Մասնակցելու եմ ու քվեարկեմ «ԱՅՈ»
Մասնակցելու եմ ու քվեարկեմ «ՈՉ»
Չեմ մասնակցելու
Իրավունք չունեմ մասնակցել
Ապեր, սպասի, էտ հեչ քաղաքական չի, նույնիսկ սահմանադրական չի: Առաջարկում եմ համագործակցել էս անգամ Լֆիկի հետ: Փող ունի, էշ ա, շատ հայաստանակենտրոն ա, կարա համակարգի դեմ պայքարի գործիք լինի, ու կա հավանականություն, որ էս անգամ հաջողության կհասնեք: Պետք ա փորձել Չուկ ջան, քաղաքականություն ա:Chuk-ի խոսքերից
Իրականում տարբերությունները շատ-շատ են, սկսած օրինակ նրանից, որ դոդը լավ կամ վատ, բայց կուսակցություն (կարդա՝ թիմ) ուներ, որը նաև ահագին ներկայություն ուներ ԱԺ-ում, ու ճիշտ ա, իրանք բոլորն էլ կոնկրետ իմ համար վարկաբեկված մարդիկ էին (են), բայց հնարավոր լինում էր ինչ-որ նպատակների ծառայեցնել ու եթե պրոցեսը մինչև վերջ հնարավոր լիներ ուզած տարբերակով տանել, էդ գործոնի օգնությամբ ավելի շատ բանի կլիներ հասնել։ Սա նախաբան, ցույց տալու համար բերածդ օրինակի անհտեղիություն-անհամաչափությունը։ Սակայն, Տրիբուն ձյա, ամեն դեպքում, եթե իմանամ, որ կա փոքր շանս՝ լֆիկին ինձով անելու ու իրա փողերը սերժիկի դեմ պայքարում օգտագործելու, ես կգնամ էդ քայլին, ոչ թե գերբարոյականի կերպար սարքած կնստեմ։ Ու կարծում եմ, որ եթե տենց շանս լինի, մենակ հիմարը կհրաժարվի այն օգտագործել։ Ուրիշ հարց, որ եկած բոլոր ազդակները փաստում են, որ տենց շանս չկա։
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Հետաքրքիր է, ո՞նց է օգտագործվելու փողը Սերժիկի դեմ պայքարում։ Եթե փողն է պայքարի միջոցը, ապա հազիվ թե Սերժի հետ կարելի է փողով մրցակցել։
Ինձ թվում է պայքարի միջոցները պետք է լինեին ճշմարտանման փայլուն գաղափարները, ազնվությունն ու սկզբունքայնությունը, որոնք որ ներկա իշխանությունների մոտ բացակայում են։
Si vis pacem, para bellum
Տրիբուն (23.09.2015)
Շատ ռոմանտիկ ազգ ենք է
Վիշ ջան, շատ հազվադեպ են դեպքերը, երբ մի վայրկյանում, առանց նախապես պլանավորել-պատրաստելու, մարդիկ պայքարի են դուրս գալիս: Սա ոչ թե Հայաստանում, այլ՝ աշխարհում: Մնացած բոլոր դեպքերում պայքարի համար (որն այո, ցանկալի է լինի հանուն փայլուն գաղափարների, ազնվության ու սկզբունքայնության) պետք է երկար ու հետևողականորեն նախապես պատրաստվել: Իսկ դրա համար, ինչքան էլ որ տարօրինակ է, գումար է պետք, որոշ դեպքերում շատ գումար, սկսած տարածքների, դահլիճների վարձակալությունից, ոմանց անհրաժեշտ վարձատրումից (իրավաբաններ, հաշվապահներ և այլն), մինչև ակցիաների նախապատրաստման գովազդային նյութերի, ակցիաներին ու մնացած գործողություններին անհրաժեշտ տեխնիկայի, տրանսպորտային միջոցների, այլնի համար:
Ու ի դեպ որևէ իրեն հարգող քաղաքական ուժ կամ նախաձեռնություն երբևէ չի թաքցրել, որ պետք են ֆինանսներ էս ամեն ինչի համար: Զուտ էնտուզիազմի, համակիրների բարի կամքի ու նվիրատվությունների դրա թողնելը գեղեցիկ ու ռոմանտիկ է, բայց բացարձակ անկենսունակ: Նույն 2007-2008-ի շարժմանը ոչ մեկի համար գաղտնի չէր, որ Գռզոն (ու ոչ միայն ինքը) էդ ֆինանսավորողի դերում էր: Նույն բուրժուադեմոկրատականի դեպքում երբեք չի թաքցվել, որ այո, հիմնական պատճառներից մեկը հենց դա է: Ցավոք էսօր ՀԱԿ-ն ու մյուս ընդդիմադիր կուսակցությունները չունեն անհրաժեշտ ֆինանսական միջոցներ, ու եթե կողքից կարողանում ես նման կանալ գտնել, ընդամենը հիմարություն ա «վեհ գաղափարներին» հենվելով դրանից հրաժարվելը: Եթե իհարկե էդ ֆինանսը չի տրվում քեզ քո պայքարից շեղելու, այլ նպատակի, արժեքների ծառայեցնելու համար:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Չէ իրար չհասկացանք։ Պայքարը ոչ թե պիտի լինի հանուն փայլուն գաղափարների, ազնվության ու սկզբունքայնության, այլ պայքարողները պիտի լինեն փայլուն գաղափարների տեր ազնիվ ու սկզբունքային։ Իսկ դրա համար փող պետք չի, գլուխ ա պետք։ Իսկ դահլիճ վարձելու, լիմուզիններով ֆռֆռալու, ռելկամ անելու ու մնացածի համար կարծում եմ չարժի օլիգարխների փեշերից կախվել, որովհետև դրանով սաղ փայլուն գաղափարները քաքմեջ են լինում ։ՃՇատ ռոմանտիկ ազգ ենք է
Վիշ ջան, շատ հազվադեպ են դեպքերը, երբ մի վայրկյանում, առանց նախապես պլանավորել-պատրաստելու, մարդիկ պայքարի են դուրս գալիս: Սա ոչ թե Հայաստանում, այլ՝ աշխարհում: Մնացած բոլոր դեպքերում պայքարի համար (որն այո, ցանկալի է լինի հանուն փայլուն գաղափարների, ազնվության ու սկզբունքայնության) պետք է երկար ու հետևողականորեն նախապես պատրաստվել: Իսկ դրա համար, ինչքան էլ որ տարօրինակ է, գումար է պետք, որոշ դեպքերում շատ գումար, սկսած տարածքների, դահլիճների վարձակալությունից, ոմանց անհրաժեշտ վարձատրումից (իրավաբաններ, հաշվապահներ և այլն), մինչև ակցիաների նախապատրաստման գովազդային նյութերի, ակցիաներին ու մնացած գործողություններին անհրաժեշտ տեխնիկայի, տրանսպորտային միջոցների, այլնի համար:
Ու ի դեպ որևէ իրեն հարգող քաղաքական ուժ կամ նախաձեռնություն երբևէ չի թաքցրել, որ պետք են ֆինանսներ էս ամեն ինչի համար: Զուտ էնտուզիազմի, համակիրների բարի կամքի ու նվիրատվությունների դրա թողնելը գեղեցիկ ու ռոմանտիկ է, բայց բացարձակ անկենսունակ: Նույն 2007-2008-ի շարժմանը ոչ մեկի համար գաղտնի չէր, որ Գռզոն (ու ոչ միայն ինքը) էդ ֆինանսավորողի դերում էր: Նույն բուրժուադեմոկրատականի դեպքում երբեք չի թաքցվել, որ այո, հիմնական պատճառներից մեկը հենց դա է: Ցավոք էսօր ՀԱԿ-ն ու մյուս ընդդիմադիր կուսակցությունները չունեն անհրաժեշտ ֆինանսական միջոցներ, ու եթե կողքից կարողանում ես նման կանալ գտնել, ընդամենը հիմարություն ա «վեհ գաղափարներին» հենվելով դրանից հրաժարվելը: Եթե իհարկե էդ ֆինանսը չի տրվում քեզ քո պայքարից շեղելու, այլ նպատակի, արժեքների ծառայեցնելու համար:
Փողոցում ելույթ ունենալու բարձրախոսներ կարելի է մի տեղից կպցնել, ֆեյսբուքն էլ ձրի ա։ Ժողովուրդն էլ արդեն ռեկլամներով կուտ չի ուտում։
Si vis pacem, para bellum
Տրիբուն (23.09.2015)
Զարմանում եմ քո էս գրառման, ու Տրիբունի դրան լայք տալու վրա: Լուրջ մարդ եք ի վերջո: Քաղաքականությունից հասկացող որևէ մեկը չի կարող չհասկանա ֆինանսների կարևորությունը: Դեմ լինել, որ ասենք Լֆիկը էդ գումարը տա, հասկանալի ա տեսակետ ա, չնայած՝ քաղաքականապես ոչ հասուն: Բայց ընդհանրապես հերքել դրանց կարևորությունը, պարզապես աբսուրդ ու խնդալու ա:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ