Խորհուրդ հոգեբաններից (կամ հոգեբանությունից գլուխ հանողներից)

[Rhayader]

Բարի երեկո: Ինձ մոտ սենց իրավիճակա:

Դեռևս փոքրուց անբացատրելի ցանկություն և հետաքրքրություն եմ ունեցել հոգեբանության նկատմամբ:
(հոգեբանություն եմ կոչում էն ամեն ինչը, ինչ թույլ ա տալիս ինձ, կամ շրջապատող մարդկանց ավելի լավ հասկանալ,մտքովս ուրիշ տերմին չի անցնում, )

Դե երևի ինչ-որ բացեր են մնացել մանկությունից և ինչ-ինչ իրադարձություններից, որոնց անպատասխան լինելն ա ստիպում ավելի շատ կարդալ.. չգիտեմ:
Բայց այլ մասնագիտություն եմ ընտրել, ու հոգեբանության նկատմամբ պահանջմունքը տենց էլ մնում ա անբավարարված
Մասնավորապես` ինքս ինձ ավելի լավ հասկանալու մեծ պահանջ, թերություններն էլ ավելի շտկել, կապանքներից ազատվել, մի խոսքով չեմ ուզում փոփ-ինչ-որ գրքեր կարդալ.. Այլ գիտական հիմքերի վրա: Ու ինքնուրույն գլուպխ չեմ հանում
Տվյալ պահին որևէ կոնկրետ խնդրի նկատմամբ գերկենտրոնացած չեմ, այլ սովորական, հանգիստ իմ վիճակով եմ, առանց "փոթորիների"))


ՀԱՐՑ: Ինչ սկսեմ կարդալ? Փիլիսոփայություն ուսումնասիրեմ? ԹԵ հենց հոգեբանություն? Իսկ կոնկրետ հոգեբանության ինչ ճյուղ? Անձի հոգեբանություն?

Մի խոսքով շատ խառն ա ցանկությունս, եթե հանկաօգնեիք գլուխ հանել, ու առավել ևս գրականություն խորհուրդ տայիք,ինչից սկսեմ, ու հերթով ինչ կարդամ... շնորհապարտ կլինեի

Լու՞րջ ես հետաքրքրվում, թե՞ ձևական, խոսակցության մեջ խելոք բաներ ասելու համար: Եթե լուրջ ես հետաքրքրվում, պիտի նախ հասկանաս, թե ինչ է հոգեբանությունը:

Rachel G. Ragland, Burt Saxon, "Invitation to Psychology" - լավ նախնական ձեռնարկ է, շատ հետաքրքիր ու պրոֆեսիոնալ գրած: Ուրիշ բան կարդալը սկզբնական փուլի վրա անիմաստ է:

[Rhayader]

Դրանից հետո, երբ հասկանաս հոգեբանության ճյուղերը, պիտի որոշես, թե կոնկրետ որ ճյուղով/մեթոդով ես ուզում առաջ գնալ: Իմ ասած գրքում մոտ 36 դաշտ է առանձնացվում, որտեղ կարելի է կիրառել հոգեբանությունն, ու ամեն մեկն առանձին մոտեցում է պահանջում: Օրինակ՝ հիպնոսի մասին դրած գրքեր կարդացող ու դա կիրառել ցանկացող մարդը, որը տարրական մասնագիտական պատրաստություն չունի, անպատասխանատու ու հիմար մարդ է:

[Rhayader]

Հոգեբանության մեջ 5 կտրուկ տարբեր մոտեցում կա՝ բեհավիորալ (վարքը պետք է դիտարկվի ըստ արտաքին արտահայտումների), կոգնիտիվ (վարքը պետք է դիտարկվի ըստ ներքին արտահայտումների), ֆիզիկական (նայել առանձին, պարզ արտահայտումներին, հետևություններ անել ընդհանուրի մասին), գեշտալտ (նայել ընդհանուրին, հետևություններ անել առանձին արտահայտումների մասին), անալիտիկ (նայել դիտարկելի վարքի մակերևույթից ավելի խորը): Հետո բարդ մոտեցումներն են սկսում, որոնք համատեղում են՝ Բեռնի տեսությունը համատեղում է անալիտիկ ու գեշտալտ մոտեցումներն, օրինակ, մասնավորապես՝ հումանիստական տեսությունը:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, մեյլդ ունեմ, հեսա գիրքը կուղարկեմ, աչքի տակով անցկացրու Իրականում որոշ բաներ կային, որոնք ես առանց էդ գրքի էլ գիտեի, բայց շատ բաներ կային, որոնց վրա ընդհանրապես ուշադրություն չէի դարձրել ու մտքովս էլ չէր անցել դրանք այլ կերպ մեկնաբանել:

Ռուֆ, կներես, որ ուշ եմ պատասխանում: Սկսել էի կարդալ գիրքը, մոռացել էի գրել թեմայում:

Գիրքը ինքը վատը չի, համենայնդեպս, ինձ դուր ա գալիս, որ էնտեղ չկան ծայրահեղական մոտեցումներ: Հեղինակը հենց սկզբից ասում ա, որ ցանկացած ժեստ կոնտեքստից ա կախված (հակառակ դրան, Հայաստանի շատ հոգեբաններ սիրում են ամեն ինչին մեկ բացարձակ բացատրություն տալ ու ունքերիցդ կախվել, թե տենց ա, ուզես, թե չուզես, ու տենց գրքեր էլ լիքը կան): Նաև դուրս գալիս ա, որ կենսաբանական հիմքն էլ ա շոշափում: Քսանմեկերորդ դարում անհնար ա հոգեբանությունից խոսել առանց կենսաբանական հիմքի: Բայց ստեղ մի բայց կա... Ախր ինչու՞ պիտի մարդկանց մարմնի լեզուն հասկանալու համար գրքեր կարդանք: Դա բնական հատկանիշ ա, որ պիտի բոլորս էլ ունենանք ու զարգացնենք մեր մեջ:

Մտածում եմ՝ գուցե բիզնեսմեններին-բան գործի մեջ ա պետք... Ասենք, իմ գործի մեջ էլ ինձ ա պետք գալիս, բայց նորից բնականից բավական հեշտ ա լինում գլխի ընկնել: Չգիտեմ, գուցե թեմա՞ բացեմ, մի քիչ քննարկենք:

[Զաքար]

Ես Ձեզ խորհուրդ կտամ կարդալ մտքի ձևեր (մտածողություն)ամեն մասնագիտության/բնագավառի/տեսանկյունի հիմքը սա է,