Հանդուրժողականության սահմաններ

[Chuk]

Գերմանիայում պետությունը թմրամոլներին մուրացկանություն անելու օֆիցիալ «իրավունք» ա տալիս. իրանց էտ «վկայականը» դոշին քաղաքային տրանսպորտով շրջում են, փող են խնդրում, բավականին, կիրթ բարևելով, մերժվելու դեպքում հաճելի օր մաղթելով, մարդիկ էլ երբեմն հետները զրույցի են բռնվում, շատ նորմալ. չնայած դեմքներից երևում ա, որ մինչև ոսկորները խրված են ու հազիվ են ոտքի վրա կանգնում: Նման իրավիճակներում նախկին ԽՍՀՄ-ականերին շատ հեշտ կարող ես տարբերել, գլուխները թեքում են ու բանատեղ չեն դնում: Ինչ մեղքս թաքցնեմ, մեկ-մեկ ես էլ եմ ավտոմատ նման ձև վարվում, լավ չի:

Սաջի ջան, հավանական ա, որ ես էլ նման իրավիճակում մի քանի բառ կփոխանակեմ:

Եթե մի տեղ սեղանակիցներիցս մեկը թմրամոլ լինի, սեղանից վեր չեմ կենա գնամ, իրա հետ էլ նորմալ կշփվեմ, ընդ որում որևէ կերպ ցույց չտալով վերաբերմունքս:

Եթե Աստված չանի, մտերիմներիցս մեկը լուրջ թմրամոլ դառնա, երես չեմ թեքի, հակառակը, նման դեպքում իմ մեղավորությունն էլ կտեսնեմ, որ ժամանակին չեմ նկատել ու դեմն առել, կփորձեմ կողքին լինել:

Չգիտեմ, գրածս երևի ինչ-որ շատ ռադիկալ բան էր թվացել: Ընդամենը գրել էի, որ կխուսափեմ նման շփումներից, ոչ թե չորով չեմ շփվի, եսիմ ինչ կանեմ: