Թեման բացելու պատճառ հանդիսացավ ծանոթներիցս մեկի հետ տեղի ունեցած դեպքը:
50-ին մոտ կին է, ապրում է 3 երեխաների ու 90-ամյա մոր հետ: Մի որոշ ժամանակ առաջ շատ պատահական պարզում է, որ այդ 90-ամյա կինն իր կենսաբանական մայրը չէ, իրեն՝ դեռ նորածին, էդ կինը որդեգրել է:
Լուրն իմանալուց ի վեր՝ սթրեսներ, ընկճախտ, հիվանդանոցներ, դեղեր ու մի խոսքով՝ ծանր ու դժվարին իրավիճակ: Էդ կնոջն էլ տեսնել չի ուզում ու մեղադրում է, որ իրեն մինչ օրս չի ասել: Կինն էլ արդարանում է, որ եթե այն ժամանակ ասեր, ապա կկորցներ էրէխուն:
Հիմա ՝ ո՞նց եք մտածում, էսպիսի իրավիճակից խուսափելու համար չարժե արդյո՞ք երեխայի՝ գիտակցական տարիքի հասնելուց հետո , նրան կամաց-կամաց նախապատրաստել, որ ինքը որդեգրված է: Չէ՞ որ երեխան ունի իրավունք իմանալու այդ մասին:
Մեջբերել
Էջանիշներ