Որդեգրված երեխա

[Աթեիստ]

Ոչինչ չէ՞ որ ես պատասխանեմ:
Արտ, ո՞նց կարա կարևոր չլինի...
Ինքնության հարց ա: Դու մեկ էլ իմանում ես, որ բնավորության էն գծերը, էն գենետիկ դեֆեկտներն ու առավելությունները որ ունես, լրիվ այլ, օտար մարդու հետ են կապված:
Որը քեզ թողել ա աստված գիտի ինչի պատճառով: Թքած ունենալու, պահել չկարենալու, հոգեկան հիվանդ լինելու...

Ռոբոտ հո չի՞ մարդը, որ իր ծագման հարցն իր համար զրոյական նշանակություն ունենա: Թքած թե ինչ գործարանում են հավաքել, կարևորը սաղ մասերս տեղում լինեն ու լավ յուղած:

Իմ ինքնոության միակ կարևոր բանը ես եմ, իմ սեփական թերություններով, դեֆետկներով ոու առավելություներով։

Ասենք պարզվում ա, իրա կենսաբականան մայրը հղիության ընթացքում ծխել ա, դրա համար երեխան դեֆեկտով ա ծնվել։
Հիմի որ իսկական ծնողները էդ մասին չասեցին, ի՞նչը փոխվավ, կամ որ ասեցին, ի՞նչը փոխվավ։

[Գալաթեա]

Իմ ինքնոության միակ կարևոր բանը ես եմ, իմ սեփական թերություններով, դեֆետկներով ոու առավելություներով։

Ասենք պարզվում ա, իրա կենսաբականան մայրը հղիության ընթացքում ծխել ա, դրա համար երեխան դեֆեկտով ա ծնվել։
Հիմի որ իսկական ծնողները էդ մասին չասեցին, ի՞նչը փոխվավ, կամ որ ասեցին, ի՞նչը փոխվավ։

Շատ ես պարզացնում, Արտ:
Տենց պրիմիտիվ չի ամեն ինչ: Հոգեբանական պահ կա, որ չես կարա շրջանցես:

[Շինարար]

Իմ ինքնոության միակ կարևոր բանը ես եմ, իմ սեփական թերություններով, դեֆետկներով ոու առավելություներով։

Ասենք պարզվում ա, իրա կենսաբականան մայրը հղիության ընթացքում ծխել ա, դրա համար երեխան դեֆեկտով ա ծնվել։
Հիմի որ իսկական ծնողները էդ մասին չասեցին, ի՞նչը փոխվավ, կամ որ ասեցին, ի՞նչը փոխվավ։

Արտ, դե մի քիչ ծայրահեղացնում ես, ընդհանուր քեզ հետ համաձայն եմ էն առումով, որ էդպես ընդհանրապես խռովելը անընդունելի ա, չգիտեմ խի էն ծերության թեման ինձ տարավ ու ենթադրեցի, որ գուցե էդ 90-ամյա կինը տակը չիշիկ ա անում, հարմար առիթ ա միանգամից, որովհետև իրոք ոչ մի կերպ էդ աստիճան ծանր տանելը չեմ ընկալում, բայց նենց էլ չի կարա լինի, որ հեչ վեջդ չլինի, գոնե մի քանի օր մարդն իրա մեջ ինքն իրան չուտի՞, հլա որ էդ լուրը իմանալու վաղտ մի հատ էլ ջիգյարով կռվի մոր հետ, էլի լրիվ ընկալելի ա, բայց այ արդեն քեն պահելը՝ չէ:

[Աթեիստ]

Դրա համար կոնկրետ հարց եմ տվել։

Ասենք պարզվում ա, իրա կենսաբականան մայրը հղիության ընթացքում ծխել ա, դրա համար երեխան դեֆեկտով ա ծնվել։
Հիմի որ իսկական ծնողները էդ մասին չասեցին, ի՞նչը փոխվավ, կամ որ ասեցին, ի՞նչը փոխվավ։

[Գալաթեա]

Դրա համար կոնկրետ հարց եմ տվել։

Ասենք պարզվում ա, իրա կենսաբականան մայրը հղիության ընթացքում ծխել ա, դրա համար երեխան դեֆեկտով ա ծնվել։
Հիմի որ իսկական ծնողները էդ մասին չասեցին, ի՞նչը փոխվավ, կամ որ ասեցին, ի՞նչը փոխվավ։

Փոխվավ հենց թեկուզ էն, որ էդ դեֆեկտիվ երեխեն չգիտի՝ որ ծակում ա իրան աշխարհ բերած ծխող մերը, որ բռնի ասի՝ "այ աննասուն, որ ինձնով հղի ժամանակ շոգեքարշի պես ծխում էիր, ի՞նչ էիր մտածում":
Չգիտի՝ ինչի ա նա ծխել: Որտև էշ ա եղե՞լ, թե՞ անգրագետ:
Կառչելու տեղ չունես, հարցականներ են մնում, որ սաղ կյանքդ քեզ տանջելու են:

[Աթեիստ]

Իսկ ինձ թվում ա, ոչ թե ես եմ պրիմիտիվացնում, այլ դուք եք չեղած տեղից դրամա ստեղծում։

«Բա չիմանա, թե իրա մերն ուր ա»։ Ասենք ոու պարզվավ, ալկաշ մեկն ա եղել, ծնել դրել ա մեկի դռան տակ գնացել, արժի՞ դրա որոնումների վրա 3 րոպե ժամանակ ծախսել։
Կամ նույնիսկ ալկաշ էլ չէր, կապ չունի ինչ պատճառով ա հրաժարվել երեխային։ Պրծ, դրանով իրանց մեջ ամեն ինչ վերջացավ։

Եթե իմանամ, սաղ պտի տենց ծանր տանեն, ինձ մնա որդեգրումը կարգելեմ։ թե չէ, դե արի եղունգ նայի, որ որոշես, թե որ տարիքից կարելի ա ասել։
Որ պահին էլ ասեցիր, տենց մի հիստերիկն եղավ, հելավ գնաց, դու 20 (30,40,...) տարի պահել մեծացրել ես, որ էսօրվա օրով ասի, դու մերս չես, ս. եղի՞։

Ոու ես վստահ եմ, որ եթե ձեր էդ դրամա սարքելը չլնի, սաղ իմ պես թեթև նայեն, ոչ մի խնդիր էլ չի ծագի, ոչ մի տարիքում։

Կենսաբանական մերս չե՞ս, ցավդ էլ տանեմ, հալալա քեզ, որ համ որդեգրել ես (էս տեղով թութք ա), համ հարազատ երեխու պես պահել ես։ Կենսաբանականի մերն են էնտեղ։

[ivy]

Արտ, չի կարելի երեխուն ստի մեջ մեծացնել, էդքանը արդեն հերիք է:
Գոնե մինչև իր չափահասությունը ինքը պիտի իմանա ճշմարտությունը: Ու ինչքան շուտ իմանա, էնքան թեթև կտանի:
Եթե գտնում ես, որ դա էդքան կարևոր հարց չի, ուրեմն առավել ևս պիտի դա իրեն հանգիստ ասվի: Թող ինքը որոշի՝ կարևոր հարց է դա իր համար, թե չէ:
Ես գտնում եմ, որ կարևոր հարց է, որովհետև մարդու identity-ի մի մասն է կազմում:
Խնդրում եմ չհամեմատել որ դիրքում բեղմնավորված լինելու հետ:

[Նարե91]

Արտ, չի կարելի երեխուն ստի մեջ մեծացնել, էդքանը արդեն հերիք է:

Հա՛, բայց էդ մեռնելու շեմին կանգնած կինը շատ ավելի կարևոր բան ա արել չէ՞՝...չգիտես ինչ պայմաններում հայտնված նորածին էրէխուն պահել, մեծացրել ա. դա հերիք չի՞, որ էդ 50-ամյա կինը /պայամանական սենց կոչենք կնոջը/ մի հատ էդ խաբել-մաբելը մի կողմ դնի ու էդ մեռնելու պատրաստվող կնոջը տենց մղկտացող սրտով ճամփու չդնի:

[Աթեիստ]

Ռիփ, լրիվ համաձայն եմ, որ եթե էդքան կարևորություն ա տրվում, ուրեմն պարտադիր պտի ասվի, ու շատ շուտ, երեխա տարիքում։

Այլ հարց ա, որ ես դրան կարևորություն չեմ տալիս։
Ասենք ես գիտեմ, որ մորական կողմս Լենինականից ա, իսկ հերս՝ կիսով չափ։ Չգիտեմ թե հորական պապս որտեղից ա։ Ու էս մասին հիշում եմ, մենակ երբ էդ թեմային եմ գալիս, որտև ինձ էդ ինֆոն բան չի տալու։

Ես մի ամիս առաջ իմացել եմ, որ մամայենքս ոչ թե 8 երեխա են եղել, այլ 9, պարզապես մի ախպերը մինչև իմ ծնվելը ինքնասպան ա եղել (հագեպես անհավասարակշիռ ա եղել)։ Իմացա, անցա, նենց չի որ դա ինձ ինչ որ բան տվեց։
Շատ բաներ կան, որ կարող ա փորփրելու դեպքում էլի իմանամ, բայց ինչի՞ս ա պետք։ Ի՞նչ կարևոր ա։

[Նարե91]

Էս պատմության մեջ ինձ համար մի աբսուրդային պահ կա. մինչև իմանալը, որ որդեգրված ա, ինքը շատ նորմալ հարաբերությունների մեջ էր մոր հետ, չեմ ասում աստվածացնում էր, բայց լավ էր վերաբերվում գոնե, մերն էլ քչից շատից իրա համար ամեն բան արել ա իրա կարեցածի չափով... իսկ իմանալուց հետո՝ որտեղ նստում, վեր ա կենում, մորը փնովում ու անպատվում ա: Լավ, մի՞թե արժի տենց վարվել... ո՞ւր կորավ էդ հարգանքը… ոչ մի բացատրություն չեմ կարողանում գտնել սրան:

[Գալաթեա]

Էս պատմության մեջ ինձ համար մի աբսուրդային պահ կա. մինչև իմանալը, որ որդեգրված ա, ինքը շատ նորմալ հարաբերությունների մեջ էր մոր հետ, չեմ ասում աստվածացնում էր, բայց լավ էր վերաբերվում գոնե, մերն էլ քչից շատից իրա համար ամեն բան արել ա իրա կարեցածի չափով... իսկ իմանալուց հետո՝ որտեղ նստում, վեր ա կենում, մորը փնովում ու անպատվում ա: Լավ, մի՞թե արժի տենց վարվել... ո՞ւր կորավ էդ հարգանքը… ոչ մի բացատրություն չեմ կարողանում գտնել սրան:

Կոնկրետ էս քո պատմած դեպքը դժվար թե մեկը հայտնվի, որ նորմալ վերաբերմունք համարի, Նարե ջան:
Բայց ինչ վերաբերում ա հենց երևույթին՝ մարդն իրավունք ունի իրա ծագման մասին իմանալ էն ամենն, ինչ խալխը գիտի:
Որովհետև, էլի եմ ասում, մարդը ռոբոտ չի, սերիական արտադրությունով չի հայտնվում աշխարհ: Մարդու ինքնությունը սերտ կապ ունի իր ծագման հետ:

[Smokie]

Մի հետաքրքիր փաստ՝ որբանոցում մեծացած, որոշ տարիքի հասած երեխան ավելի հեշտ ա համակերպվում որդեգրվելուն, (ասեմ ավելին՝ ուզում ա որդեգրվի) քան ի ծնե որդեգրված երեխան, երբ տարիներ անց իմանում ա իրականությունը:

Լրիվ համաձայն եմ Այվիի հետ, երեխան իր որդեգրված լինելու մասին պետք ա մինչև չափահաս դառնալը իմանա, թե չէ հետո ավելի բարդ ա լինելու:

[Ռուֆուս]

Ինչու՞ որդեգրված երեխային ճշմարտությունը չեն ասում
- Վախենում են, որ անչափահաս երեխան ճշմարտությունն իմանալուց հետո էլ չի սիրի խորթ ծնողներին կամ այլ վերաբերմունք ցույց կտա
- Սպասում են, մինչև չափահաս դառնա, նոր ասեն, որովհետև վախենում են, որ երեխան փոքր է, շատ բան չի հասկանում, ծանր կտանի ճշմարտությունը, բայց չափահաս դառնալուց ավելի է դԺվարանում ճշմարտությունն ասելն ու շատ դեպքերում երեխան ավելի ծանր է տանում ճշմարտությունը:
- Սպասում են, մինչև չափահաս դառնա, նոր ասեն, որովհետև վախենում են, որ հասարակության ճնշումը երեխայի վրա բացասական ազդեցություն կունենա (ասենք դպրոցում դասընկերները անընդհատ հիշեցնեն, որ պահած երեխա է ու այլ տեսակի ճնշումներ)
- ...

Իմ կարծիքով նողները կարծում են, թե ճշմարտությունը թաքցնելով երեխային են պաշտպանում, այնինչ վախենում են, որ երեխայի սերը կորցնել:

Ինձ թվում է, մենակ ես չեմ, ում մոտ փոքր Ժամանակ մտքեր են առաջացել, թե բա որ հանկարծ պարզվի, ինձ որդեգրել են ու իմ ծնողները լրիվ ուրիշ մարդիկ են: Էդ մտքերն իրոք ինձ սարսափեցնում էին, նույնիսկ կարող էր պատճառ դառնալ, որ ամբողջ գիշեր չքնեի: Եթե փոքր Ժամանակ հանկարծ պարզեի, որ ինձ իրոք որդեգրել էին, ես չգիտեմ ինչ կանեի, թեկուզ էն որ բացի ինձանից բոլորը ճշմարտությունն իմացել են, խիստ վիրավորական էր ինձ համար: Իսկ եթե էս տարիքում իմանայի, որ ինձ որդեգրել էին, լրիվ ուրիշ վերաբերմունք կունենայի, չնայած գիտեմ, որ հաստատ որդեգրված չեմ Բայց մարդ էլ կա, մարդ էլ, չես կարող բոլորից նույն ռեակցիան սպասել: