Քվեարկել եմ երկու տարբերակի օգտին - "Պոզի", որը, ԻՀԿ, մրցույթի ամենաուժեղ գործն ա, ու "Հողի", որը մի տեսակ հարազատության ու նոստալգիայի զգացմունք առաջացրեց, համ էլ որպես գիտաֆանտաստիկա էր հաջողված:
Հեքիաթը վատիկը չէր, բայց չձգեց:
"Մարսյան թուզն" էլ էր լավը, բայց էս դեպքում նիքնեյմս իրա սև գործն արեց.չեմ կարծում, թե երկիրը պայթեցնելու ունակ որևէ բնական երևույթ կամ ուժ գոյություն ունի, իսկ եթե նույնիսկ կա էլ, պայթյունի ալիքն էնքան հզոր կլինի, որ էդ տիեզերանավը լավագույն դեպքում մետաղի ջարդոնի կվերածի: Կամ էլ ուղղակի շատ եմ խորացել:
Ամեն դեպքում, շնորհակալ եմ բոլոր մասնակիցներին ու հատկապես Մարիին () բանակային գաղջ, գորշ ու գարշելի առօրյաս լուսավորելու համար:
Մեջբերել
Էջանիշներ