Տենց մարդ կարծեմ չկա, ումից զզվում եմ։ Բայց դե հա, կան մարդիկ, ում սիմպատիաս չի բռնում։ Ու էդ մարդկանց հետ ես քաղաքավարի եմ այնքանով, ինչքան որ հնարավոր է։ Այսինքն զոռով չեմ ժպտա, ինչ ա թե դա իրենց ավելի դուր կգար, կամ եթե հատուկ վատ վերաբերմունք ունենամ էդ պահին, հաստատ մեջս չեմ պահի։ Ու անկեղծ ասած, ուզում եմ, որ ինձ հետ շփվողներն էլ էդպիսին լինեն։ Մանավանդ որ ոնց էլ քաղաքավարության տակ քողարկեն ոչ դրական վերաբերմունքը, մեկ ա զգում եմ։ Ու էդ շատ տհաճ ա։
Ընդհանրապես միմյանց հետ անկեղծ են այն մարդիկ, ովքեր իրար հարգում են։ Սա իմ համոզմունքն ա։
Էջանիշներ