Կորած ակումբցիները

[Ծլնգ]

Տենց էլ չեմ հասկանում, թե մարդիկ ոնց են Ակումբը թողնում, գնում ֆեյսբուքում տժժալու, ասենք որ ուղղակի Ակումբը թողնեն գնան, էդ կհասկանամ, բայց որ դրա տեղը ֆեյսբուքը նախընտրե՞ն, լավ էլի։

Հայկական ֆեյսբուքը էնքան կեղծ ու զզվելի տարածք ա, որտեղ մկներն իրենց առյուծ են զգում՝ իրենց «լուրջ ու ծանրակշիռ» վերլուծություններով, որտեղ սաղ իրար ստից սիրաքստվում են՝ սրտիկներով ու լայքիկներով կամ բացահայտ հայհոյում՝ ամենաթունդ քֆուրներով, էն որ իրականում ծպտուն էլ չէին հանի, բայց դե վերադառնանք էն կետին, որ ֆեյսբուքում սաղ առյուծ են։ Ու ամբողջը մի վիրտուալ աղմուկ-աղաղակի մթնոլորտում, որտեղ ով ավելի բարձր գոռա, էնքան ավելի լավ։ Հետն էլ իրենց մի նե՜նց դեմք են զգում, բա ո՜նց, հարյուրներով լայքեր ու շեյրեր ունեն, գնալով ավելացող «ընկերներ» (մի՞թե մարդկությունն իրականում էդքան պրիմիտիվ է, ու մենակ Ցուկերբերգն էր դա ջոկել)։
Մի խոսքով, թող կորչեն Ակումբից, թե իրենց էդպես ավելի լավ է, բայց չիմանամ, որ դրա տեղը ֆեյսբուքամանությանն են տրվել, շատ տխուր է դա։

մեկը զանգուի ափին նստած ձուկ ա բռնում, մեկ էլ հանկարծակի ոսկե ձկնիկ ա հանում, ով ավանդական երեք ցանկության հնարավորություն ա տալիս՝ ազատ արձաման դիմաց։ Էս ձկնորսս էլ ասում ա. «նենց արա էն պաբեդա մոստի վրով էս կողմից էն կողմ ապաչի հնդիկներ աղմուկ-աղաղակով անցնեն»։ Ոսկե ձկնիկը կատարում ա, ու հարցնում ա երկրորդ ցանկության մասին։ Ես ձկնորսս էլ ասում ա՝ դե հիմա էլ նենց արա որ հետ գան նույն ձև։ Վերջը երրրորդ ցանկուցյամբ էլ ա ուզում, որ պաբեդա մոստի վրով ապաչիները պառադ անեն... էս ձուկն էլ շվարած սրան ասում ա.
— այ ախպեր, տենց հնարավորություն ունեիր ինչ ցանկություն որ ունես ի կատար ածելու, էդ հնդիկները իրենց աղմուկ-աղաղակով ինչի՞դ էին։
— զատո դվիժինեի կա...