Ի դեպ, մի քիչ թեմայից շեղվում ենք, բայց ուզում եմ սրա մասին անպայման ասել: Ուրեմն Գերմանիայում և Հոլանդիայում երբ պրակտիկա էի անցնում, հիվանդանոցի ներսում պարտադիր բոլորն իրար բարևում էին՝ անկախ նրանից իրար ճանաչում էին, թե չէ: Էդ երևույթը Հայաստանում ոչ մի հիվանդանոցում չեմ տեսել, բացի վերջին աշխատավայրիցս, որ անկախ ստատուսից, սեռից, տարիքից հիվանդանոցի տարածքում որևէ մեկի տեսնելիս անպայման բարևում էինք իրար:
Հոլանդիայում անծանոթ մարդիկ էլ էին իրար բարևում, հատկապես հետիոտնը: Քանի որ բոլորը հեծանիվով են շրջում, մատների վրա հաշված հետիոտն իրար բարև ա տալիս: Բայց նույնն էլ Երևանում... Գրեթե բոլոր հեծանվորդները, անկախ նրանից իրար ճանաչում են, թե չէ, անպայման բարևում են: Սիրուն ավանդույթ ա:
Մեջբերել
Էջանիշներ