Ֆրիմեն ջան, էդ հասարակ գողություն չէր, էդ ձեռից բռնել տանել էր, տենց մեկ էլ սիրած աղջիկ են փախցնում:
Աչքերիցս կայծեր էին թափվում, դեմքս եռում էր, ես որ դա չունենայի, կմեռնեի: Դա անզուսպ կիրք էր:
Հենց տենցևեթ վերցրեցի ու ձեռքիս բռնած՝ սկսեցի երրորդ հարկի աստիճաններով շատ արագ ներքև իջնել: Ու հուզմունքից խեղդվում էի. սաղ դարդս էն չէր, որ բան եմ գողանում կամ կարող է բռնեն պատժեն, դարդս էն էր, որ կարող է՝ չթողնեն տանեմ, հո կխեղվեի: Ինքը պիտի իմը լիներ:
Տենց գժի պես հասա ելքին, ինձ դուրս գցեցի խանութից: Առանց հետ նայելու վազել եմ: Պատ լիներ, կծակեի կանցնեի: Տեսնողներ հո եղած կլինեին, երևի մտածել են՝ սա որ սենց վիճակում է, թող տանի, հալալ է իրեն էդ տրուսիկը:
Մեջբերել
Էջանիշներ