ԵվրաՄայդան․ հեղափոխություն Ուկրաինայում

[Lusntag Lusine]

Արտ, երբ էս ամեն ինչը դեռ նոր էր սկսվել, ինձ շատ էր դուր գալիս, որովհետև ժողովուրդը կոնկրետ թեմայով էր դուրս եկել՝ ԵՄ ասոցացումը չի ստորագրվել, ժողովուրդը Յանուկովիչից պահանջում էր ոչ թե դեպի Ռուսաստան, այլ դեպի Եվրոպա գնալ: Բայց շատ արագ էդ պահանջը փոխվեց, դարձավ Յանուկովիչի հրաժարական: Իսկ ցանկացած հրաժարական պահանջելն ու մինչև վերջ գնալը զոհերի ա բերելու, անխուսափելի ա, որովհետև ոչ մի կոռումպացված լիդեր, մանավանդ եթե Ռուսաստանի (կամ որևէ այլ գերտերության, ստեղ կարևոր չի որ մեկն ա) աջակցությունն ունի, այսինքն՝ թույլ չի, հենցընենց չի գնա՝ շատ լավ հասկանալով, որ գահից զրկվելն իրա համար կարա նշանակի հետագայում շատ վատ կյանք ունենալ, հետևաբար ինքն ամեն ինչ կանի էնտեղ մնալու համար: Մյուս կողմից, կարծում եմ՝ էդ շատ լավ գիտակցում ա նաև մյուս կողմի ղեկավարությունը, բայց ինքն էլ ինչ-որ բան շատ ա ուզում: Ու հիմա ստեղ հարց ա առաջանում. ո՞րն ա էդ ինչ-որ բանը: Ժողովուրդը ունի շատ ազնիվ պահանջներ, բայց էսքան զոհերի գնացող լիդերները արդյոք էդ նույն ազնիվ պահանջների հետևի՞ց են գնում: Ինչու՞ ԵՄ ասոցացումը դարձավ Յանուկովիչի հրաժարական: Ինչու՞ Յանուկովիչի զիջումները չեն ընդունում: Էստեղ ես մի պատասխան ունեմ. իրանք նախագահի աթոռն են ուզում, ոչ թե որ Ուկրաինայում լավ լինի: Ու եթե մանրամասն նայում ես քսաներորդ դարի երկրորդ կեսի բոլոր արյունալի հեղափոխությունները, ոչ մեկի վերջը լավ չի էղել, այսինքն՝ նոր եկողները շատ ավելի վատն են եղել, քան նախորդները, էնքան վատը, որոնցից ազատվելը շատ ավելի լուրջ խնդիր ա էղել (Աֆղանստանն ամենավառ օրինակն ա): Կարծում եմ՝ դա նաև Ուկրաինային ա սպառնում (հաշվի առնելով ընդդիմության ծայրահեղ ազգայնական լինելը): Բայց դե սա իմ կարծիքն ա, գուցե դուք ուրիշ բան եք տեսնում:

Հ.Գ. Ինչ վերաբերում ա հոդվածին, հեղինակը բավական լավ տեղեկացված ա Եվրոպայի վերջին քսանամյակի իրադարձություններից: Վերջերս ես էլ եմ շատ պատմություն ուսումնասիրում՝ չկենտրոնանալով մենակ Եվրոպայի վրա: Գրեթե բոլոր հեղափոխությունները նույն պատմությունն են. ազնիվ ժողովուրդը պայքարում ա վեհ գաղափարների համար, բայց իրականում ԱՄՆ-ն ու Ռուսաստանը կոնկրետ երկիր դարձրել են իրենց համար կռվի դաշտ: Ուկրաինայի դեպքում մի քիչ վստահ չեմ, որ ԱՄՆ-ն էդ կարգի խառն ա, բայց որ մի հզոր ուժ կա ընդդիմության հետևում, դրանում համոզված եմ:

Բյուրի հետ համամիտ եմ, ավելացնեմ, որ լավ ֆինանսավորում են ընդդիմությանը: Մարդիկ սկզբում գնում էին գումար աշխատելու, գուցե ծիծաղելի թվա, բայց այդպես է: Գներն էլ կարող եմ ասել - ցերեկը 350գրիվնի, գիշերը 500 գրիվնի: Հիմա մարդիկ այնքան անկարգություններ ու վնասներ են հասցրել երկրին, որ մենակ իշխանության փոխվելու դեպքում կարող են մնալ անպատիժ:
Այստեղ ոչ թե ժողովրդի շահերն են, այլ կոնկրետ մարդկանց ու կոնկրետ երկրի, որը այսքան ֆինանս է ներդրել ու չեմ կարծում Ուկրաինայի ժողովրդի մասին մտածելով:

[Nihil]

Օպոզիցիային արդեն զենքեր են բաժանել, ու արդեն հստակ կարող եմ ասել, որպատմությունը կրկնվում ա: Սիրիա, Եգիպտոս, Լիբիա.....նույն սցենարն ա: Յանուկովիչի գլուխն էլ ուտելու են, կարծում եմ: Քաղաքացիական պատերազմ ա մանրից սկսում: Ուկրաինայի ճեղքումը հեռու չի, ով գիտի էլ ինչ վատ բաներ կարող են լինել:

[Mephistopheles]

http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-26269221

[Ռուֆուս]

Յանուկը Պուտինից օդանավակայան է խնդրել

[Chuk]

Արտ, երբ էս ամեն ինչը դեռ նոր էր սկսվել, ինձ շատ էր դուր գալիս, որովհետև ժողովուրդը կոնկրետ թեմայով էր դուրս եկել՝ ԵՄ ասոցացումը չի ստորագրվել, ժողովուրդը Յանուկովիչից պահանջում էր ոչ թե դեպի Ռուսաստան, այլ դեպի Եվրոպա գնալ: Բայց շատ արագ էդ պահանջը փոխվեց, դարձավ Յանուկովիչի հրաժարական:

Բյուր ջան, ժողովրդի մի զգալի ու ակտիվ հատված ուզում էր գնալ ԵՄ ասոցացման ուղղությամբ: Ու որպես կանոն նման ակտիվ հատվածներն են, որ կարողանում են երկիրը լավ հունի վրա գցել:
Կար ընդամենը երկու տարբերակ.
1. Իշխանությունը լսում էր ակտիվ ու ոտի ելած ժողովրդի ձայնը
2. իշխանություն չէր լսում ակտիվ ու ոտի ելած ժողովրդի ձայնը

Եղավ երկրորդ տարբերակը:
Էս դեպքում կար երկու տարբերակ
2.1. Ժողովուրդը այնուամենայնիվ պնդում էր իրենը, իսկ քանի որ իշխանությունը մերժել էր իրեն, ուրեմն հարցը վերածվում էր իշխանության հրաժարականի պահանջի,
2.2. ժողովուրդը խելոք գառան նման գնում էր տուն ու ընդունում էր, որ ինքն իշխանություն չի, երկրի հարցերը որոշում են Կրեմլի վերահսկողության տակ գտնվող առանձին տարրերը:

Դու ըստ էության ընտրում 2.2 տարբերակը, որը անձամբ ես համարում եմ անթույլատրելի: Իհարկե լավ կլիներ, եթե կարողանային էնպես անել, որ զոհեր չլինեին: Բայց ցավոք եղավ էսպես:

եթե մանրամասն նայում ես քսաներորդ դարի երկրորդ կեսի բոլոր արյունալի հեղափոխությունները, ոչ մեկի վերջը լավ չի էղել, այսինքն՝ նոր եկողները շատ ավելի վատն են եղել, քան նախորդները, էնքան վատը, որոնցից ազատվելը շատ ավելի լուրջ խնդիր ա էղել (Աֆղանստանն ամենավառ օրինակն ա):

Բյուր ջան, փորձը ցույց ա տալիս նաև, որ եթե ժողովուրդը նման դեպքերում զիջում ա ու գառնային դերի մեջ ա մտնում, շատ ավելի վատ ա լինում: Որպես վառ օրինակ Հայաստանը, որի վիճակը բոլոր ուղղություններով կատաստրոֆիկ վատացել ա մարտի 1-ից հետո:

Հ.Գ. Ինչ վերաբերում ա հոդվածին, հեղինակը բավական լավ տեղեկացված ա Եվրոպայի վերջին քսանամյակի իրադարձություններից: Վերջերս ես էլ եմ շատ պատմություն ուսումնասիրում՝ չկենտրոնանալով մենակ Եվրոպայի վրա: Գրեթե բոլոր հեղափոխությունները նույն պատմությունն են. ազնիվ ժողովուրդը պայքարում ա վեհ գաղափարների համար, բայց իրականում ԱՄՆ-ն ու Ռուսաստանը կոնկրետ երկիր դարձրել են իրենց համար կռվի դաշտ: Ուկրաինայի դեպքում մի քիչ վստահ չեմ, որ ԱՄՆ-ն էդ կարգի խառն ա, բայց որ մի հզոր ուժ կա ընդդիմության հետևում, դրանում համոզված եմ:

Էն որ գերտերությունները հաճախ են փորձում խառնվել ու իրենց օգուտը ստանալ, հայտնի փաստ է ու նաև տրամաբանական, հասկանալի: Էստեղ էլ կա երկու տարբերակ
ա) որոշել, որ մեկ ա գերտերություններն իրենց կեղտոտ ծրագրերն են առաջ տանելու ու աջդ քաշած ոչխարավարի տանը փակվես,
բ) փորձես քո ազատությունների համար պայքարել, նաև ամեն ինչ անելով երրորդ կողմերին հնարավորինս չեզոքացնելու համար:

Ազատատենչ մարդկանց ընտրությունը միշտ էլ բ-ն է:

[Mephistopheles]

Ես հարցին չեմ նայում որպես "ՄՄ թե ԵՄ"… հարցն այլս էդպես չի դրված… երկրում կա ճգնաժամ որը ստեղծվես Յանուկովիչի ընդունած որոշումից ու հիմա Յանուկովիչը ոչ թե չի նպաստում ճգնաժամի վերացմանը, այլ հլա մի բան էլ խորացնում ա ու արագ տեմպերով… ինքը պտի հեռանա…

օրակարգում արդեն ուրիշ հրատապ հարց չկա…

[Vaio]

Փորձեմ բացատրել, բայց չեմ կարծում, որ կհասկանաս:

Որովհետև Յանուկովիչը պիտի ներկայացնի իր քաղաքացիների կամքը, ոչ թե իր սեփականը:
Որովհետև առանց իր երկրի բնակչության կարծիքը հարցնելու մի օրում հրաժարվեց Եվրոպական ասոցիացիայի պայմանագրից ու ուղղությունը թեքեց Ռուսաստան:
Որովհետև իր երկրի քաղաքացիները չորս ամիս առաջ ասին, ու՞մ ես էշի տեղ դնում, այ հայվան, մեզ մի հատ հարցրե՞լ ես, որ Պուտինի հետույքն ես մտնում ու ինքը ոչ լսեց իր քաղաքացիների կամքը, ոչ էլ բանակցությունների գնաց:
Որովհետև հիմա օրը ցերեկով փողոցում իր քաղաքացիներին է սպանում ու էս ամենի պատասխանատվությունն ընկնում է իր ուսերին:

Հիմա ինքը կամ պիտի վերացնի ուկրաինացիների կեսից շատին, կամ հրաժարական տա, ուրիշ ելք չունի: Ու ոնց որ թե բռնել է առաջին ճանապարհը, մինչև իր գլուխը չուտեն:

Հեչ չմտածես, մի օր հերթը Սերժին էլ կհասնի:

Փորձեմ բացատրել քեզ, բայց չեմ կարծում, որ կհասկանաս:
Ինչա նշանակում ներկայացնի քաղաքացիների կամքը? Քեզ թվումա, որ Ուկրաինայի հրապարակում ողջ ազգնա հավաքվել, հավաքվել են մարդիկ, որոնք դեմ են իշխանություններին և կան մարդկ, ովքեր դեմ են իշխանություններին ու միաժամանակ վերջինները հանցագործներ են, ովքեր այրում են շինություններ և մարդկանց:

Ինչ վերաբերում սպանություններին, դա դեռ շատ վիճելիա: Ինտերնետում իրարամերժ նյութեր կան, ինչպես ի վնաս իշխանությունների, այնպես էլ` ի վնաս ընդդիմության:
Կարողա ասես, որ ոստիկանությանը սպանում են գործընկեր ոստիկանները...?

Հասարակ բան ասեմ, ավելի ճիշտ` կրկնեմ: Եթե արևմտյան եվրոպայի երկրներից մեկում կամ ամերկայում հանցագործ ընդդիմադիր մարդիկ լինեն` իշխանությունները տեղնուտեղը կձեռբակալեն, մորները կք*****: Բայց Ուկրաինայի, Հայաստանի, Վրաստանի և այլնի պես երկրների պարագայում էտ նույն եվրոպացիք ու ամերիկացիք ասում են իշխանություններին` սայա դեմոկրատիան, հանկարծ չհամարձակվեք "ժողովրդի" (հանցագործների) վրա ձեռք բարձրացնել:
Միթե էտքան դժվարա հասկանալը, որ էտ եվրոպացիքի ու ամերիկայի համար մարդկային կյանքը ոչ մի արժեք չունի, իրանց համար իրանց քաղաքական հարցերնա պետք:

Ամենավերջին գրածիդ վերաբերյալ դու պետքա մտածես:

[Ռուֆուս]

Ռուսական պրոպագանդա քիչ նայի:

[StrangeLittleGirl]

Յանուկը Պուտինից օդանավակայան է խնդրել

Բայց բամբասոտ ա էրևում էս լուրը:

[Vaio]

Եվրոպական պրոպագանդա քիչ նայի:

[Chuk]

Ինչա նշանակում ներկայացնի քաղաքացիների կամքը? Քեզ թվումա, որ Ուկրաինայի հրապարակում ողջ ազգնա հավաքվել

Իհարկե ողջ ազգը չի հավաքվել, բայց հավաքվել ա չափազանց մեծ քանակով ակտիվ հատված, որին որևէ իշխանություն իրավունք չունի բանի տեղ չդնելու ու ասելու «չէ, իմ ասածով եմ անելու ու վերջ, քո գործը չի»:
Եթե հավաքվել ա էդքան մարդ, դա արդեն իսկ տալիս ա մեծ հավանականություն, որ ժողովրդի կեսից ավելին ա նման կերպ ուզում: Ու իշխանությունը նման դեպքերում պարտավոր ա ճկուն լինել: Պարտավոր չի կատարել ցանկությունը, բայց պարտավոր ա համապատասխան քայլեր անել: Համապատասխան քայլերը տարբեր կարղ են լինել, օրինակ ազատ հանրային լսումներ, երկու կողմի փաստարկների համապարփակ ներկայացում (մի քանի ամիս), ապա հանրաքվե: Սա միայն մի օրինակն ա:

Որ պահից որ իշխանություն ասեց «տո դու ով ես որ ասես, իմ ասածով եմ անելու», արդեն ժողովուրդն իրավունք ունի իրեն հասու բոլոր ձևերով պնդել իր կարծիքը: Ստեղ երկրորդ տեսակետ, իրականում, չի կարող լինել:

[Ռուֆուս]

Եվրոպական պրոպագանդա քիչ նայի:

Չեմ կարող չնայել: Եվրոպան ինձ դրա համար է լիքը գրանտներ տալիս, որ Հայաստանում անբարո ու սին եվրոպական բարքեր քարոզեմ

[Mephistopheles]

Եվրոպական պրոպագանդա քիչ նայի:

ես իմ նորությունները հանց Կիեվից եմ ստանում… ինչ էլ որ եվրոպական պրոպագանդան ա ասում հլա մի բան էլ քիչ ա…

[Գալաթեա]

Չեմ կարող չնայել: Եվրոպան ինձ դրա համար է լիքը գրանտներ տալիս, որ Հայաստանում անբարո ու սին եվրոպական բարքեր քարոզեմ

Զազիր գրանտակեր:

[Vaio]

ժողովուրդն իրավունք ունի իրեն հասու բոլոր ձևերով պնդել իր կարծիքը:

Ամերիկայի ժողովուրդը դեմ էր, որ ամերիկայի իշխանությունները հարձակվեին Իրաքի վրա, ամերիկայի ժողովուդը դեմ էր, որ հարձակվեն Սիրիայի վրա, Ֆրանսիայի ժողովուրդը դեմ էր, որ Ֆրանսիան մտներ ՆԱՏՈ .......... և այսպես շարունակ: ժողովրդին ոչ ոք չլսեց, իշխանությունները արեցին իրենց անելիքը: Բայց այդ երկրների ժողովուրդները չհելան ու չվառեցին շինություններ, ավտոմեքենաներ, իրավապահ մարդկանց մարմիններ...
Հենց նշված պետություններն են ֆինանսավորում այլ երկրներում քաղաքական խռովոմներ` բացառապես քաղաքական շահի համար: Պարզից էլ պարզա: Բազմաթիվ օրինակներ կան:
Իսկ այդ այլ երկրները միջին կամ ցածր կլասի երկրներն են: