դե որ տենց ա ես էլ ասեմ: Փոքր ժամանակ գնում էինք պուրակից վարդ էինք գողանում, բերում մի մարդու տալիս, որ թողներ playstation խաղայինք, ինքը էդ վարդերը տանում ծախում էր հետո:
Հա, մեկ էլ Երևան սիթիից շոկոլադ եմ 2 անգամ թռցրել, բայց չգիտես ինչի ինձ որ թե վատ էի զգում, այլ մի բան էլ հպարտ
Ich hab' keine Lust.
Alphaone (30.01.2014), Cassiopeia (30.01.2014), Jarre (30.01.2014), Rammstein (02.02.2014), Smokie (30.01.2014), Ձայնալար (30.01.2014), Նաիրուհի (14.02.2014), Ռուֆուս (30.01.2014), Փոքրիկ շրջմոլիկ (30.01.2014)
Լավ, որ սենց ազնվացաք)
4 տարեկան էի, գնացել էինք մեր ծանոթի տուն, ում տուն հաճախ էինք ընտանիքով գնում ու ուշ գիշերով հետ գալիս: Ես էդ ժամանակ ոչ մի խաղալիք չունեի, ավելի ճիշտ, երեք ականի հեծանիվ ունեի, որ ախպորս հետ կռվել,շպրտել էինք, բայց էդ ուրիշ պատմություն ա)
մի խոսքով էդ մեր ծանոթի տանը լիքը հետաքրքիր խաղալիքներ կային, մանավանդ մոտս տպավորվել էլ տրու... էէէ... խաղալիք ժամը ու մի հատ էլ մեծ փափուկ խաղալիք:
Մի օր, տուն գնալուց առաջ, հանել դրանք դռան մոտ պահել էի (դե ոտքով էինք տուն գնում, ես էդ ժամանակ ավտո առիթից առիթ էի նստում), դուրս գալուց վերցրի դրանք ու ոչ մեկ չնկատեց, բայց էդ փափուկ խաղալիքը, որը հիմա չեմ էլ հիշում ինչ էր, երկար թաքցնել չհաջողվեց, մի քանի օրից մերոնք գտան, տարան հետ տվեցին, իսկ ես կյանքիս մեջ առաջին անգամ հորս կողմից ծեծ կերա) պետք ա ասեմ, որ երկու անգամ ա տենց դեպք գրանցվել, առաջինը էդ էր, երկրորդը՝ երբ որ առաջին դասարանում մի բառ սխալ էի կարդացել): Էդ միջադեպը ես չեմ էլ հիշում, բայց դրանից հետո գողությունը մոտս ծայրահեղ նենց ամոթալի երևույթ ա տպավորվել, որ առաջին դասարանում մեկը իմ մատիտները գողացել էր, գտնելուց հետո էլ չէի հավատում, որ իսկապես ինչ-որ մեկը ընդունակ ա ուրիշի մասնավոր սեփականության ապօրինի կերպով տիրանա) միամիտ երեխա էի, դեռ էնքա՜ն պետք ա հիասթափվեի էս փուչ ու սխալ աշխարհից:
Մեկ էլ ինձնից էի ահավոր հիասթափվել, որ իմացա փոքր ժամանակ գողություն եմ արել: Հիմա էլ, ինչքան էլ ժամանակ ա անցել, ամաչում եմ էդ դեպքի համար ու էդ ընտանիքի մոտ ինձ միշտ մեղավոր եմ զգում, լավ ա, որ ահագին ժամանակ ա չեմ շփվել իրանց հետ)
Իմ դեպքում մի մեծ պատմություն դառավ.
Փոքր էինք՝ չեմ հիշում ինչքան, ես ու եղբայրս շուկայում տեսնում էինք ոնց էին պուճուր երեխեքը վաճառասեղաններից փուչիկ ու բոմբեր (են խաղալիք բոմբերը որ կան, չգիտեմ ուրիշ անուն ունեն, թե չէ) թռցնում, մենք էլ օրը հետաքրքիր դարձնելու համար որոշում ենք «գողության գնալ»: Սկզբից խաղալիք պայթուցիկներ վաճառող պապիկից մի բուռ բոմբ վերցրեց եղբայրս, ես էլ իրենից թաքուն մի երկու հատ, հետո մտանք սուպերմարկետ: Մտածել էինք, որ փոքր բաներ վերցնենք, որ մի երկու բան էլ գնենք կասկած չգցելու համար, բայց չէինք մտածել, որ սուպերմարկետներում տեսախցիկներ կան: Ես ոչինչ չէի վերցնում, եղբորս բալետ էի անում ու խորհուրդ տալիս ինչ վերցնի: Երկու հատ անձեռոցիկ, երկու գրիչ ու մի փոքրիկ լազեր, որը ի դեպ իմ խնդրանքով էր, հայտնվեց եղբորս գրպանում: Պայմանավորվեցինք, որ ես երկու անձեռոցիկ կառնեմ, ինքը դուրս կգա ու կհանդիպենք դռան մոտ: Եդպես էլ արեցի, բայց եղբայրս դռան մոտ չէր: Շուրջս էի նայում, երբ կողքիցս ձայն լսեցի.
- Եղբորդ ե՞ս ման գալիս.
Վախից վեր թռա. մեղմ ժպիտով մարդ էր կողքս կանգնած:
- Հա,- վախեցած շշնջացի.
- Հետևիցս արի.
Ու ժպիտը դեմքին շրջվեց, քայլեց խանութի հակառակ ծայրը: Ես իմ ներսում համոզված էի, որ դա շփոթմունք ա, որ սխալվել են ու անհանգիստ էի նրա համար, որ եղբայրս դուրսը անհանգիստ ինձ ա սպասում: Ճանապարհին հարցեր էր տալիս՝ «քանի՞ տարեկան ես», «որտե՞ղ եք ապրում», «ո՞ւմ հետ եք ապրում».. Իսկ ես խոսում էի միայն, երբ հարցը երկրորդ անգամ էր կրկնում, պատասխանում էի նույնպես երկու անգամ, որովհետև կմկմոցիցս բան չէր հասկանում: Աստիճաններով ներքև իջանք, բայց ես մեկ ա վստահ էի, որ սա շփոթմունք ա, ինձ ինչի՞ պիտի բռնեին, կամ իմ եղբորը: Եդպես մինչև մի սենյակ մտանք ու ես դռան կողքը եղբորս նստած տեսա: Սառը ջուր թափվեց գլխիս: Մի խոսքով որոշեցին պապայիս կանչեն, որ եղբորս տանի, իսկ ինձ եղբայրս գումար տվեց ու ուղարկեց տուն: Ես շփոթված դուրս եկա, ճանապարհին հետ դրեցի վաճառող պապիկից վերցրած պայթուցիկները ու կարմրած, կապտած, արցունքները աչքերիս վազեցի դեպի մեր տուն գնացող առաջին երթուղայինը: Մի ժամ հետո եղբայրս պապայիս հետ տուն եկավ ու էլ ոչ ոք չխոսեց ետ դեպքի մասին:
Դա եղավ իմ վերջին գողության փորձը ու իրավապահ մարմինների հետ առաջին հանդիպումը:
Վերջին խմբագրող՝ Փոքրիկ շրջմոլիկ: 30.01.2014, 02:44:
Այ մարդ, էս ինչքան անմեղ դեմքերով գողեր են ֆռֆռում մեր շուրջը, խաբար չենք։ Զգույշ ա պետք լինել
։ Եթե ակումբցիների մեջ էսքան կան, բա մնացածների մեջ ինչքան կլինեն... Նույնիսկ վախենալու ա պատկերացնելը
Հ.Գ. Ներողություն, եթե սուր սյուժեով գողության խոստովանություն էիք սպասում, հիասթափեցրի...
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 30.01.2014, 20:02:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
տրուսիկ եմ կորցրել
Երազանքների՞Freeman-ի խոսքերից
տրուսիկ եմ կորցրել
I may be paranoid but no android!
արդարացում ա հա՞ փոքր լինելը...
Վերջին խմբագրող՝ Արամ: 30.01.2014, 19:49:
հոգնատանջ )
փոքր ժամանակ մարդ եմ սպանել, ո՜նց եմ հիմա ամաչումիսկ եթե լուրջ, փոքր ժամանակ ցանկացած հանցագործություն անելն էլ արդարացվում ա, եթե մարդ չի գիտակցում արածի պատճառահետևանքային կապերը...
Եթե փորձենք թեմայում քննարկել ոչ միայն մեր արած ու մեզ արված գողությունները, այլ նաև քննարկենք գողություն երևո՞ւյթը, մեր վերաբերմունքը այդ երևույթի նկատմա՞մբ: Ինձնից գողացել են, իմ մասով, ինչպես և խոստացել եմ, թեմայում ստերեոտիպեր չեմ կոտրի, բայց ընդհանուր՝ ես տենց սարսափելի հակակրանքով չեմ վերաբերվում գողությանը, գողացողին: «Մի գողացիրը» ինձ համար առաջնորդող չի ու չի էլ եղել: Ուրիշ բան, որ կա «Մի վնասիր»: Եթե գողությանդ արդյունքում ինչ-որ մեկը տուժում ա, ուրեմն դու վնասում ես: Եկանք՝ Ալֆայի ասած պատճառահետևանքային կապերին:
Կոնկրետ էս թեմայում էրեխեքի պատմածներից ոչ մեկից էլ, որքան հիշում եմ դեպքերը, եսիմինչ տուժումներ, վնասներ չեն եղել: Իսկ վերջին դեպքում՝ սուպերմարկետի, հլա կարելի ա ճշտել, թե էդ ում սուպերմարկետն ա, ինչ միջոցներով ա ստեղծված և այլն: Իհարկե, հնարավոր ա վաճառողները նաև տուժեն, գողացածի գումարը նրանցից գանձեն, բայց մեծ խանութների դեպքում ինձ թվում ա հմուտ աշխատակիցները կկարողանան էնպես դասավորել, որ վերջնական հաշվեկշռում դա չերևա: Այսինքն՝ առանձնապես արդարանալու բան էլ չկա:
Թե՞ պետք չէր սենց լուրջ-լուրջ գրել
Խոստովանում եմ, որ կլեպտոմանիայի նման մի բան էլ ես ունեմ։ Հիմա, փոքր տարիքովս չեմ արդարացնում, մանավանդ որ դա ժամանակին ոնց որ չկար էլ։
Շատ դժվար է սուպերմարկետներից (միայն) դուրս գալ առանց շոկոլադ կամ ծամոն թռցնելու (միայն դրանք ու միայն մի հատիկ, բայց դե ինչ անեմ, չեմ կարողանում չանել)։ Փառք աստվածներին, որ թռցնելու ցանկություն մենակ կոնֆետների դեպքում է առաջանում
Ահա և դուք ամեն ինչ գիտեք
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Ալֆուշ, մնում ա մի հատ միլիցա բերես էս թեման, սաղիս հավքի տանի:
Այվիի տրուսիկը վկա:
Գալ, ինձ չի թվում ակումբում միլիցա չլինի, բայց լավ նորություն ունեմ՝ վաղեմության ժամկետ կոչված երևույթ կա, բոլորի մոտ ոնց որ թե անցած ա, էլ չեն կարա քր. պատասխանատվության ենթարկեն
Սթար սուպերմարկետն էր, եթե չեմ սխալվում: Գումարը վաճառողներից չեն գանձում, որովհետև իրանք անվտանգության համար պատասխանատու չեն: Մի քանի հոգու գործն ա ետ, ովքեր տեսախցիկներն են նայում ու եթե չբռնեցին, երևի իրենցից կգանձեն: Բայց դե չեմ կարծում 300 դրամի համար պիտի տուգանեին իրանց: Իսկ եթե բռնում են, պարտադիր վերցնում են ապրանքի գումարը.Կոնկրետ էս թեմայում էրեխեքի պատմածներից ոչ մեկից էլ, որքան հիշում եմ դեպքերը, եսիմինչ տուժումներ, վնասներ չեն եղել: Իսկ վերջին դեպքում՝ սուպերմարկետի, հլա կարելի ա ճշտել, թե էդ ում սուպերմարկետն ա, ինչ միջոցներով ա ստեղծված և այլն: Իհարկե, հնարավոր ա վաճառողները նաև տուժեն, գողացածի գումարը նրանցից գանձեն, բայց մեծ խանութների դեպքում ինձ թվում ա հմուտ աշխատակիցները կկարողանան էնպես դասավորել, որ վերջնական հաշվեկշռում դա չերևա: Այսինքն՝ առանձնապես արդարանալու բան էլ չկա:
Թե՞ պետք չէր սենց լուրջ-լուրջ գրել
Շինարար (31.01.2014)
Դե ուրեմն լավ եք արել: Բայց մյուս անգամ ուշադիր եղեք՝ չբռնվեք
ARMbrain (21.02.2014), Աթեիստ (31.01.2014), Նաիրուհի (14.02.2014), Փոքրիկ շրջմոլիկ (31.01.2014)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ