու կխոսի նույն լեզվով: Ոչ ոք մեզ չի << առաջարկի >> մեկ լեզվով խոսել: Տվյալ դեպքում՝ ոչ մայրենի: Հայաստանում ապրելով նրանք կհասկանան իմ մտածելակերպը, թե ինչը և ինչու է թանկ իմ համար:

    2. Ինչքան էլ որ կրթության մակարդակը զարգացած երկրների մակարդակից ցածր լինի, կան բաներ էլ, որ նպաստում են երեխայի նորմալ սովորելուն:
    2 կետերի հետ էլ համաձայն չեմ։
    1. Ես որ դուրս գնալու մասին մտածում եմ, շատ հենց էն պատճառով, որ չեմ ուզում երեխես ես երկրում մեծանա։ Էս պահին երիտասարդ սերունդը ինչ որ սխալ արժեհամակարգով ա դաստիարակվում։ Ինչքան էլ տունը քո ուզած ձևով դաստիարակես, վաղը դպրոց ա գնալու։

    2. Որ գրես, թե ինչն ա նպաստում երեխայի նորմալ սովորելուն, ու որ չկա Հայաստանից դուրս, գրածդ լուրջ կհամարեմ, էս պահին հումորի նման ա՝ նախադասությանդ առաջի ու երկրորդը մասերի կոնտրաստը մեծ ա։


    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ֆեյսբուքի քննարկման մեջ ես ինձ սպառեցի Բայց սպասեք ստեղ ավելի համակարգված գրեմ:
    Բացասականներից.
    1. Քիչ աշխատավարձ (ու սրանից բխող հետևանքներ. ինքնուրույնության բացակայություն, արձակուրդը կազմակերպելու քիչ հնարավորություններ, ընտանիք կազմելու մոտիվացիայի պակաս և այլն)
    2. Ապագայի բացակայություն/անհեռանկար լինելը (մասնագիտական ոլորտում աճելու հնարավորության բացակայություն, իսկ եթե նույնիսկ աճես, դա չի գնահատվելու, ի վերջո մնալու ես, լճանաս), որի հիմնական պատճառը.
    3. Սխալ մարդիկ սխալ տեղերում (այսինքն՝ կարող ես ունենալ շեֆ, որը քեզնից պակաս կոմպետենտ է)
    4. Սխալ չափանիշներով ընթացող մրցակցություն (օրինակ՝ աշխատավայրում ավելի ողջունվում է հետևից մտնոցին, կաշառքը, ծանոթ-բարեկամը, քան գիտելիքի ու փորձի առկայությունը)
    5. Համակարգային խնդիրներ (սա երևի առաջին տեղում պիտի դնեի. կրթական, առողջապահական, քաղաքական ահավոր համակարգեր կամ դրանց բացակայություն)
    6. Նյութապաշտություն (մարդիկ սարսափելի նյութապաշտ են Հայաստանում. չնայած աղքատությանը, ես ոչ մի երկրում չեմ տեսել, որ քաղաքացիներն էդքան թանկանոց հեռախոսներ բռնեն ու էդքան ճոխ մեքենաներ կամ անգամ հեծանիվներ քշեն)
    7. Մուննաթ-զուննաթ, նվնվոց, ապաթիա, բողոքներ նենց բաներից, որոնցից, կարծում եմ, բողոքել չարժե կամ կարելի է առնվազն ինքնուրույն շտկել (օրինակ՝ երբ ձյուն է գալիս, ու քաղաքապետարանը չի մաքրում: Ասենք, կարելի է բահն առնել ու հարևաններով մաքրել համապատասխան տարածքի ձյունը, ինչը, ի դեպ, շատ եվրոպական երկրներում անում են)
    8. Ուրիշների կյանք խցկվելը (խորհուրդներով, բամբասանքներով, դատապարտելով և այլն)
    9. Կեղտոտ օդ նաև բառի իսկական իմաստով
    10. Համատարած տգիտություն ու խավարասիրություն

    Դրականներից.
    1. Ժամանցի վայրերի համեմատաբար էժանություն
    2. Հեշտ շփվող, իրար հասնող, բաց մարդիկ
    3. Արև
    4. Համով միրգ-բանջարեղեն
    5. Հայերեն խոսելու հնարավորություն
    6. Լիքը լավ ընկերներ ու ընտանիքս

    Համենայնդեպս, եթե որոշենք ապրել-չապրելը, ապա պիտի ասեմ, որ եթե չլիներ վատ աշխատավարձն ու լիներ մասնագիտական աճի հնարավորություն, ես հաստատ չէի գնա Հայաստանից: Էն մնացած բաներին մի կերպ կհամակերպվեի:
    Բացասական կետերից լրիվի հետ համաձայն եմ։
    Բացասականներից 8-րդը դրական 2-ի հիպերտրոֆիայի արդյունքն ա։ Մեկը մյուսի շարունակությունն ա։
    Ու ինձ, որպես հայտնի անջիգյար, ավելի ձեռ ա տալիս, որ էդ 2 կետերից ոչ մեկն էլ չլինի։
    Հայերեն խոսելու հնարավորությունը ես ինչ որ դրական բան չեմ համարում, որտևը, որ գնում եմ ռուսաստան, արդեն տրամադրվում եմ, որ շփվելու եմ ռուսերեն։ Ու հայերեն խոսող տեսնելիս ուրախություն չեմ թռվռա։

    ՖԲ-ում արդեն գրել եմ, որ ինձ էս երկրում ահավոր զզվեցնում ա սաղ օրենքների վրա թքած վիճակը։ Քաղաքացիները, օրինապահները, օրինաստեղծները, սաղ թքած ունեն օրենքների մեծ մասի վրա։ Ես որ ամբողջ օրը փողոցներն եմ, սաղ օրը աչքիս առաջ են ճանապարհային երթևության օրենքների անտեսումը։
    artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.

  17. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (30.05.2014), մարդագայլուկ (30.05.2014)

  18. #10
    Լիարժեք անդամ Մ Մ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.01.2014
    Գրառումներ
    89
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էն սուտի հայրենասերներից չեմ լինի, եթե ասեմ, որ Հայաստանը արդեն իսկ էն դրականն ա, որ կարող է պահել յուրաքանչյուրիս մեր երկրում։
    Էն պատճառները, որ պահում ա մեզ մեր երկրում՝ քիչ են, բայց շատ սիրելի են ու անփոխարինելի։ Ինձ էտ քիչն ա պահում էս երկրում .. էտ քչի մեջ մտնում ա անսահման սերը ՀԱՅ-ի կերպի հանդեպ (լեզու, մշակույթ, հուղն ու ջուրը ... քո անձի պատմությունը, հիշողություններ, մանկություն, պատանեկություն, ընկերներ, հարազատներ ... ամբողջը դու ես, դու չես կարա ուղղակի թողնես ու հեռանաս, հեռանաս քո իսկ կյանքի կարևոր էջերից, ջնջես էն սենտիմենտալ զգացողությունները, որ կապում ա քեզ քո երկրին)։ Պահում ա քեզ վստահությունը, որ քո երկիրն ա, դու իրա մի մասնիկն ես, պահում ա քեզ էստեղի հանգիստ կյանքը, քո սիրելիներն են քեզ պահում էստեղ, որոնց հետ միախմբված ազգ ենք դառնում (չեմ ասում պետություն, այլ՝ ԱԶԳ, ՀԱՅ)։ Պահում ա մարդու հոգու համար առաջնային, բայց գոյատևման համար երկրորդական պատճառներ։ Իսկ այ գոյատևման, ապրելու, Արարելու, աշխատելու, ստեղծելու համար ռեսուրսները ոչ բոլորին են բավականացնում.. էտ վատ ա, էտ հայրենիքը լքելու մեծագույն պատճառն ա, քո ընտանիքը պահելու, ընտանիքիդ պահանջները բավարարելու, ինչի մենակ ընտանիքի, քո սեփական անձին լավ, արժանի պահելու համար են լքում, հեռանում։ Ոչ մեկ ուղղակի չի գնացել/գնում, սոցիալական պայմաններն են դրդել, իրանք դժվարությամբ են արմատախիլ եղել մայր հողից ... իմ համար ցավոտ ա, ես վատ եմ զգում, որ գնում են, որ մերկացնում են երկիրը, առանց հագուստի ա մնում մեր Հայաստանը (յուրաքանչյուր մարդ երկրի մի մասն ա, հագուստի մի մասնիկն ա, մի կտորը), դատարկվում ա, մերկանում ա ...

    Հ.Գ. feeling։ մելամաղձոտ շարադրություն ...
    Վերջին խմբագրող՝ Մ Մ: 30.05.2014, 14:56:

  19. #11
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Աթեիստ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բացասական կետերից լրիվի հետ համաձայն եմ։
    Բացասականներից 8-րդը դրական 2-ի հիպերտրոֆիայի արդյունքն ա։ Մեկը մյուսի շարունակությունն ա։
    Ու ինձ, որպես հայտնի անջիգյար, ավելի ձեռ ա տալիս, որ էդ 2 կետերից ոչ մեկն էլ չլինի։
    Հայերեն խոսելու հնարավորությունը ես ինչ որ դրական բան չեմ համարում, որտևը, որ գնում եմ ռուսաստան, արդեն տրամադրվում եմ, որ շփվելու եմ ռուսերեն։ Ու հայերեն խոսող տեսնելիս ուրախություն չեմ թռվռա։

    ՖԲ-ում արդեն գրել եմ, որ ինձ էս երկրում ահավոր զզվեցնում ա սաղ օրենքների վրա թքած վիճակը։ Քաղաքացիները, օրինապահները, օրինաստեղծները, սաղ թքած ունեն օրենքների մեծ մասի վրա։ Ես որ ամբողջ օրը փողոցներն եմ, սաղ օրը աչքիս առաջ են ճանապարհային երթևության օրենքների անտեսումը։
    Արտ, ինչ-որ իմաստով համաձայն եմ, որ ութը երկրորդի հիպերտրոֆիան ա, ինչ-որ իմաստով՝ չէ: Մաքուր հիպերտրոֆիկ դրսևորումը կարա ներվայնացնող լինի, բայց տանելի ա, երբ մտածում ես՝ ոչինչ, թող խոսի, ինքը մեկ ա իմ լավն ա ուզում: Նայի, օրինակ մամաս շատ ա իմ կյանքի մեջ խցկվում, բայց ես դրանից աշխատում եմ չնեղվել, որովհետև իրա միակ ուզածն էն ա, որ ինձ լավ լինի: Բայց կան նաև ուրիշի կյանքի մեջ խցկվելու դրսևորումներ, երբ մոտիվացիան ոչ թե դիմացինի լավ լինելն ա, այլ սեփական դիրքերը հաստատելը, դիմացինից խելոք երևալն ու անպայման վստահանալը, որ դու դիմացինից շատ բան գիտես: Վառ օրինակն էն ա, երբ Անկախում ինձ հետ հարցազրույցից հետո լիքը մարդիկ թռան դեմքիս ու սկսեցին ասել, թե՝ ինչի՞ ա քեզ թվում, որ արտասահմանում կրթություն ես ստացել, քեզ Հայաստանում պիտի գործ տան, կամ՝ չէի՞ր կարա նենց մասնագիտություն ընտրեիր, որ Հայաստանում պահանջարկ ունենար: Էստեղ էդ մարդիկ բառիս բուն իմաստով խցկվում են իմ կյանքի մեջ, չունեն օգնելու, հասնելու նպատակ, այլ մենակ խրատում են ու իրենց ճիշտը փորձում վզիս փաթաթել:

    Ինչ վերաբերում ա երկուսի բացակայությանը, ապա դրա հետ էլ էնքան էլ համաձայն չեմ: Մենք էնքան սովոր ենք Հայաստանի ջերմ միջավայրին, որ մեկի հետ ծանոթանալուց երկու րոպե հետո կարող ես հետը մի լավ ուրախանալ, որ հաճախ չենք պատկերացնում, թե դրսում դա ինչպես ա: Նախ, չկա նենց մարդ, որ կարա առանց մյուս մարդկանց ապրի, նույնիսկ ամենածայրահեղ ինտրովերտները: Հետո, շրջապատ ստեղծելը բավական բարդ գործ ա շատ երկրներում, երկար քրտնաջան աշխատանք ա պահանջում: Իսկ եթե դու ուզում ես ոչ թե քեզ նման էքսպատների, այլ տեղացիների մեջ ինտեգրվել, էդ աշխատանքի ծավալը մի քանի անգամ ավելի ծանր ա դառնում:

    Հայերեն խոսելու մասով... նորից, Հայաստանում հայերեն խոսելը շատ բնական ա թվում, ու մտածում ես՝ դրա դրականը որն ա: Բայց հայերենը մեր մայրենի լեզուն ա: Ապրելով դրսում՝ դու ամեն օր խոսում ես օտար լեզվով: Հա, լավ ա, օրեցօր էդ լեզուն ավելի լավ կիմանաս, բայց հետո հանկարծ հայերենի պահանջ ա առաջանում: Էդ անբացատրելի բան ա, բայց շատ-շատերի մոտ ա տենց լինում, ոչ միայն հայերի: Անգամ Դանիայի գերմանացիներն են ասում, որ իրանց համար երջանկություն ա, երբ աշխատանքային թիմում գերմանացի ա լինում, հետները գերմաներեն են խոսում: Ու հենց էս պատճառով աշխատում եմ կողքս մի քանի հայ ընկերներ ունենալ, բայց ոչ միշտ ու ոչ ամեն տեղ ա դա հնարավոր՝ հաշվի առնելով հայերի որակը զանազան երկրներում:

  20. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (30.05.2014), Vardik! (30.05.2014), մարդագայլուկ (30.05.2014), Նաիրուհի (30.05.2014), Ռուֆուս (30.05.2014)

  21. #12
    Պապա x3 Աթեիստ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2007
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    45
    Գրառումներ
    8,703
    Mentioned
    49 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Ձենս տաք տեղից ա գալիս, որտև ես ուր էլ գնամ, ընտանիքիս հետ եմ գնալու, էդ քեզ համ շփվեղ ու հոգ տանող, համ էլ հայերեն խոսող :-)
    artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.

  22. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Cassiopeia (30.05.2014)

  23. #13
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Աթեիստ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ձենս տաք տեղից ա գալիս, որտև ես ուր էլ գնամ, ընտանիքիս հետ եմ գնալու, էդ քեզ համ շփվեղ ու հոգ տանող, համ էլ հայերեն խոսող :-)
    Հա, էդ կա: Բայց չգիտեմ, շփման տեսանկյունից անգամ ընտանիքով գնացողներն են դժգոհում, որ իրենց կին/ամուսին/երեխաներից բացի ոչ ոք չունեն շփվելու: Ամեն դեպքում, էս թեմայով ես շատ բան չեմ կարող ասել, թող ընտանիքով գնացածներն արտահայտվեն:

  24. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Կաթիլ (04.06.2014)

  25. #14
    Եսիմ
    Յոհաննես-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.02.2014
    Հասցե
    Սլոյի յատաղ
    Գրառումներ
    2,656
    Mentioned
    32 Post(s)
    Tagged
    2 Thread(s)
    Ես ցանկանում եմ հեռանալ Հայաստանից,քանի որ ստեղ մարդ չկա որի հետ կարելի է նորմալ շփվել(չէ,լավ կան,բայց շատ քիչ են),մեր հասարակության մեծամասնությունը տգետներ են,իրանց հետ ընդհանուր բան չկա:Անգամ հեղափոխությունը չի փրկի,որ մնաս ու պայքարեսսրան գումարած StrangeLittleGirl-ի թվարկած բացասական կողմերը)
    Մյուս կողմից էլ ես ինձ լավ գիտեմ,հենց գնամ Եվրոպա,կսկսեմ իրանցից դժգոհել ու վերջնականապես կհիասթափվեմ մարդկությունից:Հենց էդ պատճառով էլ ես իմ գլխի ճարը շուտվանից եմ տեսել,2 հատ թուփ վերցնում եմ ու գնում եմ քարանձավ

  26. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Նաիրուհի (30.05.2014), Վոլտերա (30.05.2014)

  27. #15
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,712
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բյուրի ու Ռուբիի գրածներին լրիվ համաձայն եմ։ Մի երկու բան էլ ավելացնեմ։

    Դրականներից.

    1. տարածքային հասանելիությունը։
    Սա էն բաներից է, որ մինչև ուրիշը չտեսնես, երբեք չես նկատի ու չես գնահատի։ Փոքր երկրի մեծ առավելություններից է։ Հայաստանում, ըստ էության, հեռու տեղեր չկան, ամեն ինչ ձեռքի տակ է։ Նույնիսկ ամենահեռու համարվող տեղերն իրականում ահագին մոտիկ են ու հասանելի, պարզապես մենք դա չենք գնահատում, որովհետև հեռուն չենք տեսել, այսինքն՝ ովքեր որ տեսել են մոտիկից, երևի կգնահատեն, քանի դեռ սովորական չի դարձել ։ Մենակ էն, որ Երևանի ամենահեռավոր ծայրամասից կենտրոն հասնել հնարավոր է ամենաշատը կես ժամում, արդեն շատ բան է ասում։ Օրինակ, ԱՄՆ–ում շատերն ամեն օր աշխատանքի վայր հասնելու համար ճանապարհի վրա մեկ ժամ կարող են ծախսել ու դա նորմալ համարել, նույնիսկ մի քաղաքի ներսում։ Էլ չեմ ասում, որ համեմատաբար փոքր քաղաքում ապրելն ու նույն քաղաքում աշխատելը բարեբախտություն է համարվում։ Փոքր ասելով՝ նկատի ունեմ Երևանից փոքր, բայց շատ չէ։ Իսկ մեզ համար Երևանի ծայրամասից կենտրոն հասնելը ահագին երկար ճանապարհ է թվում։

    2. ժամանակային հասանելիությունը
    Հայաստանում միշտ կարելի է զանգել ինչ–որ ընկերոջ/ընկերուհու ու տեղում առաջարկել, օրինակ, «իջնել քաղաք զբոսնելու» կամ հավաքվել էսինչ տեղում։ Կես ժամ–մի ժամում կարելի է մի խումբ մարդ հավաքել ու հավես ժամանակ անցկացնել։ Փորձեք նույնն անել ԱՄՆ–ում (կարծում եմ՝ Եվրոպայում էլ է նույնը), ոչ մեկի չեք կարողանա «բերման ենթարկել» ։ Հանդիպման համար պիտի առնվազն մի շաբաթ առաջ պայմանավորվես, հաճախ՝ երկու շաբաթ առաջ։ Մի խոսքով՝ սպոնտան հանդիպումներ կազմակերպելը գործնականում ֆանտաստիկայի ոլորտից է։
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 30.05.2014, 17:39:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  28. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (31.05.2014), Cassiopeia (30.05.2014), John (30.05.2014), Կաթիլ (04.06.2014), Նաիրուհի (30.05.2014), Ռուֆուս (30.05.2014)

Էջ 1 4-ից 1234 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Գրառումներ: 215
    Վերջինը: 17.02.2020, 05:05
  2. Բարձրահասակ լինելու բացասական կողմերը
    Հեղինակ՝ Jarre, բաժին` Զվարճալի
    Գրառումներ: 198
    Վերջինը: 15.11.2016, 14:07
  3. Ռուսաստանի վարած քաղաքականության դրական և բացասական կողմերը
    Հեղինակ՝ Norton, բաժին` Միջազգային քաղաքականություն
    Գրառումներ: 48
    Վերջինը: 09.07.2009, 16:48
  4. Ցածրահասակ լինելու բացասական կողմերը
    Հեղինակ՝ Chuk, բաժին` Զվարճալի
    Գրառումներ: 58
    Վերջինը: 01.04.2009, 18:18
  5. Գրառումներ: 9
    Վերջինը: 31.05.2007, 11:52

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •