այ ստեղ հասկացա լրիվ ինչ ես ասում ու հիմա հանգիստ կարամ ասեմ որ սխալ ես ասում… ոչ թե սխալ, այլ շատ սխալ… դու խառնում ես նպատակը միջոցի հետ… չնայած չեմ կարդացել էդ գիրքը, բայց ես 1000% համոզված եմ որ իրա նպատակը ինքնասպան լինել/չլինելը չի եղել… դա եղել ա միջոց որպեսզի նա կարողանա իր vision-ն արտահայտի, ցույց տա… կերպարները, գործողությունները, տեսարանները դրանք գործիքներ են որոնք կառուցում են գործը ու կախված "հարմարությունից" դրանք կարան փոխվեն… ստեղծագործության միջուկը, ինքնասպանությունը չի կարա լինի… ինքնասպանությունը միջոց ա…StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
դրա համար էլ ցանկացած քննարկող ելնելով իր հասկացած "նպատակից" կարա միջոցները փոխելու առաջարկ անի… իմ իմացած բոլոր ստեղծագործական ոլորտներում էս հիրեխիան ա… հիմա եթե գրականության մեջ ուրիշ ա, ապա պտի հիմնավորես…
Բյուր ճիշտն ասած էդ թեսթը մենակ իմ մասին չէր… իմ մասին էր էնքանով թե ես ինչքան եմ լավ ու վատ գործը իրարից տարբերում առանց հեղինակին իմանալու (ակումբի ու Հեմինգուեյի to be correct)… ու քո մասին թե դու ինչքան ես վստահում քո կարդացածը հասկացածին, այսինքն քեզ պետք ա մի հատ թեսթ որ իմանաս էդ մարդը հասկանում ա գործից թե չէ քանի որ ինքնուրույն իրան լսելով ու կարդալով չես հասկանում (տենց ա դուրս գալիս… դու ասեցիր " Ես դրել էի օբյեկտիվորեն (այսինքն՝ ըստ բազմաթիվ սուբյեկտիվ կարծիքների) լավ պատմվածք:")… չէիր տեսնում թե ինչն ա վատը ակումբի գործերի մեջ ու կարծում էիր որ հավվայի դրած քլնգում եմ…Ուֆ, Մեֆ, հասկանում եմ, որ նեղացել էիր: Մոռացի էլի: Լավ եմ արել, արել եմ թեստը:
էդ թեսթից դու ավելի շատ պտի նեղվես…
մասնակցելը մի բան ա քննարկել կարողանալը մի այլ… ամեն մարդ էլ կարա մասնակցի, ամեն մարդ էլ կարա կարծիք հայտնի ու քննարկի… տանջվելով կամ առանց տանջվելու… ես որակի մասին եմ խոսում… հանուն ճշմարտության ասեմ որ քո կարծիքներն ու քննարկումները վատը չեն…Դե կներես էլի, նենց չի, որ ես չեմ մասնակցում քննարկումներին, չգիտեմ՝ ինչքան ջանք ա պահանջում կամ չէ:
Մեջբերել
Էջանիշներ