արևը երբ որ բացվեց աչքերը բացելու հավես չկար որովհետև զգում էի ինչքան շատ նոր գործեր եմ գլխիս հավաքելու ու էլի չեմ անելու անպատասխանատու թավալվել տեղի վրա ու կայֆա որ գետնին ես քնում երկրին ավելի մոտ ես բարձի հետևից լսում ես թե ոնց են սալիկները իրար շոյում ու թեթև երկրաշարժներ անում քաղաքիդ գլխին հա էսա վեր եմ կենում մի քիչ էլ չէ մենակ թե ոչ ծվածեղը հեռախոսս էլի մոռացա այսինքն մենակ եմ կարի ֆաբրիկայի ցուրտ ու սիրուն ճանփան գնալու դասախոսս ջղայնացելա էլի բայց ինձ մեկա հավատումա թուլություն կանգնած չեմ կարում մնամ տաքություն էլ երևի կունենամ գազելում նեթբուք հետաքրքիր տեսք ունի հյուրանոցում լիքը օտար բայց ծանոթ նոր մարդիկ աշխարհի տարբեր ծերերից ըհը էլի գործերս մնացին պատասխանատվություն չէ չեմ լսել էս տարի աշունը ուրիշա ինձ թվումա բոլորին ծանոթ եմ էս մոլորակի վրա նման տարբեր հետաքրքիր ու ոչ էտքան կարճ մազերով անկապ երկար կամ կարմիր բոլորս նույն կենդանին ենք սիրում եմ բոլորին կամ էլ հոգնել եմ բոլորից կրոններից հիմար բան մեկ էլ դրանց քննարկումներնա սուտ արժեքներ ձևական հարգանք բնականա պետք լինել մարդիկ հին ընկերներ նոր անծանոթներ մարդիկ էնքան նման են որ ուզում եմ ծալել ու սամալյոտներ սարքել իմունիտետիս շատ եմ հարգում ինձ փրկումա ամեն անգամ ինչ որ էմոցիոնալ կապ կա մեր մեջ հաստատ խառը շատ խառը ծառ եմ ես կարճ մազերով շվեցարիացի բայց իրան գերմանացի համարող զույգս ճիշտ էր նկարել ուզում եմ ճյուղերս կտրել էլ չեմ դիմանում ջահել ծառերը սովորաբար չեն դիմանում սենց ծանրությանը արմատներս էլ թույլ են քնել եմ ուզում մենակ մի քանի օր ուզում եմ պարապ ու անհոգ եղնեմ ոնց որ տասներկու տարեկանում էի ու որ կյաժ մազերով ընկերս գոռա իջնեմ անկապ վազվենք ֆիշկա խաղանք բարձր տեղից թռնեմ ոտքս ջարդեմ ու երջանիկ տուն մտնեմ կոմպով ֆուտբոլ խաղալու ու չմտածեմ ոչ մեկի մասին ոչ իմ ոչ հարազատներիս ոչ ընկերներիս ծանոթներիս անծանոթներիս քնեմ հանգիստ առանց վաղվա մասին մտածելու

բլոգ · October 8, 2013