Առանց Մեֆի, ինչպես խաշը առանց տոտիկի
1–ին տարբերակ. «Սիփան-Շուրիկ»
2–րդ տարբերակ. «Սովորական պատմություն»
3–րդ տարբերակ. «Թարսի բան»
4–րդ տարբերակ. «Անցումներ»
5–րդ տարբերակ. «ՎԱԶՔ»
6–րդ տարբերակ. «ՍԿԱԼՊ»
7–րդ տարբերակ. «Ոստիկանը»
8–րդ տարբերակ. «Փոքր դասամիջոց, Մեծ Դաս...»
9–րդ տարբերակ. «ԼՌՈՒԹՅԱՆ ՀԵՏՔԸ»
10–րդ տարբերակ. «Սեր առաջին համբույրից»
11–րդ տարբերակ. «Կյանքը գորգի վրա»
12–րդ տարբերակ. «Գնդեր»
13–րդ տարբերակ. «Սիմոնն ու Բարդին»
14–րդ տարբերակ. «Գենեզիս»
15–րդ տարբերակ. «Ինչո՞ւ»
Առանց Մեֆի, ինչպես խաշը առանց տոտիկի
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Mephistopheles (10.04.2014)
հասուն չէր պատմվածքը, դեռահասի սենց ասեմ բերանով էր գրած, լրջություն չկար, կարելի էր գոնե վերջում փոխել երբ հայտնվեց ամուսինն ու երեխան, կոնտրաստ լիներ, կամ ասենք ամբողջ պատմությունը էդ տոնով գրած լիներ, որ ստացվեր հերոսուհին վերանայում ա իր անցյալը գնահատում արժեքները: Բայց սենց կարդում կարդում ես, ու անտարբեր ես մնում, նենց տպավորություն ա որ անին մտավոր ունակություններվ մնացել ա պատմության սկզբի մակարդակին:
SWTS
Mephistopheles (08.04.2014), Sambitbaba (09.04.2014)
Ի դեպ, 11-րդ գործը ուղղվել է Մարիի կողմից, գծիկները տեղում են և կխնդրեմ, որ մի հատ էլ կարդաք այդ պատմվածքը:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
enna (08.04.2014)
մի բան էլ ավելացնեմ… մենք հաճախ մեր կյանքի որևէ աննկատ կամ նաև շատ նշանակալից իրադարձության անդրադառնում ենք ավելի ուշ՝ նոր հայացքով, նոր փիլիսոփայությամբ ու ցանկալի ա որ դա երևա… ես շատ եմ տենց անում…
մարդը զարգացող փոփոխվող կենդանի ա ու դա պետք ա իրա հետքը թողնի գողի էս տեսակի գործերի վրա…
դար համար մարդու կյանքում աննշան դեպք չկա, կա աննշան վերաբերմունք ու չնկատել…
յա տակ դումայու…
Եկեք չաթ անելու տեղը գործերը քննարկենք, հա՞:
«Սովորական պատմություն»
Ինձ դուր չեկավ, չկպավ ինձ ոչ պատմությունը, ոչ ոճը: Ոնց որ ձգձգված լիներ անտեղի, տեսարանները՝ չափազանցրած ու դրանով՝ քիչ իրական: Առանձնապես բան չկար պատմության մեջ, բայց գրված էր էնպիսի երկար տեքստով, կարծես մի մեծ սյուժե էր բացվելու մեր առաջ:
Խնդրում եմ հաշվի առնել, որ սա իմ անձնական ճաշակն ու կարծիքն է և ոչ մի դեպքում՝ բացարձակ ճշմարտություն:
enna (08.04.2014), Sambitbaba (09.04.2014), Արէա (08.04.2014), Դավիթ (08.04.2014)
ստեղ մի հատ մոմենտ կա… երբ որ վերնագիրը դնում են "սովորական պատմություն", սպասելիքներն ավելի են մեծանում անսովոր պատմության կամ անսովոր վերաբերմունք/փիլիսոփայության… ու դրանով գործին խփում են… իմ կարծիքով իսկապես սովորական պատմություն էր վատ իմաստով…
էդքան մանրամասն նկարագրություններով հանդերձ կերպարներն յանուամենայնիվ մնացել էին rough… մենակ անուններն էին մնացել…
կա տենց "ոճ" գրում են սովորական պատմության մասին, բայց բացահայտում են ֆունդամենտալ խնդիր որ կարծում եմ գրողի մոտեցումն ա եղել… չարչարվել ա, բայց նկարագրություններից էն կողմ չի կարողացել անցնի… կարող ա կրկնվլեմ, բայց կարկասը պինդ չի չնայած առաջին հայացքից կարող ա կուռ տպավորություն թողնի…
վերջավորությունն ավելի քան սպասված էր… էդ ասելով նկատի ունեմ էն կոնտրաստը որ ստեղծվես սկզբի հետ… կարծես սպասում ես որ հես ա մի հատ տենց բան պիտի լինի…
Ուլուանա (09.04.2014)
wow wow wow… take it easy… ուզում եմ գրողը հերձի պատմվածքի միջոցով… նենց որ մտնի դեպքի էն անկյունները որ մենք սովորական մահկանացուներս ինքնուրույն չենք կարողանում մտնել… գտնի բացահայտող դետալներ, թեկուզ աննկատ… աննկատ դետալը կարող ա շատ բացահայտիչ լինի… ու բացառված ճի որ դրա վրա հնարավոր լինի պատմվածք կառուցել…
LisBeth (08.04.2014)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ