Վերջերս մի երկու հոգու Ask.fm–ում էս թեմայով հարց էի տվել, հետո մտածեցի, որ սրա վերաբերյալ շատերի կարծիքը հետաքրքիր կլիներ կարդալը։
Էստեղ նկարագրեք ձեզ համար իդեալական (կամ դրան հնարավորինս մոտ) կյանքը (միջավայրը, պայմանները, շրջակայքը, մարդկանց, ձեր զբաղմունքը, կարգավիճակը և այլն)։
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 28.04.2014, 17:24:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Իմ պատկերացրած իդեալական կյանքը հետևյալն է: Յուրաքանչյուր իդեալական կյանք ապրող երիտասարդ պետք է
- 18 տարեկանից սկսած ապրի ծնողներից առանձին` ունենալով սեփական անձնական կյանքը
- Աշխատի շաբաթը 5 կամ 6 օր` օրեկան 6-7 ժամ
- Ստանա աշխատավարձ, որը կբավարարի իր կարիքները հոգալուն, և այդ առումով ոչ մեկից կախում չունենա
- երեկոները անցկացնի ընկերական շրջապատում` մշտապես կազմակերպելով հետաքրքիր միջոցառումներ
- Շաբաթ կիրակի օրերը օգտագործի լիարժեք հանգիստ վայելելով` այցելելով ժամանցի վայրեր
-Ունենա սիրած ֆուտբոլային ակումբը և հնարավորություն ունենա մասնակցելու ակումբի հանդիպումներին: Ունանա սիրված երգիչ/երգչուհի և հնարավորություն ունենա մասնակցելու նրա համերգներին:
- Ամիսը գոնե մեկ անգամ կարողանա իրեն թույլ տալ ճանապարհորդել
- Լինի առողջ, և զբաղվի ակտիվ սպորտով
- Ունենա սեփական ուժերով վաստակած սեփական մեքենա
- Չունենա ոչ մի քաղաքական հայացք: Գոհ լինի իր երկրի իշխանություններից:
- Կարողանա նվագել ինչ որ երաժշտական գործիք, ու ունենա երգելու կարողություն և կարողանա զարմացնել ընկերներին և ծանոթներին` երեկոների գլխավոր հերոսը դառնալով:
- Սիրի ու լինի սիրված:
Arpine (03.10.2016), boooooooom (29.04.2014), Smokie (28.04.2014), Մ Մ (20.05.2014), Նիկեա (23.08.2016)
Եթե գրեմ իմ պատկերացմամբ իդեալական կայնքը ու ժամանակին ապրեմ էդ կայնքով,էդ ժամանակ արդեն ինձ համար իդեալական չի լինի:Իդեալական կարող են միայն լինել անցյալի պահերը և ապագայում սպասվող պահեր,ըայց երբ անցյալում էդ պահերը ապրել ենք էդ ժամանկ մեր համար իդեալան չեն եղել դրանք ու երբ կապրենք էդ սպասվող ապագայի պահերը էդ ժամանակ էլ իդեալական չեն լինի:Երևի
Պետք չի «իդեալական» բառն էդպես բառացի ընկալել։ Բոլորս էլ գիտենք, որ կյանքում իդեալական ոչինչ չկա։ Տվյալ դեպքում խոսքը կոնկրետ մեզ համար նախընտրելի (ընդհանուր առմամբ հաճելի, իմաստալից, հետաքրքիր, գոհացուցիչ և այլն) կյանքի, ապրելակերպի մասին է։ Ու դա, բնականաբար, ամեն մեկի համար խիստ տարբեր կարող է լինել, էնպես որ ընդհանրացնել էլ չարժե։Յոհաննես-ի խոսքերից
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 28.04.2014, 18:51:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Առանց երկար-բարակ մտածելու ասեմ, որ ինձ համար իդեալական կյանք ունենալու համար առաջին հերթին պետք է անկախություն: Ընդ որում անկախություն ասելով չեմ հասկանում միայն առանձին ապրելն ու ֆինանսապես որևէ մեկից կախված չլինելը: Օրինակ ես անկախ եմ, երբ իմ գիտակցված ու ոչ ոքի չվնասող քայլերի/արարքներիի համար որևէ մեկին հաշվետվություն տալու պարտավորության զգացում չունեմ: Այլ կերպ ասած` գլուխս բարձր, համարձակորեն ու «անամոթաբար» կայացնում եմ սեփական կյանքիս վերաբերյալ որոշումներ: Երբ երբեմն որոշումներս հարմարեցնում եմ շրջապատի «կապրիզներին», դրանից առաջին հերթին ինքս ինձնից եմ հիասթափվում:
Հաջորդ գլխավոր նախապայմանը անընդհատ կրթվելու, զարգանալու հնարավորություն ու դրա համար նաև համապատասխան միջավայր ունենալն է:
Էս հիմքի վրա լիքը մանր մունր ատրիբուտներ եթե ավելացնենք, ասենք` հարմարավետ բնակարան մեծ, զբաղված քաղաքի կանաչապատ արվարձանում, մաքուր օդ, փոքրիկ գրադարան լիքը գրքերով, որոնց կեսը դեռ չես կարդացել, տանը շուն կամ փիսո, գիտության հետ կապված աշխատանք, փախած լեզուներ սովորել, նկարել, մեկ-մեկ ճամփորդել ու տարբեր մշակույթներ ուսումնասիրել, արշավների գնալ անտառներում ու լեռներում, ընկերների հետ հանդիպել/դուրս գալ, անծանոթ քաղաքներում մոլորվել - երևի թե կլինի ինձ համար ամենաիդեալական կյանքը
“My God - it's full of stars!”
Նենց հետաքրքիր ա, որ սաղիս իդեալական կյանքերը բավական նման են իրար
Էստեղ տեղադրում եմ ask.fm-ի պատասխանս:
Ինձ համար իդեալական ապրելակերպի ամենակարևոր նախապայմանն անկախությունն է՝ լինի դա ֆինանսական, ֆիզիկական, թե հոգեկան: Այսինքն, իմ իդեալական կյանքում ես պիտի ապրեմ իմ սեփական անկյունում, որը կապ չունի վարձել եմ, թե իմ սեփականությունն է, կարևորը՝ ծնողներիցս անկախ եմ, ու ես պիտի որոշեմ երբ սնվեմ և ինչ սարքեմ (հետևաբար բուսակերության հետ կապված պատերազմներ չեն լինի):
Հաջորդ կարևոր պայմանը մաքուր օդն ու բնությունից ոչ շատ կտրված լինելն է: Ասենք, Երևանի պես տեղում ուղղակի սարսափների է հասնում բնությունից կտրվածությունը, իսկ Կոպենհագենում, չնայած մայրաքաղաք լինելուն ու չնայած Երևանի չափ բնակչությանը, բնությունից կտրվածություն կամ օդի պակաս չեմ զգում:
Անցնենք շրջապատին: Մեկ-մեկ մտածում եմ, որ երևի լավ կլիներ բոլոր ժամանակների տարբեր երկրներում գտած ընկերներս հավաքվեին մի տեղում, երբ ուզեինք, հանդիպեինք: Բայց մյուս կողմից, էդպես էլ կյանքի հետաքրքրությունը կկորեր, սպասումը կվերանար, հաճույքը կպակասեր: Դրա համար կասեի, որ շրջապատումս լավ կլիներ, որ լինեին ինձ նման մտածող մարդիկ: Էնպես չի, որ ես անհանդուրժող եմ մյուսների նկատմամբ: Ուղղակի բանավեճերն ահագին էներգիա են խլում:
Զբաղմու՞նքս: Ես միշտ ասել եմ՝ ինձ համար իդեալական աշխատանքը կրթության, գիտության ու կլինիկայի համատեղումն է, բայց առայժմ չեմ կարողացել դրան հասնել ու երևի երբեք էլ չհասնեմ: Փակագծերը բացեմ, թե դա ինչ է. դասավանդում համալսարանում, գիտական աշխատանքով զբաղվել ու միևնույն ժամանակ հիվանդների հետ աշխատել: Իդեալական աշխատանքային ժամերը՝ իննից չորսը, տրանսպորտի միջոցը՝ հեծանիվ:
Մնացած ժամանակս էլ կուզենայի լցնել ընթերցանությամբ, յոգայով, լեզուներ սովորելով, ճամփորդելով, գրելով, համերգներ գնալով, հյուրեր ընդունելով:
Իսկ վերջում՝ ամենահավեսն էն է, որ ինչ-որ առումով, թեև ոչ հարյուր տոկոսանոց, բայց բավական մոտ կյանք կարծես ստացել եմ: Իսկ ամենատխուրն էն է, որ էս կյանքը ոչ մի կերպ Հայաստանում հնարավոր չի:
Բյուր, ոնց որ պլագիատ լինիՆենց հետաքրքիր ա, որ սաղիս իդեալական կյանքերը բավական նման են իրար
Էստեղ տեղադրում եմ ask.fm-ի պատասխանս:
“My God - it's full of stars!”
Alphaone (29.04.2014)
Ո՞վ ա ումից պլագիատ արելԲյուր, ոնց որ պլագիատ լինի
քոնը ավելի հին ա, դուրս ա գալիս ես քեզնիցՈ՞վ ա ումից պլագիատ արել
“My God - it's full of stars!”
հա լավ, երևի դու էլ համահեղինակ եսքոնը ավելի հին ա, դուրս ա գալիս ես քեզնից
Alphaone (29.04.2014), մարդագայլուկ (28.04.2014), Յոհաննես (28.04.2014)
հաաահա լավ, երևի դու էլ համահեղինակ ես
“My God - it's full of stars!”
օրա մէ բանի անունը օր կյանք է, ըդիգ չի կրնա իդեալական էղնի
Mephistopheles (29.04.2014), S.L.V. (23.08.2016)
Ask.fm–ում էջ չունեմ, բայց էստեղ գրեմ
1. Պետք է լինել առողջ եւ ունենալ գումար առողջության համար ոչ միայն քո այլ նաեւ հարազատների պարագայում:
2. Պետք է ունենալ սեփական մեծ տուն, սեփական ավտոմեքենա ու լիքը սիրուն շորեր
3. Պետք է տարին գոնե երկու անգամ ճանապարհորդել
4. Պարել կամ զբաղվել որեւէ սպորտով
5.Կնոջ համար կարեւոր է սիրող, գնահատող ու հավատարիմ ամուսինը եւ ճուտիկները՝ հատկապես եթե զույգ է ծնվում ու միանգամից աղջիկ ու տղա
6. Պետք է ունենալ աշխատանք, որից դու ոչ միայն լավ եկամուտ ես ստանում, այլ նաեւ հաճույք
7. Պետք է միշտ սովորելու հնարավորություն ունենալ՝ լինի դա բուհ, թե սովորական ֆոտոյի դասըթացների մասնակցելու հնարավորություն
8. Ինձ համար շատ կարեւոր է ամիսը մեկ պրոֆեսիոնալ ֆոտոսեսիա ունենալ իդեալական կյանքի համար
9. Հա մեկ էլ լիքը միրգ ու բանջարեղեն տարվա ցանկացած եղանակին:
10. Մեկ էլ, որ որտեղ ապրում ես տաք լինի, ցուրտ չլինի
11. Մեկ էլ մի հատ շունիկ, լաբրադոր կամ լայկա
12. Մեկ էլ ընկերներին տեսնելու հնարավորություն ու Հայաստան...
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
E-la Via (30.04.2014), Smokie (29.04.2014), Նուշություն (03.05.2014)
1. Ազատությունն ու բնությունը: Էն որ ոչ մի անցորդի համար տարօրինակ չի դիտվի դեմքիդ փայլող հիացմունքի ժպիտը:
2. Լավ, հաճելի շրջապատը:
3. Համերգներ, համերգներ, համերգնե՜ր:
4. Սիրածդ գործին նվիրվելը՝ (c) «Երջանկության մեխանիկա» (Ազատ Գասպարյան):
5. Ապագայի ոչ վիրտուալ կանխատեսումը, գոնե որոշ չափով՝ անորոշության պակասը:
6. Ժամանակ սպանելու հնարավորություն գտնելուց չուրախանալը: Միշտ ձեռքիդ տակ մի զբաղմունք պետք է ունենաս:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Յոհաննես (29.04.2014)
Երեկ ինձ էլ էս հարցը տվեցին։ Քիչ առաջ պատասխանեցի կայքում, էստեղ էլ եմ դնում.
Ինձ համար իդեալական կյանքը Հայաստանում է՝ Երևանից հեռու գտնվող էկոավանում, որը հիմնել ենք մի խումբ համախոհներով՝ առողջ ապրելակերպի մեր պատկերացումներին համապատասխան։ Էնտեղ, իմ ընտանիքից բացի, նաև եղբորս, քրոջս ընտանիքներն են ապրում, ծնողներս, ինչպես նաև մի քանի մտերիմ ընկերներ՝ իրենց ընտանիքներով։ Էկոավանում առողջ ապրելակերպը բնական ու համատարած երևույթ է։ Ընտանիքս ունի ոչ շատ մեծ, բայց հարմարավետ տուն, մեծ (մոտ 1 հեկտար) հողատարածքով, որտեղ համ ծաղիկներ են աճում, համ լիքը մրգատու ծառեր ու հնարավոր այլ բարիքներ։ Կա նաև մի քանի հավես տաղավար։
Տանը ես ընդարձակ ու լուսավոր արվեստանոց ունեմ, որտեղ կարող եմ հանգիստ ստեղծագործել։ Ինտերնետ էլ կա անպայման։ Մեր հողատարածքում ունենք նաև հյուրերի համար նախատեսված տնակ՝ մի քանի սենյակով, որտեղ պարբերաբար վարձով մնում են ինչպես Հայաստանի այլ վայրերից, էնպես էլ արտասահմանից եկած հյուրեր։ Սենյակներն անձամբ ես եմ ձևավորում ու պատրաստում ու դա անում եմ շատ հավեսով
Էս ամենի հետ մեկտեղ, էկոավանում կա ուրիշի անձնական տարածքի նկատմամբ մեծ հարգանք, ու ոչ ոք անհարկի չի ներխուժում ուրիշի անձնական տարածք։ Բացի տիրող մտայնությունից, դրան նպաստում է նաև յուրաքանչյուր ընտանիքին պատկանող հողատարածքի մեծությունը։
Էկոավանում նաև կազմակերպվում են զանազան խմբակներ, ստեղծագործական կարողությունները խթանող դասընթացներ։ Ընդհանրապես միշտ համարել եմ, որ դասավանդելը հեչ իմ գործը չի. ոչ սիրում եմ, ոչ էլ առանձնապես լավ եմ էդ գործից։ Բայց հիմա որ մտածում եմ, ստեղծագործական ոլորտում հաճույքով կդասավանդեի ու, կարծում եմ, լավ կստացվեր։ Նաև ակտիվ ստեղծագործում եմ։ Գրում էլ եմ։ Նույնիսկ հաջողացնում եմ գիրք հրատարակել
Ամուսինս էլ համ գիտությամբ է զբաղվում, համ ֆիզիկա է դասավանդում էկոավանում։ Ազատ ժամանակ նաև զբաղվում է իր հին հոբբիով՝ արծաթագործությամբ։
Երևան այցելում ենք ամիսը մեկ՝ մոտավորապես 3-5 օրով՝ կախված հանգամանքներից։ Հա, Երևանում էլ մի փոքրիկ բնակարան ունենք
Էկոավանում նաև հատուկ ֆոնդ ունենք, որի միջոցով պարբերաբար օգնում ենք կարիքավորներին (Երևանում ու տարբեր շրջաններում ապրող. էկոավանում կարիքավորներ չկան)։
Երեք կամ չորս երեխա ունենք։ Ցանկալի է՝ երկու տղա, երկու աղջիկ։ Բոլորս առողջ ենք ու էներգիայով լի։ Անկախ իրենց մյուս նախասիրություններից ու ընտրելիք մասնագիտությունից՝ բոլոր երեխաներս էլ արվեստասեր են ու ոչ միայն տեսական մակարդակով։
1-2 տարին մեկ ընտանիքով գնում ենք ճամփորդության՝ որևէ նոր երկիր տեսնելու։
Այցելուներ ընդունելու գրաֆիկը պիտի շատ լավ կազմակերպված լինի, էնպես, որ այցելուներն անընդհատ չլինեն։ Ճիշտ է, նրանք հենց մեր տանը չեն մնում, բայց օգտվում ենք նույն բակից ու այգուց։ Ես մարդկանց սիրում եմ, բայց նաև վատ եմ լինում ինչպես միանգամից շատ մարդկանց ներկայությունից, էնպես էլ ուրիշ (ընտանիքից դուրս) մարդկանց երկարատև ներկայությունից (անկախ քանակից ու որակից)։ Գոնե ժամանակ առ ժամանակ մենակ լինելն ինձ համար գրեթե կենսական կարևորության հարց է։ Հակառակ դեպքում դիսկոմֆորտի մեջ եմ ընկնում։ Մի խոսքով՝ երկու շաբաթ այցելու ունենալուց հետո մի էդքան ժամանակ էլ այցելուներ չենք ընդունում։Բայց ընդունելիս էնպես ենք անում, որ իրենց ջերմ (ընտանեկան) ու հարմարավետ միջավայրում զգան։
Բացի մի քանի ամենամտերիմ ընկերներից, որոնք էկոավանում ապրելու շնորհիվ հասանելի հեռավորության վրա են ապրում, Երևանում կամ մարզերում ապրող ընկերներիս էլ ամիսը մեկ այցելում են մեզ։ Բայց քանի որ ես գերադասում եմ ամեն մարդու հետ առանձին շփվել, նրանցից յուրաքանչյուրն առանձին է գալիս, որոշ մարդկանց դեպքում մեկ–մեկ բացառություններ լինում են։ Մի խոսքով՝ ամիսը մեկ մի ընկեր/ընկերուհի է մեզ այցելում ու մի քանի օր մնում մեզ մոտ։ Էդպիսի շփումն ինձ լրիվ բավարարում է։ Դե, վիրտուալն էլ կողքից միշտ լինում է։ Բայց սովորաբար կոմպի առաջ օրական երկու ժամից ավել չեմ անցկացնում։
Հուսով եմ՝ շատ չձանձրացաք։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Alphaone (30.04.2014), Arpine (03.10.2016), boooooooom (29.04.2014), E-la Via (30.04.2014), Smokie (30.04.2014), Vardik! (01.05.2014), Արէա (29.04.2014), մարդագայլուկ (29.04.2014), Նիկեա (23.08.2016)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ