Բյուր ջան, իսկ պրոկրաստինացիան /ձգձգամոլությունը/, որպես թերություն ներկայացնելը ճի՞շտ է, թե դա չի համարվում թերություն, դա ուրիշ երևույթ է: Չնայած, որ մտածում եմ, թերությունը որն ա, թերությունների կոմպլեքս փաթեթ ա![]()
Բյուր ջան, իսկ պրոկրաստինացիան /ձգձգամոլությունը/, որպես թերություն ներկայացնելը ճի՞շտ է, թե դա չի համարվում թերություն, դա ուրիշ երևույթ է: Չնայած, որ մտածում եմ, թերությունը որն ա, թերությունների կոմպլեքս փաթեթ ա![]()
Ահավոր սնահավատ եմ,մեկ-մեկ ստում եմ,նեռվային եմ![]()
enna (27.05.2014)
Ես անթերի եմ, էս թեմայում գրառում չեմ կարա՞ անեմ փաստորեն![]()
Աշխատանքի ընդունելուց հարցնում են "որո՛նք են քո թերությունները", եդ ո՞ր մոլորակում… Վաու, ինձ եսքան ժամանակ ա չեն հարցրել, որ հարցնեն կասեմ՝ շատ եմ խմում ու հերիք չի խմում եմ, մի հատել չափս չեմ ճանաչում, ու հերիք չի չափս չեմ ճանաչում մի հատել սկսում եմ ինձ երկբևեռ փսիխոզ ունեցողի՝ մանիակալ փուլում, պես պահել ու մոտս "փիլիսոփայական ինտոքսիկացիա" ա սկսում…
Համել մարդիկ սիրում են ցույց տալ, որ իրանք տարբերվում են հասարակությունից ՝ այ թե ինչի դրական հատկանիշներին "չափազանց" բառը ավելացնելով` չգիդեմ:
Vitam regit fortuna, non sapientia.
ես ձեր բոլոր թերությունների կծիկն եմ
Սխալներն էլ ինձ վրա են սովորում, տենց բաներ
Բայց լավն եմ (բալանսի համար)![]()
Ich hab' keine Lust.
Alphaone (27.05.2014)
Որ ցուցակս բացեմ, չի տեղավորվի էս թեմայում :/
The cake is a lie.
մարդագայլուկ (28.05.2014)
Ես էս թեմայից բան չհասկացա։ Սկզբում կարծես ուրիշ բան էր, հետո լրիվ գնաց աշխատանքի ընդունվելու հարցազրույցների ժամանակ թերությունների մասին հարցի ճիշտ ու սխալ լինելու ուղղությամբ... Հիմա էն սկզբնական նպատակը դեռ ուժի մե՞ջ ա, թե՞ մենակ հարցազրույցների համատեքստում ա քննարկվելու։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Mephistopheles (28.05.2014)
Mephistopheles (28.05.2014)
Շատ թերություններիցս որոշեցի նշեմ ինձ ես պահին անհանգստացնողը: Մարդ ես՝ մեկել օգնեք: Անինքնավստահության ենթատեսակ ա, ըստ իս: Ուրեմն ես չեմ կարողանում երթուղային կամ գրադարանում բարձր խոսացող կանանց խնդրել, որ ցածր խոսան/ որ երեխեն մոտ տաս տարեկան( հիմնականում կամպյուտռանոցում ա լինում տենց բաներ ) չծիխի, ուզում եմ իրան երկար լեկցիա կարդամ, գնամ տերերին ասեմ, որ թույլ չտան նման երևույթներ, ենել ներքին լիքը ձայներ տարբեր փաստեր են բերում ու մինչև ես կողմնորոշվում եմ արդեն ուշ ա լինում(չէ ես հրամայողական կամ մեկնաբանական ցնորք չունեմԲյուր)/ փողոցում երեխուն ծեծողին չեմ կարում դիտողություն անեմ կամ եսել իրան ծեծեմ/ թքող տղամարդկանց ասեմ, որ իրանք ուղտ են ու տենց բաներ: Ըստ իս սա մեծ թերություն ա
![]()
Vitam regit fortuna, non sapientia.
Կարծում եմ՝ մարդն ընդհանուր առմամբ հակված չի իր իսկական թերությունները խոստովանելու երկու հիմնական պատճառով.
1. վախենում է իր թերություններով հիասթափեցնել դիմացինին։
2. վախենում է, որ դիմացինը կարող է իր դրանք իր դեմ օգտագործել։
Համաձայնեք, որ երկուսն էլ բավական հիմնավոր պատճառներ են, ու չխոստովանելը միանգամայն հասկանալի ինքնապաշտպանական մղումներով է պայմանավորված։ Մարդը միշտ հույս է ունենում, որ իր թերությունները կկարողանա թաքցնել, որ դրանք չեն նկատվի դիմացինի կողմից, ու վերևում նշածս մտավախությունները չեն իրականանա։ Ուրիշ բան, որ որոշ թերություններ թաքցնել հնարավոր չի. ինչպես ասում են, ասեղը պարկում չես թաքցնի։
Թաքցնել կոչվածն էլ իր հերթին շատ հարաբերական է. օրինակ՝ ո՞նց ենք որոշում՝ մարդը թաքցնում է իր թերությունները, թե ուղղակի փորձում է հաղթահարել դրանք, ազատվել դրանցից։ Ես, օրինակ, երբ վերին աստիճանի հավասարակշռված ու զուսպ պահվածք եմ դրսևորում, իմ խորին համոզմամբ, ոչ թե էդ պահերին ձևանում եմ էդպիսին, այլ փորձում եմ, ջանում եմ էդպիսին լինել, ու շատ դեպքերում հաջողվում է։ Բայց, օրինակ, իմ անզուսպ պահվածքը տեսած մարդը կարող է համարել, որ էն ժամանակ, երբ ես զուսպ ու հավասարակշռված եմ, ուղղակի ձևացնում եմ, թե էդպիսին եմ։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ