ՈՒֆ, որոշեցի ոչ մի բան չփոխել:
ՈՒֆ, որոշեցի ոչ մի բան չփոխել:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Քաշվելու բան չկա, հավեսով քննադատեք ձեր ընկերոջ գործը, միայն գործը իհարկե:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
փաստորեն ինքը 20-ի ա արժանի բայց դու 19 ես դրել բոր շուխուր չելնի՞… լավություն ես արե՞լ… ու՞մ, քե՞զ թե իրան… որ գլխիդ փորձանք չլինի, ցածր ես դրե՞լ… քաքն ա ընկել որ մոտիկ ա հետը՞դ…
մարդը ցածր գնահատական ա ստացել որտև մոտ ա հետդ… ի՞նչ եզրակացություն ես ուզում անենք…
Բյուր, ի՞նչն ա խանգարում որ անունն իմանաս ու արժանի գնահատական դնես… կոռումպացված մտածելակերպ ա…Դե հիմա պատկերացրեք անանուն գրավոր քննություն: Կարող ա ձեռագիրը ճանաչեի կամ չճանաչեի, բայց անանունության տակ կդնեի էն գնահատականը, որին արժանի ա տվյալ գրավորը: Պատկերացրեք, բաց անուններով մրցույթը նույն բանավոր քննությունն ա, հեղինակները՝ ուսանողները, քվեարկողները՝ քննող դասախոսը, ու արդյունքում իրա գնահատականը կախված ա լինում հեղինակի անձից՝ անկախ նրանից դա դրականորեն ա ազդում, թե բացասական: Սա մեկ պատճառ:
դա արդեն քննարկողի պրոբլեմն ա… էդ քննարկողի կարծիքը արժեք չունի… լավություն չի երբ որ մարդուն մտածածդ չես ասում… չենք ասում որ անպայման երեսին կոպտորեն շրխկացնեն, բայց ազնիվ կարծիք հայտնելը հարգանքի արժանի ա… պետք չի էն մարդու կարծիքը ով մենակ գաղտնիության պայմաններում ա արտահայտվում…Երկրորդ պատճառն էն ա, որ բաց անունների ժամանակ մարդիկ խուսափում են նորմալ քննադատությունից, սկսում են սարուձոր ընկնելով իրանց դրական կամ բացասական կարծիքն արտահայտել: Այսինքն, հեղինակի անձի հայտնի լինելն ազդում ա:
անձը կարելի ա անանունության դեպքում էլ քննարկել… ու արվել ա… կապ չունի…Երրորդ պատճառն էլ ի վերջո հենց անձը քննարկելն ա: Այսինքն, գրական գործը թողնում են մի կողմ, սկսում հեղինակի անձը քննարկել:
Sambitbaba (13.03.2014)
Դավ ջան, հոգեբանական պահ ա:
Չէ, Մեֆ, մեր մտերմությունն ինձ անկարող ա դարձրել գնահատել, թե ինչ գնահատականի ինքը գիտի: Հիմա որ հարցնեք, չեմ կարա պատասխանեմ՝ իրականում ինչի գիտի:
Սխալ ես մեկնաբանում: Քանի որ մոտիկ ա հետս, դժվարացել ա իրա գիտելիքը ճիշտ գնահատելը:
Մեֆ, հոգեբանական պահ ա: Երբ արդեն նախապես գիտես՝ հեղինակն ով ա, ուրիշ կերպ ես նայում գործին:Բյուր, ի՞նչն ա խանգարում որ անունն իմանաս ու արժանի գնահատական դնես… կոռումպացված մտածելակերպ ա…
Ես ասում եմ՝ թե՛ դրական, թե՛ բացասական կարծիքի մասին: Անգամ բացասական կարծիքը հայտնի անունների դեպքում էնպես ա ասվում, որ օգուտ չես քաղում: Այսինքն, կոնկրետ մրցույթի օրինակով եմ ասում:դա արդեն քննարկողի պրոբլեմն ա… էդ քննարկողի կարծիքը արժեք չունի… լավություն չի երբ որ մարդուն մտածածդ չես ասում… չենք ասում որ անպայման երեսին կոպտորեն շրխկացնեն, բայց ազնիվ կարծիք հայտնելը հարգանքի արժանի ա… պետք չի էն մարդու կարծիքը ով մենակ գաղտնիության պայմաններում ա արտահայտվում…
Հա, քեզ մոտ դա լավ ստացվում ա: Բայց բաց անուններով մրցույթում անձն ավելի շատ էր քննարկվում, ընդ որում՝ մենակ հեղինակի անձը չէ, կերպարներն էլ էին անձ դարձել, դադարել էին կերպար լինելուց:անձը կարելի ա անանունության դեպքում էլ քննարկել… ու արվել ա… կապ չունի…
Բաց նախորդ մրցույթը, նայի, ես Սամի հետ ահագին քննարկել եմ: Մեղք չունեմ, որ իմ խոսելը հենց էդ ժամանակ ա գալիս, բայց սաղ ցրվում են տներով: Փաստորեն, էլի հենց անունները պարզ են դառնում, ոչ ոք էլ չի ուզում մարդավարի կարծիք հայտնի: Սամն էլ հազար անգամ ներողություն խնդրելով էր խոսում:
Վերջին խմբագրող՝ StrangeLittleGirl: 13.03.2014, 09:25:
դե եթե մտերմությունը քեզ անկարող ա դարձրել, ուրեմն քո գնահատականը օբյեկտիվ՝ անկողմնակալ չի ու դրա համար էլ կարա վատություն լինի էդ մարդուն… համ էլ դու ասեցիր որ ցածր ես դրել որ շուխուռ չլինի… միգուցե դու իրան չպիտի դասավանդես… սա իհարկե իմ գործը չի, ես համոզված եմ որ դու լավ դասախոս ես… բայց քո ասածից տենց ա դուրս գալիս…
այո հոգեբանական ա, դրա համար էլ ամեն մարդու կարծիք չի որ քաշ ունի… եթե մարդը գրողի ինքնությունն իմանալով անազնիվ ա քննարկում ուրեմն չիմանալով էլ ա անազնիվ… սա քննարկողի որակի մասին ա խոսում… էդ դեպքում ավելի լավ ա բաց… բացի դրանից, դուք ակումբում իրար ճանաչում եք ու շատ էլ լավ գիտեք ով ա գրողը կամ էլ գիտեք որ ակումբից ա, նշանակում ա հոգեբանական էդ մոմենտը ինչ էլ անես կա…Մեֆ, հոգեբանական պահ ա: Երբ արդեն նախապես գիտես՝ հեղինակն ով ա, ուրիշ կերպ ես նայում գործին:
ազնվորեն հայտնել կարծիքը դա շատ մեծ պատիվ ա համ քննարկողի համ էլ քննարկվողի համար…
ես էլ համ դրականը համ էլ բացասականը նկատի ունեմ, դա հարցի էությունը չի փոխում…Ես ասում եմ՝ թե՛ դրական, թե՛ բացասական կարծիքի մասին: Անգամ բացասական կարծիքը հայտնի անունների դեպքում էնպես ա ասվում, որ օգուտ չես քաղում: Այսինքն, կոնկրետ մրցույթի օրինակով եմ ասում:
արի կլինի առանց կծելու, ես էլ շատ բան կարամ հիշեմ, բայց դա հարցի էությունը չի փոխում… ես մեկ ա երկու դեպքում էլ իմ մտածածն եմ ասում… մարդիկ կան որոնց հետ ես շատ հարցերում համաձայն չեմ, բայց եթե էդ մարդը մի լավ բան ա գրում, ես իմ պարտքն եմ համարում դա նշել, որովհետև էդ դրականն ավելի շատ ա խոսում էդ մարդու մասին քան մնացած իմ անհամաձայնությունները…Հա, քեզ մոտ դա լավ ստացվում ա: Բայց բաց անուններով մրցույթում անձն ավելի շատ էր քննարկվում, ընդ որում՝ մենակ հեղինակի անձը չէ, կերպարներն էլ էին անձ դարձել, դադարել էին կերպար լինելուց:
բոլորդ էլ գիտեք որ keyboard-ի հետ ես կոնֆլիկտներ եմ ունեցել, բայց մարդը լավ բաներ գրում ա մեկ մեկ ու ես շնորհակալություն դնում եմ ու որպես լավ որակ կարամ ասեմ որ ունեմ էն տպավորությունը որ ինքը հասնող տղա ա… էսի իրականություն ա ու դրա համար էլ ասում եմ, անկախ նրանից թե ես ինչ վայրագ ընհարումների մեջ եմ եղել իրա հետ…
լավ ես արել խոսել ես, շատ դրական ա… տեսնու՞մ ես որ բացի դեպքում էլ կարաս խոսես…Բաց նախորդ մրցույթը, նայի, ես Սամի հետ ահագին քննարկել եմ: Մեղք չունեմ, որ իմ խոսելը հենց էդ ժամանակ ա գալիս, բայց սաղ ցրվում են տներով: Փաստորեն, էլի հենց անունները պարզ են դառնում, ոչ ոք էլ չի ուզում մարդավարի կարծիք հայտնի: Սամն էլ հազար անգամ ներողություն խնդրելով էր խոսում:
չեմ հասկանում ինչն ա խանգարում որ մարդուն ազնիվ ասես իրա գրածի մասին, հո չե՞ս հայհոյում կամ նվաստացնում, կամ գնահատական տալիս որ իրա ապագայի հետ խաղա… ընդամենը հայտնում ես քո կարծիքը որը էդ աստիճանի ճակատագրական չի, նամանավանդ ակումբի պայմաններում…
Հա, Մեֆ, ես (ու ոչ միայն ես, ընդհանրապես ցանկացած այլ անձ, որն անձնական մտերմություն ունի ուսանողի հետ) չպիտի իրեն դասավանդեի կամ պետք ա ստուգման մեթոդները խիստ օբյեկտիվ լինեին (օրինակ՝ գրավոր, անանուն): Ես չգիտեմ՝ ցածր դրել եմ, որ շուխուռ չլինի՞, թե՞ իսկականից էդ գնահատականի էր պատասխանել: Ես ի վիճակի չեմ դատելու, որովհետև արանքում սուբյեկտիվ գործոն կա: Էս սուբյեկտիվ գործոնը միշտ էլ կա, սաղի մոտ էլ կա, ինչքան էլ ոմանք փորձեն պնդել, թե իրենք օբյեկտիվ են:
Ես անազնիվի մասին չեմ ասում, այլ գործին այլ կերպ նայելու: Նայի, եթե ես լրիվ անծանոթ գրողի գիրք եմ կարդում, լրիվ ուրիշ կերպ եմ դատում էդ գրքի մասին, քան եթե գիտեմ՝ գրողն ով ա, նախկինում իրա գործերն էլ կարդացել եմ: Իսկ ակումբում իրար ճանաչել-չճանաչելը շատ հարաբերական ա: Էնքա՜ն ա էղել, որ երդում են կերել, թե իմ ձեռագիրն ա, բայց ես չեմ էղել: Նորից նախորդ մրցույթը վառ օրինակ:այո հոգեբանական ա, դրա համար էլ ամեն մարդու կարծիք չի որ քաշ ունի… եթե մարդը գրողի ինքնությունն իմանալով անազնիվ ա քննարկում ուրեմն չիմանալով էլ ա անազնիվ… սա քննարկողի որակի մասին ա խոսում… էդ դեպքում ավելի լավ ա բաց… բացի դրանից, դուք ակումբում իրար ճանաչում եք ու շատ էլ լավ գիտեք ով ա գրողը կամ էլ գիտեք որ ակումբից ա, նշանակում ա հոգեբանական էդ մոմենտը ինչ էլ անես կա…
ահա, բացի ժամանակ ինչքան էլ ազնիվ արտահայտվեն, մեկ ա, էնտեղ սուբյեկտիվությունը մեծանում ա: Նորից եմ ասում՝ ես էդ բաց մրցույթից ոչ մի բան չեմ քաղել. որպես հեղինակ փաստ եմ արձանագրում: Ինձ թվում ա՝ մնացած հեղինակներն էլ իրենց մասին դա կհաստատեն (երևի բացի Ռիփից):ազնվորեն հայտնել կարծիքը դա շատ մեծ պատիվ ա համ քննարկողի համ էլ քննարկվողի համար…
Ես չէի կծում: Ուղղակի դու քո օրինակով ես ասում, որ կերպարներին անձնակացնում են, ես էլ ասում եմ՝ մենակ դու ես տենց անում փակ մրցույթներում: Բացում էր, որ էդ երևույթը համատարած էր: Իհարկե, չեմ ժխտում, որ նաև մրցույթի ժանրն էր մղում դրան. ի վերջո, վավերագրություն էր: Այնուամենայնիվ, դա միակ մրցույթն ա էղել, որի ժամանակ էդ երևույթը շատ ցայտուն ա էրևացել:արի կլինի առանց կծելու, ես էլ շատ բան կարամ հիշեմ, բայց դա հարցի էությունը չի փոխում… ես մեկ ա երկու դեպքում էլ իմ մտածածն եմ ասում… մարդիկ կան որոնց հետ ես շատ հարցերում համաձայն չեմ, բայց եթե էդ մարդը մի լավ բան ա գրում, ես իմ պարտքն եմ համարում դա նշել, որովհետև էդ դրականն ավելի շատ ա խոսում էդ մարդու մասին քան մնացած իմ անհամաձայնությունները…
եթե փակ չլիներ, էդ քննարկումը չէր լինի: Փակի ժամանակ հայտնած կարծիքների հիման վրա մրցույթից հետո բաց քննարկում ա ծավալվել, ինչը, իմ կարծիքով, շատ ընդունելի ու ողջունելի մոդել ա, արժի, որ բոլոր հեղինակները միշտ տենց անեն:լավ ես արել խոսել ես, շատ դրական ա… տեսնու՞մ ես որ բացի դեպքում էլ կարաս խոսես…
Հեղինակի ով լինելն իմանալը: Մեկ ա, սուբյեկտիվ ես լինում, երբ իմանում ես՝ հեղինակն ով ա: Իհարկե, մեկ-մեկ դա դրական էլ կարա ազդի. ասենք, եթե գիտես՝ էսինչ հեղինակն ա, ծանոթ ես իրա ներքին ապրումներին, ավելի լավ ես հասկանում գործը: Բայց կարա բացասաբար էլ ազդի: Արդեն հազար անգամ ասեցի՝ ինչու:չեմ հասկանում ինչն ա խանգարում որ մարդուն ազնիվ ասես իրա գրածի մասին, հո չե՞ս հայհոյում կամ նվաստացնում, կամ գնահատական տալիս որ իրա ապագայի հետ խաղա… ընդամենը հայտնում ես քո կարծիքը որը էդ աստիճանի ճակատագրական չի, նամանավանդ ակումբի պայմաններում…
կարծիքը, մոտեցումը միշտ էլ սուբյեկտիվ ա, ես խոսում եմ կողմնակալության մասին… սուբյեկտիվությունը վատ բան չի, սխալ չի… ամեն մարդ էլ ունի իր համոցմունքներն ու սկզբմունքները որի հիման վրա ա դատողություններ անում, բայց կողմնակալությունը ուրիշ բան ա… եթե բաց մրցույթի մեջ չկա կողմնակալություն, կամ գնահատելու մեջ, ապա բացն ավելի ճշգրիտ գնահատական ա… քո ասելով դուրս ա գալիս որ եթե անունը չգիտես ու քննարկում ես, ապա անուն իմանալուց հետո կարող ա կարծիքդ փոխես… ո՞րն ա ավելի ճշգրիտ և անկողմնակալ…
ասածիդ մեջ կա ճշմարտություն ու հենց դրանով էլ լավ ու վատ քննադատը տարբերվում են… այ սա ավելի մոտ ա անձնականացնելուն քան էն որ դու ես ասում… եթե անձի ինքնությունն ազդում ա գնահատականի վրա ուրեմ նույնքան էլ անձի անհայտությունն ա ազդում… երկու դեպքում էլ կա անճշտություն ու դա քննարկողի պրոբլեմն ա… դա չի կարելի տարածել բոլորի վրա…Ես անազնիվի մասին չեմ ասում, այլ գործին այլ կերպ նայելու: Նայի, եթե ես լրիվ անծանոթ գրողի գիրք եմ կարդում, լրիվ ուրիշ կերպ եմ դատում էդ գրքի մասին, քան եթե գիտեմ՝ գրողն ով ա, նախկինում իրա գործերն էլ կարդացել եմ: Իսկ ակումբում իրար ճանաչել-չճանաչելը շատ հարաբերական ա: Էնքա՜ն ա էղել, որ երդում են կերել, թե իմ ձեռագիրն ա, բայց ես չեմ էղել: Նորից նախորդ մրցույթը վառ օրինակ:
մի անգամ արդեն գրել եմ, բայց ասեմ մի հատ էլ… սուբյեկտիվությունը պրոբլեմ չի, գործերը գրվում են սուբյեկտիվորեն, բնականաբար էլ քննարկումը սուբյեկտիվ ա… խոսքը կողմնակալության մասին ա… եղել ա… բայց դրա դեմը փակով չես առնի ու դրա պրոբլեմը անվան մեջ չի այլ քննարկողի մեջ ա…ահա, բացի ժամանակ ինչքան էլ ազնիվ արտահայտվեն, մեկ ա, էնտեղ սուբյեկտիվությունը մեծանում ա: Նորից եմ ասում՝ ես էդ բաց մրցույթից ոչ մի բան չեմ քաղել. որպես հեղինակ փաստ եմ արձանագրում: Ինձ թվում ա՝ մնացած հեղինակներն էլ իրենց մասին դա կհաստատեն (երևի բացի Ռիփից):
փակի միակ ինտրիգը "տենաս ո՞վ ա գրել"-ի մեջ ա… որն ինձ բացարձակապես չի հետաքրքրում… բայց դա իմ անձնական մոտեցումն ա ու ես չեմ պարտադրում… կարա փակ լինի ու զվարճանաք ինչքան ուզում եք… չեմ բողոքում…
մենակ իմ օրինակով չէ… շատերի… ես կերպարները երբեք չեմ անձնականացրել, որովհետև եթե դա անեի ապա իմ հարաբերությունները պիտի փոխվեին գրողների նկատմամբ, բայց ոնց որ տեսնում ես չի փոխվել… գրածը խոսում ա գրողի մասին, բայց չի նույնացվում գրողի հետ…Ես չէի կծում: Ուղղակի դու քո օրինակով ես ասում, որ կերպարներին անձնակացնում են, ես էլ ասում եմ՝ մենակ դու ես տենց անում փակ մրցույթներում: Բացում էր, որ էդ երևույթը համատարած էր: Իհարկե, չեմ ժխտում, որ նաև մրցույթի ժանրն էր մղում դրան. ի վերջո, վավերագրություն էր: Այնուամենայնիվ, դա միակ մրցույթն ա էղել, որի ժամանակ էդ երևույթը շատ ցայտուն ա էրևացել:
քննարկումը եղել ա բացվելուց հետո, ի՞նչն ա խանգարում որ հենց սկզբից տենց քննարկես Սամի հետ… ո՞րն ա ավելի "ճիշտ" կարծիք՝ անկողմնակալ… դրանից առաջ հայտնած կարծիքը՞ թե հետո…եթե փակ չլիներ, էդ քննարկումը չէր լինի: Փակի ժամանակ հայտնած կարծիքների հիման վրա մրցույթից հետո բաց քննարկում ա ծավալվել, ինչը, իմ կարծիքով, շատ ընդունելի ու ողջունելի մոդել ա, արժի, որ բոլոր հեղինակները միշտ տենց անեն:
Բյուր, կհիշես մի անգամ ինձ տվեցիր cat in the rain-ը կարդալու ու կարծիք հայտնելու… չգիտեի ով ա գրել ու գրեցի էն ինչ որ մտածում էի… հետո իմացա որ Հեմինգուեյն ա գրել… հիմա ինչ, եթե պարզվեր որ Հեմինգույեը չի գրել ուրեմն պտի կարծիքս փոխվե՞ր, վերաբերմունքս պտի փոխվե՞ր… եթե իմանայի դու ես գրել անկեղծորեն կուրախանայի, բայց քանի որ Հեմինգուեյն էր գրել անկեղծորեն ուրախացա ինձ համար… բայց եթե բացասական կարծիք հայտնած լինեի մեկ ա չէր փոխվելու կարծիքս… բայց դա էլ քո ձեռքին սուր էր դառնալու որ գլխիս ճոճեիր ամեն անգամ, չէ՞…Հեղինակի ով լինելն իմանալը: Մեկ ա, սուբյեկտիվ ես լինում, երբ իմանում ես՝ հեղինակն ով ա: Իհարկե, մեկ-մեկ դա դրական էլ կարա ազդի. ասենք, եթե գիտես՝ էսինչ հեղինակն ա, ծանոթ ես իրա ներքին ապրումներին, ավելի լավ ես հասկանում գործը: Բայց կարա բացասաբար էլ ազդի: Արդեն հազար անգամ ասեցի՝ ինչու:
Ուֆ Մեֆ, բարդ ա քեզ հետ
Լավ, եթե անունը դնում ես կողմնակալություն, ուրեմն թող կողմնակալություն կոչվի: Բաց մրցույթի ժամանակ կա՛ կողմնակալություն: Չեմ ասում՝ կարծիքդ կփոխես, ասում եմ՝ լավագույն դեպքում չես արտահայտվի, վատագույն դեպքում՝ ուրիշ կարծիք կարտահայտես:
Բացի դեպքում ավելի շատ ա:ասածիդ մեջ կա ճշմարտություն ու հենց դրանով էլ լավ ու վատ քննադատը տարբերվում են… այ սա ավելի մոտ ա անձնականացնելուն քան էն որ դու ես ասում… եթե անձի ինքնությունն ազդում ա գնահատականի վրա ուրեմ նույնքան էլ անձի անհայտությունն ա ազդում… երկու դեպքում էլ կա անճշտություն ու դա քննարկողի պրոբլեմն ա… դա չի կարելի տարածել բոլորի վրա…
Կառնես: Մինչև հիմա հենց տենց էլ առնվել ա:մի անգամ արդեն գրել եմ, բայց ասեմ մի հատ էլ… սուբյեկտիվությունը պրոբլեմ չի, գործերը գրվում են սուբյեկտիվորեն, բնականաբար էլ քննարկումը սուբյեկտիվ ա… խոսքը կողմնակալության մասին ա… եղել ա… բայց դրա դեմը փակով չես առնի ու դրա պրոբլեմը անվան մեջ չի այլ քննարկողի մեջ ա…
Չի էրևում: Դու քննարկելիս միշտ ստեղծագործության հերոսներին նույնացնում ես հեղինակի հետ: Իմ սեփական մաշկի վրա եմ զգացել ու հազար անգամ ասել եմ՝ մի արա, դա ամենազզվելի բանն ա քննարկումներում:փակի միակ ինտրիգը "տենաս ո՞վ ա գրել"-ի մեջ ա… որն ինձ բացարձակապես չի հետաքրքրում… բայց դա իմ անձնական մոտեցումն ա ու ես չեմ պարտադրում… կարա փակ լինի ու զվարճանաք ինչքան ուզում եք… չեմ բողոքում…
Ես դա նկատի չունեմ, նկատի ունեմ՝ կերպարներին իրական կյանք բերելդ: Հաճախ դու ոչ թե ստեղծագործությունն ես քննադատում, այլ դրա միջի անձանց: Կերպարներին չէ, անձանց: Բաց մրցույթի ժամանակ ուրիշներն էլ էին դա անում, մենակ դու չէիր:մենակ իմ օրինակով չէ… շատերի… ես կերպարները երբեք չեմ անձնականացրել, որովհետև եթե դա անեի ապա իմ հարաբերությունները պիտի փոխվեին գրողների նկատմամբ, բայց ոնց որ տեսնում ես չի փոխվել… գրածը խոսում ա գրողի մասին, բայց չի նույնացվում գրողի հետ…
Մեֆ, տեղից Սամը հենց գլխի էր ընկել, որ հեղինակը ես եմ, վախվխելով էր արտահայտվում: Ինձ ուղղակիորեն չի խանգարում, քննարկողին՝ Սամին ա խանգարում: Ու ստացվում ա, որ անուղղակիորեն ինձ էլ ա խանգարում:քննարկումը եղել ա բացվելուց հետո, ի՞նչն ա խանգարում որ հենց սկզբից տենց քննարկես Սամի հետ… ո՞րն ա ավելի "ճիշտ" կարծիք՝ անկողմնակալ… դրանից առաջ հայտնած կարծիքը՞ թե հետո…
Մեֆ, դու մինչև հիմա չես հասկանում, թե ինչ մոտիվացիայով էի դրել էդ գործը: Ես դրել էի օբյեկտիվորեն (այսինքն՝ ըստ բազմաթիվ սուբյեկտիվ կարծիքների) լավ պատմվածք: Ինձ հետաքրքիր էր՝ դու դա՞ էլ ես քլնգելու, թե՞ աշխարհում կա մի բան, որ կարա դուրդ գա: Փաստորեն, կա բան, որ կարա դուրդ գա: Ու ստեղ կապ չունի՝ դա Հեմինգուեյն ա գրել, թե Պողոսը:Բյուր, կհիշես մի անգամ ինձ տվեցիր cat in the rain-ը կարդալու ու կարծիք հայտնելու… չգիտեի ով ա գրել ու գրեցի էն ինչ որ մտածում էի… հետո իմացա որ Հեմինգուեյն ա գրել… հիմա ինչ, եթե պարզվեր որ Հեմինգույեը չի գրել ուրեմն պտի կարծիքս փոխվե՞ր, վերաբերմունքս պտի փոխվե՞ր… եթե իմանայի դու ես գրել անկեղծորեն կուրախանայի, բայց քանի որ Հեմինգուեյն էր գրել անկեղծորեն ուրախացա ինձ համար… բայց եթե բացասական կարծիք հայտնած լինեի մեկ ա չէր փոխվելու կարծիքս… բայց դա էլ քո ձեռքին սուր էր դառնալու որ գլխիս ճոճեիր ամեն անգամ, չէ՞…
Բյուր, բայց դու հո մտնում ես ուրիշ ստեղծագործական թեմաներ, որոնք հեղինակներն իրենք են բացել, ու կարծիք հայտնում՝ թե գովելով, թե քննադատելով։ Բա էդ ժամանակ ոնց ես կարողանում։
Հիմնականում մտնում եմ, եթե հեղինակը խնդրում ա: Իսկ եթե հեղինակը հատուկ կարծիք խնդրում ա, մի քիչ ավելի հեշտ ա: Բայց մեկ ա, նույնիսկ էդ դեպքում հեղինակի անձը մի քիչ ազդում ա արտահայտած կարծիքի վրա: Իսկ երբ դա մրցույթի պայմաններում ա, այսինքն՝ մենակ կարծիք չի, դեռ քվե էլ կա, ամեն ինչ շատ ավելի ա խճճվում ու բարդանում:
Ու մի բան էլ. առանձին թեմայում կոնկրետ կարծիք ես հայտնում կոնկրետ գործի մասին, իսկ մրցույթում համեմատության մեջ ես դնում: Ու բաց անուններով դա ահավոր ա դառնում:
Վերջին խմբագրող՝ StrangeLittleGirl: 13.03.2014, 22:27:
Ուլուանա (14.03.2014)
"լավ անունը դնենք"-ով չի… ադալժենի մի արա… դրանք տարբեր բաներ են… կողմնակալությունը վատ բան ա, իսկ սուբյեկտիվությունը լավ՝ բնական…
ու եթե մարդը բացում չի արտահայտվում ուրեմն փակում էլ ա կեղծում, էդտեղ էլ իրա իմիջի վրա ա աշխատում…
դա քո կարծիքն ա…Բացի դեպքում ավելի շատ ա:
եթե նույնացնեի ուրեմն շատ մարդկանց մասին շատ վատ կարծիքի պտի լինեի… օրինակ Այվիի կամ Լիզբեթի, Գալի ու շատ ու շատ գրողների, բայց իրանք իմ համար շատ սիրելի մարդիկ են…Չի էրևում: Դու քննարկելիս միշտ ստեղծագործության հերոսներին նույնացնում ես հեղինակի հետ: Իմ սեփական մաշկի վրա եմ զգացել ու հազար անգամ ասել եմ՝ մի արա, դա ամենազզվելի բանն ա քննարկումներում:
զզվելին գիտե՞ս որն ա… չեմ ասի…
վերևի գրածը նաև սրան ա վերաբերվում…Ես դա նկատի չունեմ, նկատի ունեմ՝ կերպարներին իրական կյանք բերելդ: Հաճախ դու ոչ թե ստեղծագործությունն ես քննադատում, այլ դրա միջի անձանց: Կերպարներին չէ, անձանց: Բաց մրցույթի ժամանակ ուրիշներն էլ էին դա անում, մենակ դու չէիր:
որտև գիտի ու տեսել ա ինչ ռեակցիա ես տալիս… ես էլ չեմ քննարկում քո գրվածքները հենց քո ռեակցիայի պատճառով… ուղղակի չեմ ուզում գործ ունենալ… ստեղ արդեն անունը կապ չունի…Մեֆ, տեղից Սամը հենց գլխի էր ընկել, որ հեղինակը ես եմ, վախվխելով էր արտահայտվում: Ինձ ուղղակիորեն չի խանգարում, քննարկողին՝ Սամին ա խանգարում: Ու ստացվում ա, որ անուղղակիորեն ինձ էլ ա խանգարում:
ես շատ էլ լավ եմ հասկացել ինչի էիր տվել կարդալու ու քննարկելու… ու նաև ասեմ որ դրանից պարզ դարձավ որ դու ոչ թէ կարդում ես թե ես ինչ եմ գրել ու դրանք ինչքանով են համապատասխանում գրվածքին այլ պարզապես նայում ես թե դրական եմ արտահայտվել թե բացասական… դրա համար էլ տվեցիր Հեմինգուեյ կարդայի…Մեֆ, դու մինչև հիմա չես հասկանում, թե ինչ մոտիվացիայով էի դրել էդ գործը: Ես դրել էի օբյեկտիվորեն (այսինքն՝ ըստ բազմաթիվ սուբյեկտիվ կարծիքների) լավ պատմվածք: Ինձ հետաքրքիր էր՝ դու դա՞ էլ ես քլնգելու, թե՞ աշխարհում կա մի բան, որ կարա դուրդ գա: Փաստորեն, կա բան, որ կարա դուրդ գա: Ու ստեղ կապ չունի՝ դա Հեմինգուեյն ա գրել, թե Պողոսը:
Sambitbaba (14.03.2014)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ