Սահմանադրության փոփոխության հանրաքվե - 2015

[StrangeLittleGirl]

Երկար թեմա ա: Փորձեմ կարճ: Նախ ֆիքսենք, որ ռազմական գործողությունների, պաշտպանության ու տենց բաների կազմկերպումը միայն ուժային կառույցների գործը չի, դրան ներգրավվում ա նաև նարքին գործերին վերաբերող ու արտաքին գործերին վերաբերող հարցերը: Ճիշտ մարտավարությունների ընտրումը ոչ միայն պատերազմական գործողություններն են, այլև դրանք ճիշտ ժամանակին իրականացնելը կախված ոչ դիվանագիտական ու լիքը ուրիշ հարցերի հետ: Անհրաժեշտ ա մի մարդ, ով կառավարում ա էս ամեն ինչը: Հետո անհրաժեշտ ա մի մարդ, ով կարող ա բանակի բոլոր ղեկավարներին հրահանգներ տա, ով պատասխանատվություն վերցնի էս կամ էն գործողության համար: Բնական ա, որ էդ մարդը տարբեր խորհրդականների կարծիքներ ա լսելու, նաև էդ ա իրան գերագույն գլխավոր հրամանատար դարձնում: Բայց պետք ա մեկը, ով էդ խորհուրդները լսելով որոշումն ընդունում ա՝ ճիշտ կամ սխալ:

Չգիտեմ, ցաքուցրիվ գրեցի, եթե չբավարարեց, հետո ավելի մանրամասն կգրեմ:

Մի հատ վերացական օրինակ բերեմ պատկերացնելու համար: Վերցնենք ասենք վարչապետին ու իմանանք, որ ինքը առանձնապես պատասխանատվություն չի կրում պաշտպանության համար, որտև տենց ֆունկցիա պետք ա դրվեր գլխավոր գերագույն հրամանատարի վրա: Ասենք պաշտպանության նախարարը գալիս ա, ու ասում ա, որ էս-էս ու էս խնդիրները, մարտահրավերները քննարկելով եկել են նրան, որ պետք ա էսքան գումար տրամադրել էսինչ զենքերը ձեռք բերելու, էստեղ սենց զորամասեր սարքելու, սենց դիրքեր փորելու ու չգիտեմ էլ ինչի համար: Վարչապետը իրա խելքով որոշում ա, որ չէ, չարժի, ու չի տալիս էդ ֆինանսավորումը: Բայց ինքը պատասխանատու էլ չի: Ինքը չի պատկերացնում էդ գործից, որտև համապատասխան մյուս կառույցները համապատասխան զեկույցները ու խորհուրդները չեն տալիս: Իրան մնում ա հավատալ կամ չհավատալ ՊՆ նախարարին, որը հեշտ փոխովի պաշտոն ա: Ներս ջան, ստեղ ամուր ձեռք ա պետք, ով բոլոր հարցերում իրավասու ա ու վերջնական որոշումների իրավունք ունի, ով տեղյակ ա բոլոր ռազմավարական ու մարտավարական ծրագրերին:

Ի՞նչ պարտադիր ա, որ էդ մարդը նախագահը լինի: Կարա նույն պաշտպանության նախարարը գա նախագահին ասի էս ու էս ա պետք, նախագահն էլ լինի դեբիլի մեկը (ինչը հեչ զարմանալի չի), ասի՝ չէ: